Cavia's zijn maar klein, maar ze zijn wel heel bijzonder! Caviabaasjes vertellen hun meest bijzondere caviaverhaal.

Een tweede kans - Charlotte

Iets meer dan 1.5 jaar geleden gingen mijn moeder en ik handdoeken brengen bij een dierenasiel bij ons in de buurt. Toen we de handdoeken gebracht hadden, wilde ik graag even kijken bij de knaagdieren. En alhoewel mijn moeder gezegd had dat we GEEN dieren meer zouden kopen, gingen we toch even kijken. En daar zaten de twee schattigste peruufjes van de hele wereld.
We vroegen of we ze even mochten optillen, en toen mijn moeder er een optilde begon hij haar gelijk te likken. En mijn moeder was meteen verkocht. =) Tijdens het knuffelen vroegen we naar hun geschiedenis en toen vertelde ze een schokkend verhaal: De twee beertjes waren samen met een zeugje in een doosje op de hei gedumpt, en gevonden door een stel wandelaars. Het was een gezinnetje: vader, moeder en zoon. De moeder was alleen vermoedelijk zwanger en al gereserveerd. De zoon was eigenlijk ook al verkocht, maar toen dat niet klikte met de huidige cavia werd hij weer teruggebracht. Daarom werden ze nu alleen samen verkocht.
We vonden dit verhaal heel zielig en jawel hoor, een kwartier later zaten we met de cavia's in de auto op weg naar huis. Onderweg hebben we dingen zoals een fles, kooi en nachthok gekocht.
Maar we wisten eigenlijk niets over deze leuke dieren. Gelukkig vond ik deze site en heb ik zo veel informatie kunnen verzamelen! Nu staan de mannen op mijn kamer, en worden ze veel geknuffeld.

Daarnaast kan ik het niet laten vanalles zoals mandjes en knuffelmutsen te kopen. =)

Groetjes, Charlotte en de beestenbende





Cavia Eéntand - door Hannah

Mijn allerliefste kroelcavia Twister (langharige driekleur)is ontzettend lief maar heeft een paar grappige bijzonderheden. Zij heeft namelijk maar één voortandje (ze is nu ongeveer zes maanden oud).
Ze heeft er absoluut geen problemen mee en eet supergoed en knaagt graag aan vitamine C uit je hand. Als je het plat achterop je hand legt loopt ze met haar voorpoten over je hand en haalt het er heel voorzichtig af. Ze is echt dol op Röter en eet het zo van je hand. Ook als je het haar voorhoudt eet ze het zo op.

Ze is ontzetten lief en als ze (tweemaal per dag) op schoot zit krijgt ze er een. Ze kijkt graag vanuit haar hokje naar buiten.
Twister wil De Grote Cavia bedanken voor de hooizolder waar ze elke dag minstens zeven uur lang doorbrengt. Dan gaat ze rollen en spelen. Haar lievelingsspelletje is verstoppertje, dat doen we met een grote doek van twee bij twee. Ze verstopt zich daarin en vind het leuk als je haar gaat zoeken.

Soms steekt ze haar koppie buiten de doek en dat ziet er echt heel lief uit. Als ze bij mij op schoot zit trekt ze meestal mijn rits naar beneden en kruipt onder mijn vest (slim van haar, hè?). Daar heb ik dan ook al van tevoren een handdoek liggen. Ze houdt van de ren; dan gaat ze rollen en maakt ze bokkesprongen. Het hele gezin vindt haar lief maar ze houdt niet van vreemden. Als ze bij mij geaaid wordt door een vreemde en daarna erdoor vastgehouden moet ze nog even aan de ander wennen maar daarna gaat het goed. Ze is trouwens ook een goede waak-cavia want als er 's avonds iemand langsloopt begint ze hard te piepen!





Eens een cavia, altijd een cavia - verteld door Fanny

Er wordt gezegd dat wanneer je vroeger een cavia in huis hebt gehad, je er later altijd weer een wil.
Ik moet zeggen dat dat klopt, althans bij mij dan wel.
Wij hebben onze cavia helaas weg moeten doen omdat onze zoon allergisch was voor grassoorten en dieren (ik heb Japie toen niet aan de kant van de weg gezet zoals anderen wel eens doen, maar aan mijn nicht gegeven die goed voor Japie heeft gezorgd - ik kan niet begrijpen dat mensen zoiets onmenselijk doen).

Onze dochter kocht onlangs een cavia samen met onze jongste zoon. Hij zei: "Papa, ik wil ook een cavia" en eerlijk gezegd wilde ik, de moeder, ook een cavia. Maar dat ging even niet door en trouwens de auto zat helemaal vol met de kooi en onze kids en alles eromheen wat je nodig hebt om een cavia te onderhouden.

