Gileon is een opvangcavia die gestorven is aan de gevolgen van verwaarlozing. Ter ere van hem is De Gileon Cavia in het leven geroepen. Gileons verhaal lees je hieronder.

Om misverstanden te voorkomen, dien ik er wel bij te vermelden dat dit verhaal alleen ter informatie bedoeld is; om uit te leggen waarom er nu De Gileon Cavia is. Overige beweegredenen zijn er niet.
Je hoeft me dan ook niet te e-mailen om te melden dat je het er wel of niet mee eens bent wat er gebeurd is, want daar gaat het niet om. Naar aanleiding van Gileons verwaarlozing heb ik mijn conclusies getrokken en gehandeld zoals mij goeddunkte. Aangezien het mijn cavia was en ik degene was die alles meemaakte, is hoe anderen erover denken, niet relevant.
Het enige wat belangrijk is, is te weten dat Gileons verhaal helaas geen uitzondering is. Er worden nog steeds cavia's verwaarloosd. Door De Gileon Cavia in het leven te roepen, hoop ik zo meer aandacht voor opvangcavia's en voor cavia-opvangen te genereren. In de hoop dat Gileons dood niet voor niets is geweest en dat andere gevallen voorkomen kunnen worden.

Gileons verhaal

Gileon is op 2 juli 2004 geboren en via Opvang Haarlem Stichting Cavia, waar hij Pluim heette, op 23 juli 2005 bij mij gekomen.
Hij kwam hier voor zeugje Jehna en ze waren dikke vriendjes.
Maar toen stierf Jehna en Gileon vond het vreselijk om alleen te zijn. Het weekend daarna ging ik naar een zeer goede vriendin toe om er een weekend te logeren.
Omdat Gileon zo alleen zat en hij een cavia was die afwisseling erg leuk vond, besloot ik hem mee te nemen. En hij vond het echt geweldig, met de trein en de bus enzo! Hij zat rustig op een handdoekje komkommer te eten in de trein en naar alles te kijken!
Mensen bleven staan om te kijken en met menigeen raakte ik aan de praat over cavia's!
Eenmaal bij mijn vriendin bleek dat er net een beer gestorven was die twee zeugjes achterliet. Toen we Gileon bij hen zette, klikte het erg goed. Toen kwamen we op het idee om Gileon daar een poos te laten, en om ze dan daarna een poos bij mij te laten wonen. En zo om en om.
De eerste keer dat Gileon daar was, ging het goed.

Na een half jaar kwamen ze gedrie-en een half jaar bij mij.
Toen ik ze na dat halve jaar weer naar mijn vriendin bracht, merkte ik al wel wat dingen op die niet klopten, maar de ellende met dergelijke dingen is dat je je eigenlijk pas achteraf realiseert hoe het zit; dan pas 'klikt' het en vallen alle puzzelstukjes op z'n plaats.
Zo was het hooi nθt op. En de kooien moesten nog verschoond worden. En ze moesten ook nog groenvoer krijgen... En intussen kocht ze dieren bij de vleet: hamsters, ratten, muizen, slangen, een schildpad, een kat, springmuizen, duiven, kippen... enz. enz.
Maar goed, pas achteraf besef je je alles pas. Toen ook hoorde ik van anderen allerhande dingen over haar en die waren geen van alle positief.
Op dat moment echter had ze een logische verklaring voor alles. En ze heeft mij, letterlijk met de hand op het hart, beloofd dat ze goed voor Gileon zou zorgen en dat ze hem iedere dag zou controleren. Gileon had namelijk een liesbreukje en ik was ermee naar de dierenarts gegaan. Die zei dat ik het iedere dag moest controleren om te zien of het niet uit zou zakken.

Ik werd daarna helaas vreselijk ziek (ik kwakkelde al jarenlang met m'n gezondheid) en ik kon alleen maar thuis liggen. Ik kon m'n huis niet eens uit.
Hoewel ik herhaaldelijk informeerde hoe het met Gileon was (en zij wist dat ik ernstig ziek was), hoorde ik niets en ik kreeg haar ook niet meer per telefoon te pakken.
Zodra ik weer op m'n benen kon staan, ben ik naar haar toe gegaan. Ik heb haar echter nooit meer gezien. Ze was niet thuis en het was haar moeder die Gileon voor mij uit de schuur haalde. Ik wist niet eens dat hij daar zat. Hij hσσrde binnen te zitten want de keer dat ik hem en de twee zeugjes bracht, zaten ze gewoon binnen. Haar moeder vertelde ook dat ze tweemaal daags water kregen. Dat was zo ongeveer alles wat ze kregen.

Pas toen ik Gileon in de keuken van die moeder in mijn handen gedrukt kreeg, ontdekte ik dat het vreselijk mis was.
Ik voelde dat hij heel slap en dun was en ik zag aan zijn lieve koppie dat hij zich niet lekker voelde. Toen vielen alle stukjes op hun plek en besefte ik dat ik voorgelogen was en bedrogen en dat Gileon verwaarloosd was.
Ik ben spontaan in huilen uitgebarsten.

Maar van haar heb ik nooit meer iets gehoord - wel via via, maar nooit van haarzelf. Natuurlijk heb ik diverse malen om uitleg gevraagd omtrent Gileon, maar daar heb ik nooit iets op gehoord.

