Column over mijn belevenissen met cavia's.

De website De Grote Cavia is nu drie maanden online en het hebben van een website heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen!

Een eigen website is leuk!

Toen ik mijn eerste cavia's kreeg, bestonden er nog geen computers. Mijn 'eerste generatie cavia's' waren allemaal al lang dood, toen er een spelcomputer op de markt kwam. Wij kochten een Atari; een apparaat dat je aan moest sluiten op de tv. Je had een spel met allemaal blokjes die je moest zien te raken met een balletje. Als het balletje een blokje raakte, verdween het blokje. Er waren dertig levels en na heel veel avonden spelen had ik niet alleen alle levels gehaald, maar ook het hoogste aantal punten gehaald dat je maar behalen kon: 999.999. Verder kon de Atari niet tellen.

Toen ik een jaar of vijftien was, las ik een boek van een schrijver die een tekstverwerker had aangeschaft van het geld dat hij verdiend had met zijn boeken. Ik schreef toen al jaren en jaren; eerst gewoon met pen en  papier, later op een typemachine die ik voor mijn verjaardag had gekregen. De schrijver vertelde dat een tekstverwerker zo handig was omdat je er fouten mee kon herstellen zonder dat je tekst overnieuw hoefde te schrijven of te typen. Dat leek me fantastisch! Er was echter één maar aan zo'n ding: de prijs. Zo'n apparaat kostte tussen de 15.000 en 20.000 gulden (6800-9000 euro). En dan had je alleen maar een tekstwerker: zeg maar een computer waarop je alleen maar de voorloper van WP had. Verder niets.

Mijn droom om een tekstverwerker te hebben, kwam uit toen ik 24 was: ik kocht een Commodore Colt 8086. Iedereen die verstand heeft van de geschiedenis van computers weet dat dat een computer is waar je nu om moet lachen. Hij was al klassiek vijf jaar nadat hij op de markt verscheen.
Maar ik was er idolaat van. Je kon inderdaad fouten verbeteren! Je kon net zoveel veranderen als je wilde! Je kon een document laten doorzoeken op bijvoorbeeld de naam Jan en deze door de computer automatisch laten veranderen in Piet. Een wonder! En zo makkelijk! En zo handig! De beste uitvinding van de eeuw! Nee, de beste uitvinding sinds het begin der tijden!
Hij kostte gelukkig niet 15.000 gulden, maar de 2400 gulden (1089 euro) die ik er voor betaalde, was toen ook een fors bedrag voor een computer.

Mijn 8086 had geen harddisk, geen cd-rom, geen dvd, geen internet, geen... Ik kan beter zeggen wat hij wel had: MS-DOS, een tekstverwerker en een adressenlijst, allemaal op 5 1/4 floppies (ja, van die oude, van die grote, van die slappe!). Omdat hij geen harddisk had, moest je de floppies gebruiken om op te starten!

En er zat zowaar een spelletje bij: gemaakt van bijzondere tekens die dan de lijnen van de kamers van een kasteel voorstelden.
|-------      ----------|
|                           *    |
|           #                   |
|                                 | 
|                        &       | 
|-------      ----------|
En de speler was dan een # en je moest magische dingen als * (een juweel) en ! (een zwaard) zien te vinden. Monsters waren er ook: enge & en %!
Ja, dat waren nog eens tijden... toen moest je je eigen fantasie behoorlijk aanspreken.
Het eerste 3-D spel dat ik speelde was Hero's Quest (So you want to be a hero?) van Sierra. En mijn ogen puilden uit mijn hoofd toen ik dat zag: een echt kasteel! En een held die zowaar op een mens leek! En monsters die er echt eng uitzagen! Ja, dat was een openbaring, hoewel het wel in zwart/wit was (Hercules).