Een week later wilde onze dochter naar de winkel voor nog extra voer en hooi et cetera. Toen viel mijn oog op een cavia waar ik eigenlijk direct verliefd op was (bij wijze van spreken dan).
Het was een driekleurige gladharige maar met slag in zijn haar. Die moest en zou ik hebben.

Gewoon even overleggen met mijn man en ja, hoor, afgelopen vrijdag weer een auto vol met een kooi en alles wat je nodig had.
Maar wat bleek nou het was geen beertje maar een zeugje. Nu de naam nog. We hebben haar Joyce genoemd want zij geeft vreugde in huis.
Ze is 3 april 2009 acht weken jong en is al erg gewend aan haar nieuwe huisje. Iedereen is er weg van en ze laat zich goed horen door te wieten of hoe je het ook noemt. Ze rent als een gek soms door haar hok en springt vaak en gaat tekeer als de koelkast open gaat of als er een plastic zak geopend wordt.
Ze houdt van knuffelen want als ik haar bij mij heb gaat ze languit liggen en maakt ze van die heerlijke geluiden. Het is een schat van een cavia, een liefje en ondanks dat we haar nog maar kort hebben komt ze haar huisje uit als we haar roepen. Wanneer ik met haar knuffel en praat krijg ik vaak likjes op mijn kin en ze eet uit mijn hand en legt dan haar pootje op mijn hand, echt schattig om te zien. Het  valt mij wel op dat wanneer wij gaan eten dat ook zij gaat eten. Ze houdt erg veel van gezelschap en ik hoop heel lang voor haar te mogen zorgen want het zijn lieve beesten, die cavia's!





Mijn blinde cavia - verteld door Julie

Het begon bij een zeugje die als prooidier diende voor een uil. Die heb ik kunnen redden.
Aangezien het diertje niet al te mager was, dacht ik dat ze drachtig was en zette haar (Emily) bij mijn eigen cavia (Lordi).
Ze had als eerste nest vijf jongen, in haar tweede nest vier jongen en daar zat een speciaal beestje tussen; het was namelijk geboren zonder ogen. Ik heb hem Sweeney genoemd en heb hem altijd extra aandacht gegeven tijdens de opvoeding zodat hij groot en gezond zou worden. De mensen in mijn omgeving dachten dat het diertje zou lijden en wilden het laten inslapen.

Al mijn jongen vertrokken als ze oud genoeg waren, behalve Sweeney omdat niemand een lichamelijk gehandicapt dier wilde. Hij bleef achter met een van zijn broers, Edward. Lordi en Edward zijn met de tijd gestorven en Sweeney bleef alleen achter. Er waren nog twee zeugjes en dus besloten we hem te laten castreren.
De dierenarts had nog nooit zo'n dier gezien en was verwonderd hoe vertrouwelijk Sweeney is in de handen van vreemden. Je blijft aan hem merken dat hij met een gemis zit omdat zijn broer overleden is; hij vertrouwde er echt op.
Nu moet hij nog twee weken apart zitten en gaat dan bij drie zeugjes zijn dagen slijten. Het derde zeugje is er onlangs bij gekomen en werd verwaarloosd door de vorige eigenaar.

Het is gewoon ongewoon om te zien hoe een blind dier in staat is om te overleven. Hij is maar enkele keren ergens tegenaan gelopen toen hij jong was. Nu is hij bijna twee jaar en moest het niet opvallen dat hij blind is, zou je zeggen dat het een gewone cavia is.





Caviadromen - verteld door Linde

Zoals je misschien weet ben ik redelijk caviagek. Ik heb ontdekt dat mensen en cavia's zo hun overeenkomsten hebben. Zo kunnen sommige cavia's net zoals mensen in hun slaap met hun pootjes bewegen. Dat wist je natuurlijk al lang maar het nieuwe wat ik ontdekt heb is echter dat ze soms ook in hun slaap kunnen praten. Tieske is een van de cavia's die praat in haar slaap. Ze is echt een kei in het hard kletsen in haar REMslaap.
Ik heb 4 verschilllende kwebbels al voorbij horen komen. Als ze dan weer wakker word weet ze duidelijk niets van dat ze heeft lopen kletsen. Het is ook geen onzin want haar zus zit regelmatig te luisteren naar wat haar zus nu weer aan het zeggen is.
Oh, als ik alleen maar Caviaans kon!





Cavia's gered van de bevriezingsdood - verteld door Miranda

We zijn sinds een paar dagen in het bezit van een Sheltie cavia met  vier kleuren;  een cavia met een verhaal.
Mijn vriendin belde op om te vragen of mijn dochtertje Siënna van twee jaar een  caviaatje mocht hebben.  Toen vertelde ze het volgende.

