Column over mijn belevenissen met cavia's.

Je hebt cavia's in allerlei soorten, maten en rassen. En dan heb je ook nog de Tesselaars.

Mevrouw Tessel

Alleen is natuurlijk maar alleen en daarom stond het vanaf het begin al vast dat er een vriendinnetje voor Arion moest komen.
Arion had, nadat hij net hier was, een paar weken bij Baderon gezeten, maar toen stierf Baderon. Op dat moment kon Arion bij geen andere cavia's, want noch Fido en Mistral, noch Laila en Cleo zouden hem accepteren. Fido niet omdat ze beiden beertjes zijn en Cleo niet omdat Cleo met iedereen vecht, ongeacht of het een beertje of een zeugje is. Alleen Laila is geaccepteerd door Cleo. Laila trouwens zou direct een zenuwaanval krijgen als ik Arion er bij zou zetten. Toen Baderon nog leefde, kwam hij per ongeluk in het damesverblijf terecht waar destijds Cleo, Laila en Musca zaten. Baderon zat namelijk op de eerste verdieping, de dames op de begane grond. Het deurtje zat niet goed dicht en hij was omlaag gevallen. Musca was toen de baas van de dames en zij accepteerde hem, waarop Cleo mokkend toegaf. Maar Laila was weggevlucht, de kamer in, en ik vond haar, nadat ik Baderon had gecontroleerd om te zien of hij in orde was,  bevend als een rietje onder een stoel.
Ze trilde helemaal toen ik haar oppakte en had ze kunnen spreken, dan had ze gezegd: "Baas! Baas, er kwam zomaar een enge man uit de lucht gevallen!"

Omdat Arion dus bij niemand in de kooi kon, zat hij voorlopig alleen. En ik ging op zoek naar een aardig vriendinnetje. Het mooiste zou zijn als zijn aanstaande ongeveer een maand oud was als Arion 'spermavrij' zou zijn, dus zes weken na zijn castratie.
Arion werd gecastreerd toen hij net geen vijf maanden oud was. De bedoeling was om hem eerder te laten castreren, want toen hij vier maanden was, was hij groot genoeg en gezond genoeg en zijn balletjes waren ook groot genoeg om een castratie uit te kunnen voeren. Maar hij kreeg schurft. Omdat geen van de andere er last van hadden, en hij voorheen ook niet, moest het wel uit het hooi gekomen zijn.
Omdat zieke cavia's niet gecastreerd mogen worden, duurde het nog twee weken voor hij wel gecastreerd mocht worden, want toen was hij helemaal beter.

Een paar weken na zijn castratie had ik dan eindelijk een fokker gevonden die een Tesselzeugje te koop had en ik zou haar twee weken voordat Arion's zes weken om zouden zijn, kunnen halen. Ik maakte twee kooien van Arion's kooi zodat ze naast elkaar zouden zitten en alvast aan elkaar kunnen wennen. Ik wilde heel graag een Tessel omdat ik dat het mooiste en ook het leukste ras vind. Baderon was mijn allereerste Tessel en zijn onverstoorbaarheid en koddigheid vond ik heel charmant. Hij vond alles goed en was heel gemoedelijk. Het was echt zo'n cavia die, als het huis in zou storten, alleen maar zijn kop op zou tillen en zeggen: "Huh? Isserwat?" Toen Fido als beertje van een paar maanden Baderon aanviel en dikke plukken haar uit Baderon's vacht trok, keek Baderon hem alleen maar aan: "Huh? Watisserdan?"

De grote dag brak aan en ik mocht haar ophalen. Ik had geen foto van haar gezien, en wist alleen dat het een albino Tessel was. Onderweg naar de fokker vroeg ik me nog wel even af of ik haar leuk zou vinden. Ik zou haar toch nemen, al was het alleen maar om Arion een vriendinnetje te geven, maar het zou toch ook wel leuk zijn als ik haar leuk vond.
De fokker had een mandje op tafel staan. Ze werd opgetild en ik zag allemaal witte kleine krulletjes. Ze leek net een schaapje. En ik was direct verkocht. Wat een schatje! Wat een dotje! Net een schaapje, en zo zacht en wollig! Ik raakte er niet over uitgepraat en kon, eenmaal thuis, mijn ogen niet van haar afhouden. Ik noemde haar Irsel.

Ik had verwacht dat ze, net zoals alle andere cavia's die ik heb gehad, de eerste paar weken heel schrikachtig zou zijn en direct hard weg zou hollen als ik haar benaderde. Maar dat was niet het geval: ze bleef rustig zitten en keek me aan alsof ze wilde zeggen: "Huh? Isserwat?"
Och, ja, een echte Tessel! Hoe had ik het kunnen vergeten? Maar natuurlijk ook een gezonde rascavia die geen nare dingen had meegemaakt en die direct vanaf de geboorte handtam was gemaakt. Het was echt een opluchting om, na zoveel probleem-cavia's te hebben gehad, nu eens een doodnormale cavia te hebben!

De twee weken wennen aan elkaar verliepen probleemloos en toen ze eindelijk bij elkaar mochten, was het groot feest. Arion maakte haar natuurlijk het hof. Irsel vond dat wel grappig, maar als het te lang duurde, begon ze te protesteren. Arion stopte dan onmiddellijk en liep weg, waarop Irsel hem direct weer achterna liep. Waarop Arion weer begon, Irsel weer protesteerde, Arion weer wegliep, Irsel hem weer achterna liep, enzovoorts enzovoorts.
Zo hebben ze zich dagenlang geamuseerd.

Inmiddels zitten ze twee weken samen. Ze eten samen, slapen samen en als Irsel hem niet ziet, begint ze hard te piepen en dan komt Arion snel weer aangerend.
En dan zegt hij vast: "Hier ben ik al, vrouw!"
En dan zegt Irsel natuurlijk, gelijk een echte Tessel: "Huh? Wattisserdan?"

Naar de volgende column.