Inmiddels heb ik een computer waarmee je heel veel kan doen, waaronder surfen. Surfen is leuk, maar een eigen website leek me nòg leuker. En die moest over cavia's gaan. Want had ik vroeger niet al een boekje over cavia's geschreven? Dat (nooit uitgegeven) boekje schreef ik omdat ik vond dat er in andere boeken zoveel onzindingen over cavia's stonden. En ik kon het weten vond ik, want toen ik dat boekje schreef was ik twaalf en ik kon toen bogen op 'al' vier jaar ervaring met cavia's!

Inmiddels heb ik 26 jaar meer ervaring met cavia's dan toen en ik vind nog steeds dat er in boeken soms onzinnige dingen worden geschreven of beweerd over cavia's. Maar dat is zeker niet de enige reden waarom ik besloot deze website te maken. Het leek me namelijk heel erg leuk om eens op papier (op beeldscherm!) te zetten wat ik allemaal wist over cavia's en wat ik allemaal had meegemaakt met mijn cavia's. En wie weet zouden anderen dat ook leuk vinden of er misschien iets aan hebben.

En zo begon ik. Ik had geen flauw benul hoe webpagina's werkten en kennis van de webeditor die ik van een cd-rom haalde, had ik ook niet. Maar dat gaf niets, want zoals ik altijd al gedaan heb met nieuwe programma's, keek ik gewoon wat er gebeurde als ik dit of dat deed. Dat had altijd al gewerkt en dat werkte nu ook. En was me dat even interessant, de wereld van websites en webeditors! Ik sjouwde tientallen boeken uit de bibliotheek mee om er meer over te lezen en ik surfde naar allerhande sites die scripts en applets aanboden.
En zo ontstond in twee maanden tijd deze site. Toen ik online ging, wist ik echter al dat ik er nog veel meer dingen op wilde zetten. Maar omdat ik al twee maanden bezig was en de site ook wel eens online wilde zien, besloot ik dat dat er altijd nog later bij kon.

Maar het allerleukste, iets wat ik eigenlijk niet verwacht had, zijn de reacties van de bezoekers en het contact dat je krijgt met mensen die je site bezoeken. Dat is echt geweldig! Iedereen is positief over de site en dat is iets wat ik ook niet verwacht had. Ik had verwacht dat er wel commentaar zou komen en dat ik dingen anders zou moeten doen. Maar, nee. Het enige commentaar dat er is gekomen, komt van mij omdat ik me afvraag hoe het nog beter zou kunnen!

Mensen mailen me om diverse redenen en het contact dat je zo opbouwt, vind ik erg plezierig. Zo heb ik het idee dat ik de bezoekers beter leer kennen - en dat ik hun cavia's beter leer kennen! En het simpelweg weten dat er nog zo ontzettend veel anderen zijn die verslaafd zijn aan cavia's en die cavia's voor altijd in hun hart hebben gesloten, doet me goed.

Al met al is een eigen site hebben, me veel en veel beter bevallen dan ik ooit had kunnen denken of inschatten. Ik kan niet alleen informatie geven over cavia's, maar ik kan ook lief en leed delen. Toen Baderon stierf, kreeg ik lieve reacties van mensen die met me meeleefden. Dankzij Baderon is er nu ook de Caviahemel. En zo zijn er meer onderwerpen die een weg naar deze site vinden omdat ik of iemand anders iets meemaak. Je zou kunnen zeggen dat mijn liefde voor schrijven, cavia's en computers perfect verenigd is in deze site!
Al met al had ik de ervaring van deze site hebben niet willen missen. Wie had kunnen denken, toen ik mijn eerste cavia's kreeg, dat zij ooit nog eens op een website zouden belanden? Of dat mijn wens om een eigen tekstverwerker te hebben uiteindelijk zou leiden tot deze site?
Ik niet!

Maar omdat ik nu deze site heb, kan ik fijn de site gebruiken om het volgende te zeggen:
Iedereen die mijn site heeft bezocht, iedereen die mij deelgenoot heeft gemaakt van zijn of haar belevenissen met cavia's, iedereen die mij gesteund heeft toen Baderon stierf, en iedereen die mij gemaild heeft... Bedankt!

Naar de volgende column.