Ze had de cavia van de bevriezingsdood gered in Duitsland.
Ze verbleef in een  hotel in Duitsland met een naast gelegen woning waar mensen een caviahok  buiten hadden staan met drie cavia's er in, terwijl het buiten enorm vroor.  Ze is naar de mensen toe gestapt en heeft gemeld dat ze goed voor de cavia’s moesten zorgen en niet naar buiten mochten. Wanneer ze die dag niets deden dan zou  mijn vriendin ze meenemen...  Er lag inmiddels al één cavia doodgevroren in het hok...

Dus de twee overgebleven cavia's zijn meegegaan naar Nederland, waar ze nu een lekker warm  verblijf hebben.
Onze cavia is broodmager, ziet er verder goed uit, glanzende vacht, schone  ogen, neus, kontje et cetara...
We denken dat ze waarschijnlijk drachtig. Dus ik ben gaan googlen en ik kwam op jullie site terecht...  Vroeger, in mijn jeugd (ben nu 36),  heb ik altijd cavia's gehad (tentoonstellingen et cetera  gedaan) maar er leek zoveel  zijn te verdwenen. Toen ik jullie site begon te lezen, kwam het allemaal weer boven...net als het  caviavirus dat ik altijd heb gehad!   
Nu mogen we weer voor een enorme mooie dame gaan zorgen, en dat doen we met  volle overgave.
Het ligt ook in de planning om er een vriendinnetje bij te plaatsen, ik weet dat het groepsdieren zijn. Ik dacht dan ook aan eventueel een kindje van haar, mocht het niet zo zijn dan zoeken we een vriendinnetje.

Update na drie maanden:
Het gaat nu super met haar, ze woog 774 gram en is nu ruim over de kilo, geen ruggewerveltje meer te voelen.
Het is zo'n dankbaar meisje, ze likt je zo graag, en gaat er graag bij liggen. Ze zou misschien drachtig kunnen zijn, dit hebben we afgewacht en laten controleren bij een dierenarts, maar ze was niet drachtig (gewoon lekker gegroeid).

Dus afgelopen weekend hebben we een vriendinnetje voor haar gehaald. Een wit Coronet zeugje, van vijf weken met de naam Snowy (ook gehaald onder het mom... voor mama want Dora is van mijn dochtertje van twee-en-half.

Ik heb het idee dat het toch weer even wennen is voor Dora, zo'n kleine druktemaker, maar het gaat wel goed. Ze hebben gezelschap!





Een boefje van een cavia - verteld door Daphne

Boef is nu twee jaar oud, ze begon haar leventje als klein caviamannetje met schurft in haar oren.
Na een lange periode van behandelen kwam deze dame er weer bovenop en bleek zij een meisje te zijn. De naam Boef heeft ze gehouden, door het masker wat ze draagt rond haar oogjes, maar haar karaktertje maakt ook de naam waar.

Wat haar bijzonder maakt is dat zij zindelijk is. Ze plast vrijwel nooit op schoot, alleen als ze diep in slaap valt dan laat ze het lopen. Ook in haar kooi heeft ze een apart plekje voor haar plasjes! Het is een caafje dat weet wat ze wil en daaronder valt niet lopen op de grond. Zet Boef op de grond en mevrouw blijft net zo lang stil zitten en om zich heen kijken tot je haar weer oppakt.

Haar grote vriend is Balou de kat, deze zit regelmatig voor de kooi naar haar te kijken. Boef rent dan naar hem toe, staat tegen de rand op met haar neusje door de tralies tegen de neus aan van Balou. Of deze twee dagen elkaar uit door met z'n poot op de kooi te meppen en als cavia er in proberen te bijten of een snorhaar te pakken te krijgen.

Maar wat Boef tot een echte bijzondere cavia maakt is toch wel haar manier van kroelen. Wanneer ik haar uit de kooi pak, strekt zij haar lichaampje helemaal uit en duwt met al haar kracht haar kopje tegen mijn wang aan, ze blijft ook net zo lang zitten op deze manier als zij wil. Dit kroelen wil ze alleen maar bij haar baasje. Wanneer iemand anders haar oppakt blijft ze rustig hangen in diens handen, zelfs wanneer je haar kopje tegen je wang legt.
Ook wil ik namens Boef de bedenker van de hooizolder bedanken. Ik zocht een oplossing voor haar hooi, ze trok dit namelijk allemaal uit haar ruif om er in te liggen maar dit was ook op de plek waar ze plaste. En de hooizolder was de oplossing, heerlijk om er op maar ook om er onder te liggen!





