Column over mijn belevenissen met cavia's.

Arion werd gevonden bij het vuilnis. In een doosje, samen met zijn zusje Mistral, meer dood dan levend.

Arion

Het maffe van het ongevraagd krijgen van cavia's is dat je aan ze moet wennen. Natuurlijk moet je aan ieder nieuw huisdier wennen, maar als je niet van plan bent om nieuwe cavia’s te nemen en je krijgt er dan twee in handen gedrukt, is dat toch even slikken. Mijn buurman, die ze vond, wist niet wat hij er mee aan moest. Nu, dŕt kan ik me wel indenken. Als ik kittens op straat zou vinden, zou ik ze ook mee naar huis nemen en verzorgen, maar katten zijn niet mijn lievelingsdieren en ik zou ze niet willen houden. Omdat ik het me daarom goed kon indenken van mijn buurman en omdat ik het zielig voor de cavia's vond, zei ik dat ik ze zou nemen.

De eerste paar dagen vond ik ze alleen maar zielig.
'De zieltjes…' dacht ik dan, 'zomaar bij het vuilnis gezet…'
Daarna vond ik ze niet meer zielig, omdat ik wist dat ze bij mij een goed thuis gevonden hadden. Bovendien was het erg gezellig voor Fido dat hij een vriendinnetje had – en dat hij haar niet aanviel zoals hij tevoren andere zeugjes had aangevallen, vond ik nog veel fijner.
Arion zat knus bij Baderon, maar Baderon stierf al snel en toen zat Arion alleen. Nu houd ik er in principe niet van als cavia's alleen zitten, maar voorlopig was er geen sprake van dat ik er een andere cavia voor Arion bij zou nemen. In de eerste plaats kon er alleen maar een beertje bij als ik geen jonkies wilde hebben – en dat wilde ik niet – maar een beertje bij Arion zou zeker op vechten uitdraaien omdat hij al een echt mannetje was. Dus kon er alleen maar een zeugje bij, maar dŕt kon nog niet omdat Arion eerst gecastreerd moest worden. En dat pas kan pas als de cavia minimaal vier maanden oud is en de balletjes dan al voldoende ontwikkeld zijn en goed zichtbaar zijn. Dus voorlopig zat hij alleen.

Het bleef in het begin echter wel wennen, die nieuwe cavia’s. Ik zou ze geen van beiden hebben uitgekozen als ik die mogelijkheid had. Mistral vind ik een cavia met een saai uiterlijk; ze is een bastaard gladhaar en heeft een lichtbruine en zwarte vacht. Een beetje een Hollander maar dan in bruin/zwart – en natuurlijk met de spitse neus die inteelt-cavia's eigen is.
Hoewel ze niet zo hard groeit als Arion en een beetje minder schuw is geworden, vind ik haar er nog steeds saai uitzien. En ze ěs ook een beetje saai. Ze doet niks leuks. Ja, dat kan je zo hebben met cavia's! Maar ze is erg lief voor Fido en dat is voor mij genoeg. En misschien trekt het nog wel bij, met dat saaie gedrag. Maar ook al wordt ze nooit lollig, dan nog ben ik blij dat ze er is omdat Fido blij is dat ze er is.

Arion daarentegen vond ik er vanaf het begin wel grappig uitzien. De kleur van zijn vacht lijkt op roomijs met wat slagroom ertussen en op de voorkant van zijn kop, het gedeelte vanaf zijn neus tot zijn oren, zitten 'vlammetjes' in zwart, geel en wit. En hij had vanaf het begin een kam op zijn rug.
Nu hij groter is geworden, zijn de vlammetjes nog kenmerkender geworden en staat de kam nog promimenter op zijn rug. Maar wat vooral opmerkelijk is, is de structuur van zijn vacht. Op zijn rug heeft hij twee rozetten, ten hoogte van zijn middel en vanaf daar loopt de groeirichting van zijn haar naar zijn kont toe. Maar zijn vacht vanaf de rozetten naar zijn kop, heeft een tegenovergestelde groeirichting: dat loopt naar zijn kop en half over zijn kop heen. Ik kan hem natuurlijk vanaf zijn kop aaien, maar dat voelt niet lekker omdat ik dan tegen de haargroei instrijk. Ik aai hem dus in twee delen: vanaf zijn middel naar zijn kont en vanaf zijn middel naar zijn kop. Ik heb nog nooit zoiets gezien bij een cavia. Heel apart!
Afgezien van uiterlijk is ook zijn gedrag nogal apart. Misschien is het wel omdat ik heel lang geen jonkie heb gehad dat ik hem zo lollig vind. Baderon holde wel wat rond toen ik hem net had, maar toen was hij al een half jaar en dat rennen was trouwens ook snel over. Fido is nooit een renner geweest. Hem kreeg ik toen hij net zes weken was, maar maffe dingen heeft Fido nooit gedaan.
In ieder geval, of het nu ligt aan het feit dat Baderon en Fido niet van die grapjassen waren, of dat ik lang geen jonkie heb gehad, ik amuseer me kostelijk met Arion!