Hij was zo zwak dat toen ik de dierenarts belde om advies, deze zei dat het beter was dat Gileon eerst wat aansterkte voor ik langskwam.
Toen ik tenslotte wel mocht komen met hem, zei ze:
•       Gileons ruggegraat is alleen maar uitstekende botjes, zonder vlees;
•       Gileon is heel erg mager;
•       Gileon heeft spiermassa verloren;
•       Gileon heeft geen goed model; hij is niet mollig en stevig zoals een cavia hoort te zijn,
         maar hij is slap en hij heeft geen buik;
•       Gileon heeft schurft;
•       Gileon heeft een luchtweginfectie;
•       Gileons longen klinken niet goed, met een piepje;
•       Gileons vacht is dof en stug en hard, in plaats van glanzend en zacht.
Als oorzaak hiervan noemde ze een verblijf op een te natte ondergrond, te weinig of geen groenvoer en hooi en kortom, een algehele slechte verzorging!
Ze zei ook dat het goed was dat ik hem daar weg had gehaald omdat hij het anders niet overleefd zou hebben, in zijn conditie.

En wat ik merkte op de avond dat ik hem terugkreeg:
•       Enorm vette vacht, die al bij z'n kop begon en doorging tot z'n kont;
•       Rare, frommelige vacht waar geen glans meer op zat;
•       Raar, hobbezakkerig, uitgezakt lijfje zonder buik, zonder stevigheid;
•       Schurft;
•       Versnelde ademhaling;
•       Een kont die zwart van viezigheid was met aangekoekte haren;
•       Een vacht die op z'n achterpoten aan elkaar geklit zat;
•       Nagels die in cirkels groeiden;
•       Eelt dat over z'n voorpoten heen groeide.

En toen ik hem groenvoer gaf, scheurde hij dat gewoonweg uit mijn handen! Hij schrokte het naar binnen alsof hij uitgehongerd was - wat hij dus ook was. Hij gedroeg zich alsof hij heel lang geen groenvoer had gehad – of nooit genoeg. Ik heb nog nooit een cavia zσ zien scheuren aan groente. Echt eng om te zien.
Ik gaf hem de avond dat hij hier thuis kwam om elf uur ’s avonds twee wortels, twee halve tomaten, een krop andijvie, een hele appel, een boterham en het was schoon op de volgende dag. De volgende dag heb ik hem, verspreid over de dag, zeven keer iedere keer vijf blaadjes andijvie gegeven – en verder nog twee wortels, twee tomaten, een krop andijvie, broccoliroosjes en wortelloof en de volgende ochtend was weer alles schoon op! Ik wist niet wat ik zag en was stomverbaasd. Geen sliertje meer te bekennen. Dus ik bleef hem groente geven, allerhande soorten in grote bergen en ik heb nog nooit van m’n leven een cavia zoveel zien eten en zolang achter elkaar. En als hij uitgegeten was, viel hij in slaap en als hij wakker werd, begon hij weer met eten. Het groenvoer was bijna niet aan te slepen.
Ik had een peterselieplant gekocht. Met vijf minuutjes was de hele plant op. En dat was nadat hij al vijf keer andijvie had gehad en ook nog wortels, tomaat, witlof, brood, appel, bloemkoolblad, sla en romana-sla.
Kortom; zijn conditie leek nergens naar, hij had duidelijk veel te weinig goed voer gekregen en bovendien was hij ziek.
Mijn vriendin, die nu uiteraard vriendin-ΰf is, had mij beloofd dat Gileon iedere dag gras zou krijgen maar een cavia die iedere dag gras heeft gekregen, zit niet zo vreselijk te scheuren aan het eten als Gileon deed en eet zeker niet dag en nacht door en is ook niet sterk vermagerd en hongerig. Ze had mij beloofd om iedere dag Gileons liesbreukje te controleren, maar ze had niet gezien dat hij schurft had en ademhalingsmoeilijkheden en veel te lange nagels, dus die iedere dag controle is grote onzin.

De dierenarts heeft een rapport opgesteld voor de Dierenbescherming en de Inspectiedienst is toen langsgeweest bij hen. Het zag er toen gelukkig redelijk uit. Het kan zijn dat ze wisten dat de Inspectiedienst zou komen, want de Inspectiedienst moest een aantal malen langsgaan voor ze ze thuis trof.

Gileon heeft hier nog gelukkig een aantal heel mooie maanden gehad, met lekker hooi, een lief vriendinnetje en alle lekkere hapjes die hij op kon.
Hij is helaas op 19 april 2009 gestorven aan de gevolgen van de verwaarlozing. Door die verwaarlozing kreeg hij namelijk een luchtweginfectie en die ging, ondanks al de inspannigen van de dierenarts en van mij, over in een longontsteking.
Dat iemand die ik blind vertrouwde dat met mijn Gileon heeft uitgehaald, is nog steeds niet te verteren - of te vergeven. En dat zal het ook nooit zijn.

Ik had Gileon natuurlijk niet uit een opvang gehaald om hem nu te verliezen aan zoiets. Ik had hem in huis gehaald omdat ik een opvangcavia een fijn leven wilde geven. Dat hij niet langer heeft mogen genieten van dat fijne leven en dat dat te danken is aan iemand die zσ achteloos met dieren omging dat dat zelfs hun leven kostte, mocht niet zomaar ongezien voorbij gaan.
Gileons dood mocht niet voor niets zijn.

En daarom is er De Gileon Cavia.