Jaap gered! - verteld door Henk en Thamar

Onze cavia heet Jaap. Hij woont nu vier weken bij ons.
Hij is zo rond de drie à vier jaar oud en stond bij mensen in een kelder voor een raam!!!!   
Toen wij dit hoorden was het voor ons niet moeilijk om Jaap op te halen. De maden (werkelijk waar!) liepen in zijn hok! En alg in het wateresservoir.

Jaap is een langharige cavia die toen hij bij ons kwam onder de klitten en schilfers zat. Na een fikse knipbeurt en wasbeurt heeft Jaap een metamorfose ondergaan. Een schoon hok en een behandeling tegen schurft en wormen en extra vitamine doen nu zijn werk. Zijn vacht begint te glimmen en als hij ons ziet begint hij te roepen (dit doet hij sinds deze week).
Jaap stond naast ons konijn Gijs in het hok. Die twee kunnen het zo goed met elkaar vinden dat ze nu één week samenwonen. Samen worden ze veel geknuffeld en lopen ze lekker rond in de tuin. Wij hopen dat we nog lang plezier van ze mogen hebben.





Cavia's - verteld door Nicole

Ik wil graag iets over mijn twee lieve cavia’s vertellen die helaas zijn overleden. Ze waren zeven weken oud. Ze heten Doortje en Dotje. Ze waren heel lief en grappig.
Elke keer als ik binnen kwam, begonnen ze te fluiten. Ik kon fijn met ze knuffelen. En eten dat ze konden, hahahaha! Ze waren dol op appels en komkommers.

Helaas heb ik niet lang van ze kunnen genieten; ze waren erg ziek. Ze waren verkouden, hadden een longontsteking en ontstoken oogjes. De dierenzaak waar ik ze had gekocht, daar had ik ook een konijntje gekocht maar na twee weken lag ze dood in de kooi!
Eentje is in mijn hand overleden en de ander is bij een dierenarts overleden. Ik heb Dotje in mijn tuin begraven met een mooi steentje erbij. Gelukig heb ik van mijn buren twee nieuwe cavia’s gekregen; ze zijn allebei een jaar oud en ze heten Robbie en Doppie. Het zijn broertjes van elkaar, ze zijn heeeel lief en grappig. Ik knuffel heel vaak met ze.





Eind goed al goed - verteld door Lisa

Mijn hamstertje Rodney was gestorven. Ik had veel verdriet, en om een dier wat langer te houden, hadden we maar twee cavia's gekocht. Mijn moeder had vroeger ook veel cavia's gehad.
De reden waarom ze gen cavia's meer wilde, was omdat haar schoonzus allergisch was voor de cavia's.

Wij hadden dus twee cavia's gekocht: Samson en Gert.
Samson was wit, met een bruine vlek op zijn bibs, en een bruin oortje, en Gert was zwart met bruin.
Wat er na een week gebeurde, was dat Samson een sopoog kreeg. Dus wij naar de dierenarts. De dierenarts zei ook dat ze verkoudheidsverschijnselen hadden, zoals een beetje vieze neus.
We hadden dus medicijnen gehad om longontsteking te voorkomen. Gert was een week later aan het stikken, en we wilden naar de dierenarts om hem een spuitje te geven, maar het was te laat. Hij was al gestorven.

Een week later zat Samson nog steeds alleen. Mijn moeder ging op de caviasite info zoeken over twee vreemde cavia's bij elkaar. Toen kwam ze een caviageluidje tegen. Samson, die de laatste tijd in zijn hok maar in een hoekje zat, was door dat geluidje zo blij geworden, dat we er meteen een zijn gaan halen.
Dat was Fred.
Ze vechten helemaal nooit, en Samson is weer een vrolijke Frans!

Na regen komt zonneschijn, zeg ik altijd.





Een en al ellende - verteld door Ricky

Een tijdje geden gingen we twee cavia's kopen voor mijn zus.
Ze kreeg een heel mooi paartje, een zeugje en een beertje, allebei peruufjes.Die mevrouw had ook nog drie jonge beertjes die naar de cavia-opvang moesten. Ik mocht ze gratis mee nemen! Jammer genoeg merkte ik te laat dat ze alledrie ziek waren. Ik had ze maar heel kort en toen zijn Kwik (wit), Kwek (rood) en Kwak (Choco/goud) binnen een paar dagen na elkaar gestorven!!!! Je begrijpt wel dat ik natuurlijk erg verdrietig was.
Ik mis ze nog steeds heel erg!!! Nu heb ik een nieuw beertje,Tessel/satijndragend. Hij heet Rolex en hij is Safraan Argente, dat is een hele mooie lichte kleur. Knuffelen vindt hij fijn.