’s Ochtends zit hij al te dringen voor de deur van zijn kooi. Het lijkt wel of hij geen slaap nodig heeft. De andere cavia’s moeten eerst wakker worden, zich uitrekken, wat gapen en gaan dan pas eten. Arion slaat dat allemaal over en spurt, zodra ik het deurtje open doe, zijn hok uit om eens lekker te gaan rennen. Hij rent de hele kamer door, verkent alles en is al vaak aan de andere kant van de kamer geweest. En zelfs de gang op en de slaapkamer in! En dat is erg ondernemend, want niet één cavia heeft ooit de moed gehad om zo ver te komen - zeker niet alleen!
Arion vind niks eng en spurt genoeglijk van de plantenbakken naar de boekenkast en weer terug. Het leukste blijft natuurlijk het gedeelte vlakbij de kooi. Daar staan namelijk twee met water gevulde bakken: eentje met gras, de ander met allerlei kruiden die ik geplukt heb. Verder is er nog een stoel waar je zo heerlijk onderdoor kan spurten en natuurlijk het bureau waar allemaal interessante dingen onder staan zoals een doos waar je je in kan wurmen en een knus hoekje waar je kan rusten.

Slapen doet Arion niet lijkt het wel: hij rust alleen maar en dan nog zo af en toe, als het echt niet anders kan. Want rennen, hollen en draven is zijn lust en zijn leven!
Eten doet hij niet in zijn kooi, maar gewoon op de grond. Natuurlijk eet hij van de bakken met gras en kruiden, dat is heel erg leuk en erg lekker. Als ik eten in zijn kooi leg, kijkt hij er niet eens naar om en als hij dat wel doet na een dag hard werken, gooit hij het eerst uit de kooi voor hij ervan eet. Dat eet namelijk zo lekker, op de grond!
Arion zit nu namelijk in de onderste kooi. Omdat hij de hele dag druk bezig is, was het handiger om hem onderin te zetten zodat hij in en uit kan lopen wanneer hij wil. Dat houdt in dat hij alleen maar 's nachts, als ik hem daartoe dwing, in zijn kooi verblijft. Buiten is veel leuker! De bak met gras is toppunt van aantrekkelijkheid, want niet alleen kan je daarvan eten, en je onder de overhangende graspluimen verschuilen, maar ook kan je lekker in de bak klimmen en zo midden in het gras zitten – en natuurlijk kan je dan wat graven in het gras en plukken aan het gras en het heerlijk verspreiden.
En omdat hij altijd uit en in zijn hok spurt, wordt er veel zaagsel en hooi meegenomen en de lucht in gegooid. Het gevolg van Arions activiteiten is derhalve dat de hele vloer bezaaid is met gras en kruiden, zaagsel en hooi.

Een ander gevolg van Arions activiteiten is dat ik regelmatig moet lachen om hem. Vanavond verschoonde ik de kooi en omdat de zijne de onderste is, had ik de prullenbak er tegen aan gezet zodat ik het vieze zaagsel zo de prullenbak in kon schuiven. Arion zat toevallig in zijn kooi en wilde eruit. Hij neemt dus een spurt, maar heeft niet door dat er een prullenbak voor staat en schuift zo de prullenbak in! Daar zat hij even, helemaal onder vies zaagsel en hooi en verlepte groenten verbaasd te kijken voor hij weer een spurt nam en uit de prullenbak vloog, weer zijn hok in.

Ja, Arion is een maf mannetje aan wie ik veel plezier beleef! En eigenlijk kan ik me niet meer voorstellen dat er een tijd was dat ik het zonder dat grappige mannetje moest stellen. Zo snel kan een nieuwe cavia wennen!

Naar de volgende column.