Het zeugje van mijn zus werd dragend. Die mevrouw waar we haar gekocht hadden, had gezegd dat ze nog heel jong was maar toen ze de baby's moest krijgen, bleek dat ze al meer dan een jaar was en nog nooit baby's had gekregen. Het is voor een zeugje levensgevaarlijk omdat dan het bekken vast gegroeid is en dan kunnen de baby's er niet meer uit.
Mijn zus werd wakker en toen had Jenny haar bekken gebroken. Ze had erg veel pijn en de dierenarts kon niets meer voor haar doen. Hij moest haar toen inslapen!!! Dit was echt heel erg!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Toen is ook haar beertje  nog dood gegaan. Alles met elkaar was het wel een grote ellende!!!!!!!!! Nu moesten we alles ontsmetten en moesten we lang wachten voor we weer nieuwe caafjes mochten, anders zouden die ook direkt, net zoals het beertje, weer ziek worden!!!

Bij deze mevrouw kopen we dus nooit weer caafjes!!!! Nu hebben mijn zus en ik weer caafjes en die zijn gelukkig goed gezond.





Babbels verhaal - verteld door Julie

Babbel was altijd al een vreemde cavia, maar dat wisten we nog niet toen we haar kochten bij de fokker. Nu weet ik wel dat die fokker geen goeie keuze was, maar toen wist ik dat nog niet. We zochten twee langharige cavia's. Als eerste sprong Knabbel er tussenuit, zij was (en is) een prachtig driekleurtje met lieve, grote ogen. Babbel was nummer twee omdat ze zo'n gekke tekening had. Toen kon een kenner al zien dat ze teveel kruinen had, maar ik was geen kenner. Terwijl Knabbel opgroeide tot een lieftallig peruvianzeugje en lange, zijdeachtige lokken ontwikkelde, groeide Babbels haar nauwelijks. Bovendien had ze de vreemdste lichaamsbouw die ik ooit gezien had: ze had een klein kopje met gekke kraaloogjes en een zeer breed bekken. Ze stak dan ook erg af tegen Knabbel, die perfecte verhoudingen had. Maar ik nam er vrede mee dat ze duidelijk borstelhaarbloed had, want ondanks dat alles was het best een gek-leuke cavia! Maar bij haar eerste nestje werd duidelijk dat dat niet het enige vreemde was aan haar. Het nestje was een vierling: drie driekleur peruvians en een engels gekruinde driekleur! En dat terwijl de vader peruvian was! Bovendien hadden ze behoorlijk scherpe neuzen! Ze is dus werkelijk de vreemdste mengelmoes-van-ras-en-kleur-met-rare-bouw-en-lichte-inteelt-cavia die ik al gezien had! Maar ook de liefste!

Dus een goeie raad: ga altijd naar een erkende fokker (of eentje waarvan je weet dat hij/zij volgens de normen fokt), anders weet je nooit wat voor cavia je zult hebben!





Ze zijn allemaal gek geworden! - verteld door Ingrid

Er is een reden waarom ik hier om kwart over 5 's nachts achter de computer zit i.p.v. dat ik in mijn bedje lig totdat de wekker om half 8 gaat.
Die reden is dat mijn lieve, schattige, pluizige, vriendelijke, snoezige, enz, enz, enz, caafjes en konijn massaal gek geworden zijn!

De hele nacht maken ze al een gigantische herrie. Normaal hoor ik af en toe een caafje/konijn drinken. Maar nu bonken ze ook met de flessen. Niet eentje... nee, alles wat drinkt, bonkt met de waterfles of knaagt aan de kooi of lopen elkaar uit te dagen en ik waan i mezelf op een helicopterplatform. Is er storm op komst of zo, dit is echt niet normaal.
Alsof ze massaal hebben afgesproken om me een nachtje wakker te houden. Helaas hebben ze de verkeerde nacht gekozen, want morgenochtend moet ik vroeg weg en nu kan ik door die herrie niet slapen. Het is echt veel erger dan anders.

Nu ik hier zit en niet in bed lig, is het rustig in de slaapkamer. Het drinken is afgelopen denk ik, of ze wachten stiekem tot ik weer in bed lig - wat ik toch maar weer ga doen, want ik ben door dit alles, wat een aantal uren geduurd heeft, doodmoe en ik barst van de slaap, terwijl over twee uur de wekker weer gaat. Ben benieuwd. Nu ben ik natuurlijk bang me te verslapen, wat een beetje erg slordig zou zijn omdat ik om 9 uur wordt opgehaald.

Maar vlug naar bed en het weer proberen en hopen dat de caafjes- en konijnengekte over is!





Een beter thuis - verteld door Chantal

Ik zou zaterdag samen met mijn ouders een cavia gaan kiezen maar tot mijn verbazing stond er de vrijdag ervoor al één. Mama zei dat het van iemand was op haar werk. Ik was superblij en ik heb hem proberen te strelen maar hij was nogal bang. Mama zei dat hij vroeger niet zo goed verzorgd werd maar nu na ongeveer één maand kan ik hem al bij mij op mijn schoot zetten en zijn we allebei heel blij. Ik dat hij hier is en hij dat hij beter word verzorgd dan bij de vorige baasjes bij hem.





Toch een goed thuis - verteld door Joy

Toen wij Punkie en Ricky kregen, waren ze ontzettend bang. Ze waren langs de kant van de weg gezet, met 26 ander cavia's in een doos!!!!!!!!!. Ze waren heel zielig, bang, en mishandeld.
Ze zijn door het dierenasiel in beslag genomen, en daar werden ze onderzocht, of ze zwanger waren, of het een wijfje of een beertje was, hoe oud ze waren, enzovoorts. Je kon ze daar kopen voor vijf euro.
Wij hebben er toen twee gekocht; toen ze aankwamen, waren ze heel onrustig, renden hard door de kooi, en wilden zich niet laten pakken. We hebben ze met veel liefde en rust laten wennen en wat lekkers gegeven. Na een paar uur waren het nog steeds zenuwpeesjes, maar al veel rustiger.
Het gaat nu goed met ze, ze zijn nog steeds een beetje bang, want deze gebeurtenis zal hen waarschijnlijk altijd bij blijven...

Knagende groetjes van Joy en Punkie en Rickie





Knoeier - verteld door Emma

Ik ga een verhaal vertellen dat mijn vrienden is overkomen.

Ze hadden een vrouwtje en een mannetje, later zijn er daar nog drie jonkies bijgekomen. Hierna wilden ze het beertje laten castreren dus gingen ze naar de dierenarts. Hij verwijderde de balletjes en toen bleek dat er iets was misgelopen: het ene balletje kreeg hij er niet uit. De volgende dag probeerde hij het opnieuw: deze keer lukte het weer niet en ze namen hun cavia mee naar huis om hem wat te laten bekomen.
De volgende dag ging het echter slecht met hem; hij lag wat te slapen en deed niet veel meer. Dat arme beestje kon het niet meer aan en overleed jammergenoeg.

Sommige dierenartsen zijn echt wel knoeiers. Je vraagt het beste eerst of hij al eens een beertje heeft gecastreerd en of dat gelukt is!!!!





Dreamer en Trippel - verteld door Patty

Mijn cavia Dreamer had ik het eerst... Maar hij werd ziek.. Iedere keer gingen we hem drinken geven omdat hij zelf niet dronk. We gaven hem ook snoepjes en fruit.
Maar op een gegeven moment werd hij heel rustig, vandaar de naam Dreamer. Maar wat bleek? Hij was ziek!!
Het was maar goed dat wij hem drinken en zo gegeven hadden anders was hij dood geweest. Dus we gingen terug naar de dierenwinkel  en die zeiden dat hij bijna dood was geweest als we hem niet hadden geholpen. Ze hielde Dreamer een weekje om te kijken wat er precies aan de hand was. Hij was met een mevrouw die daar ook werkte mee gegaan naar huis. Die heeft gezorgt dat Dreamer weer beter werd. :)

Maar toen we naar de dieren winkel gingen zeiden ze dat ik maar op het ergste moest rekenen dus dat hij dood zou gaan. Ik was heel verdrietig , want ik wilde zo graag een cavia.. Het liefst Dreamer maar dat ging nou eenmaal niet dachten we.
Maar toen mocht ik een nieuwe cavia uitzoeken en dat was Trippel. Omdat ze altijd vrolijk door de kooi trippelde noemde we haar zo.

Een week later belde de dieren winkel: Dreamer was weer beter. Maar ik was inmiddels zo gehecht aan trippel dat ik haar ook niet meer kwijt wilde. Dus we kwamen bij de dierenwinkel om Dreamer op te halen... en toen mocht ik ze allenbei houden.

Eerst moesten ze apart in een kooi maar nu niet meer. Ze zitten nu bij elkaar.
En  Trippel is nu zwanger.





De hermafrodiete cavia - verteld door Margôt

Ik ga nu een verhaal vertellen over mijn cavia Gijsje.

Gijsje is een zilveragouti van 3 jaar en ik heb haar gekocht in het tuincentrum Ranzijn.
Ze viel meteen op: Ze was de aller- aller- liefste! Bij Ranzijn zei de meneer dat het een jongen was. Daarom hebben wij hem Gijsje genoemd.

Een half jaar daarna gingen wij naar de dierenarts om Gijsje te laten controleren. Er was niets aan de hand zei de dierenarts. Gijsje is niet ziek. De dierenarts vroeg toen wat voor geslacht Gijsje had. Ik hoorde dat niet. Daarom ging de dierenarts er naar kijken. De dierenarts zei dat het een meisje was!!!! Ik zei dat ze bij Ranzijn hadden gezegd dat het een jongen was!!! Maar de dierenarts zei dat het een meisje was.

Nou, ok, even wennen eraan. Weer een half jaar later gingen we weer naar de dierenarts om Gijsje's nagels te laten knippen. Er was een andere dierenarts en die vroeg of het een jongen of een meisje was. Ik zei dat ik dat niet precies wist omdat het eerst een jongen was een daarna een meisje. De dierenarts ging kijken en zei dat ze een jongen was!!!!
 
Nou, ok, weer even wennen natuurlijk!!! Een kennis van ons (heeft zelf 10 cavia's en houdt ze al 20 jaar) kwam een keer langs en vroeg of ze Gijsje een keer mocht zien. Ze zag dat de nagels weer een knipbeurt konden gebruiken. En vroeg of ik wilde dat zij Gijsje's nagels knipte. Ik vond dat wel goed! Ze had het verhaal gehoord dat ze dachten dat Gijsje eerst een jongen, dan weer een meisje en dan weer een jongen was.
Zei begreep het ook niet zo, dus zij ging ook kijken. Ze zag een piemel (jongen) en het andere geslacht van het meisje zitten.
Dus Gijsje heeft 2 geslachten zei ze!!!!!!!!!!!
Daarna heeft de dierenarts er nog naar gekeken en hij zag ook 2 geslachten zitten.
Gek, hè!!!!????
 
Ik hou het erop dat het een meisje is !!!
Maar ook al heeft ze 2 geslachten ze is en blijft natuurlijk heel erg lief!!!





Knorretje's verhaal - verteld door Martine

Hallo, mijn naam is Martine en ik wil jullie mijn verhaal vertellen over mijn cavia Knorretje.

We hebben Knorretje gekocht op 1 september 2003. De mensen van de dierenwinkel zeiden dat de cavia acht weken leek, dat klopte. Dus hadden we een cavia, wij nog een cavia in een andere dierenwinkel gehaald; Bubbel. Na ongeveer anderhalve maand kijk ik op maandag 20 oktober in het slaaphuisje van mijn cavia Knorretje, met het doel Bubbel op te pakken.
Maar dan zie ik opeens dat mijn cavia Knorretje drie babietjes heeft!
Ze was wel erg dik geworden, maar ik had niets vermoed.
Dus nu hebben wij drie kleine caviaatjes en ze zijn heel lief.
En ik wil nog even zeggen dat Knorretje en Bubbel heel bijzonder zijn!





Het wonder van Fluffy - verteld door Jinke

Hallo, mijn naam is Jinke en ik wil jullie een verhaal vertellen over wat er bij mijn vriendin gebeurd is. Het gaat dus over haar cavia en niet die van mij.
Toen ik er een keer was, liet haar broer de cavia Fluffy vallen, heeel zielig! Wij deden hem weer terug in het hokje, maar een paar dagen later bleek dat hij niet meer kon lopen. Wij naar de dierenarts: bleek dat hij verlamd was. Wij moesten hem voeden met sinaasappelsap, maar daar knapte hij niet van op. Wij nog een keer naar de dierenarts en die zei: "Het heeft dus niet geholpen, dan moet ik hem in laten slapen."
Mijn vriendin wilde dat niet en haar moeder eigenlijk ook niet. Haar moeder zei: "Ik wil hem dan toch nog een paar dagen thuis houden om hem een paar laatste leuke dagen te geven."
En dat gebeurde ook, maar mijn vriendin zei: "Mag ik dan een nieuwe cavia?"
Dat mocht. Dus ze hadden een nieuwe cavia gekocht en wat bleek een paar dagen later?
Fluffy kon weer lopen!

Mijn  vriendin was heel blij want nu had ze niet alleen een nieuwe cavia, maar ook nog eens twee cavia's! Het was echt een wonder! Ik kon het eigenlijk niet geloven, maar het was wel zo want ik had hem zelf zien lopen!

Nu heeft mijn vriendin twee gezonde cavia's! Het zijn beide beertjes en ze zitten samen in een hok en het gaat prima. Na verloop van tijd hadden ze er zeugje bijgezet en die kreeg jonkies.
Mijn cavia overleed aan kanker, en toen zei de moeder van mijn vriendin: "Dan mag jij een jong hebben van ons."
Toen ze oud genoeg waren gingen mijn moeder en ik op pad om het jong op te halen, maar toen zag mijn moeder het andere jong en ze zei: "Ik wil die andere ook!"
En zo had ik dus ook twee cavia's. Dat was heel leuk!
En wat bleek? Die van mij waren ook twee beertjes en die zitten nu ook samen in een hok.





Drie maal scheepsrecht - verteld door Marcel

Hallo, mijn naam is Marcel en ik wil graag vertellen over mijn cavia's. Ik had twee cavia's, twee zeugjes, maar eentje ging dood. Omdat ik het zielig vind als een cavia alleen zit, ging ik naar de dierenwinkel om een nieuwe cavia te kopen.
Ze gaven mij een lief zeugje mee, maar toen ik eenmaal thuis was, ontdekte ik dat ze allemaal rare plekken had. Wat bleek? Ze had schurft!
Dus ik ging terug naar de dierenwinkel en ze zeiden dat ze het zouden behandelen, maar ja, dat duurde nogal lang dus zei ik dat ik dan maar een ander zeugje zou nemen.

Dus ik kreeg een nieuw zeugje mee, ook al heel lief. Maar wat denk je? Het bleek helemaal geen zeugje te zijn, maar een beertje! De dierenwinkel had niet eens gezien dat het een beertje was. Nogal stom, en zeker als je bedenkt dat mijn andere cavia een zeugje is en ik helemaal geen kleintjes wil!
Dus ik wéér terug naar de dierenwinkel. Voor de derde keer kreeg ik een cavia mee. Ja, dit was inderdaad een zeugje.

Mijn cavia en het nieuwe zeugje konden het heel goed vinden met elkaar, maar op een dag liepen er niet twee, maar vier cavia's in de kooi.
En wat bleek? Het zeugje was zwanger en had twee kleintjes gebaard! Natuurlijk houd ik ze wel, want ik ga ze niet zomaar wegdoen. Maar die dierenwinkel... daar moet ik nog een hartig woordje mee spreken! Eerst geven ze een cavia mee die schurft heeft, dan verkopen ze een beertje voor een zeugje en dan geven ze me een zwangere cavia mee!

Moraal van het verhaal: je moet dus nooit zomaar de dierenwinkel geloven!





De cavia met het karretje - verteld door Sari

Lady was een gekruinde albinocavia van ongeveer 4 jaar oud toen zij door onbekende oorzaak op een ochtend aan haar achterkant verlamd in haar hokje lag.

Normaal kwam zij elke ochtend naar mij toe gelopen de slaapkamer in, ik woonde toen gelijkvloers, maar deze ochtend niet. Ik vond haar heel erg zielig liggend in haar plasje. Na een bezoek aan de dierenarts bleek zij een bloedprop te hebben die drukte op de zenuwen van haar achterpootjes waardoor de verlamming werd veroorzaakt. Hoe dat was ontstaan zal altijd een raadsel blijven.

Lady woonde in een tortelduivenkooi waarvan de voorkant helemaal open was zodat zij alle vrijheid had om door het huis te lopen en dat deed zij dan ook met graagte. Het was net een hondje, zij liep de hele dag achter mij aan en wist feilloos de weg naar de koelkast te vinden waar ik haar groenvoer bewaarde.

Volgens de dierenarts was zij verder in een heel goede conditie en mij werd aangeraden om haar dagelijks met warmwater baden te oefenen om de spieren van haar pootjes soepel te houden en te proberen haar op deze manier weer aan het lopen te krijgen. Zij had geen pijn gelukkig, dus de therapie werd gestart. Na twee dagen knapte zij qua vrolijkheid weer helemaal op en zij werd erg ongedurig want zij was gewend om altijd overal te kunnen komen en haar maatje Butchie, een parkiet van ruim een jaar, snapte er ook niets van. Butchie vloog los door het huis en zat heel vaak bij Lady in haar hok om te knuffelen. Een vreselijk leuke vriendschap en samen hebben ze dan ook heel veel kattenkwaad uitgehaald.

Enfin, na lang piekeren hebben wij toen van een oude meccanodoos van mijn man een karretje gemaakt, met een stukje schuimrubber erop en daarop een stukje schapenvacht. Het geheel werd afgemaakt met een riempje dat wij bovenop haar rug vast konden maken. Haar achterkant werd vanaf haar middel erop gelegd en het oefenen begon. Na twee dagen had zij het manoeuvreren met de kar helemaal onder de knie en Butchie besloot zich op deze manier ook te laten vervoeren. Hij streek neer op de rug van Lady, hield zich vast aan het riempje, en op deze manier ging het duo door het hele huis heen! Visite geloofde hun ogen niet als zij het zagen!

Op deze manier heeft Lady nog heel gelukkig een jaar lang geleefd. Ze heeft nooit meer kunnen lopen maar op de een of andere manier heeft zij het toen wel geaccepteerd en was de vrolijke cavia van voorheen.