De Grote Cavia: algemene en bijzondere informatie over cavia's.




































 

De pagina Caviahemel is ermee gestopt. Het Condoleanceregister Caviahemel is nog altijd actief. Je kunt hier vertellen over je overleden cavia en je krijgt altijd antwoord op je bericht.

Op alle foto's rust copyright, ongeacht of er wel of niet een copyrightvermelding op staat. De foto's mag je dan ook niet zonder toestemming van de makers gebruiken.

Caviahemel 1
Caviahemel 2
Caviahemel 3
Caviahemel 4
Caviahemel 5
Caviahemel 6
Caviahemel 7
Caviahemel 8

Caviahemel 9
Caviahemel 10
Caviahemel 11
Caviahemel 12
Caviahemel 13
Caviahemel 14
Caviahemel 15



Lara over haar cavia:

 Ik wil het verhaal vertellen van mijn enorm lieve caafje Legolas.

Zijn bijzondere en beroemde naam dankte hij aan het feit dat ik op een avond de film Lord of the Rings zag, waarbij ik zéér onder de indruk was van de blonde elf ;), zat te kijken, en wij toevallig de dag erna besloten een cavia te halen. Een goede vriendin van ons is fokker en ik mocht bij haar de mooiste :) uitzoeken die zij had.
Onmiddelijk viel me een erg klein, prachtig lichtbeige caafje met een wit neusje op. Hij leek op een of andere manier erg veel op het karakter uit de film, en zo noemde ik hem erna.
Het was een ongelooflijk schattig beestje, vanaf de eerste dag kwam hij als ik op mijn bed lag te lezen ernaast zitten, en hij bleef piepen tot ik hem optilde en op mn buik zette, waarna hij vredig m’n hand zat te likken tot hij weer terug in z’n kooi ging. Hij wist zelfs prima met onze katten om te gaan en lag vaak met ze te slapen, wat we erg komisch vonden..

Helaas ging ik na ruim een jaar op een avond ergens logeren, en de volgende morgen belde mijn moeder op om te zeggen dat Legolas die nacht ineens was overleden... Ik heb hem nooit meer gezien, omdat ik wilde dat hij al was begraven voor ik thuis kwam, en zo heb ik nog altijd het beeld van een springerige en likkende cavia in mijn hoofd dat ik nooit zal vergeten.



Johan en Bianca over hun cavia:

Sofie was 5 weekjes toen wij haar kregen. Drie weken later kreeg zij een abces in haar onderkaak. De dierenarts had zoiets nog nooit gezien bij zo'n jong beestje! Na goed overleg kon hij haar wel opereren. Een week later met anti-bioticum was het abces nog groter geworden en Sofie was al 30 gram afgevallen.
Sofie is achtergebleven bij de dierenarts voor de operatie. Helaas belde de arts 's middags dat haar gebit zo misvormd was, het groeide alle kanten op behalve de goeie kant. Als we haar zouden laten leven moest zij elke dag injecties tegen bacteriën, om de zes weken naar de arts om de tanden te laten slijpen, en bij elk hapje dat zij zou eten zou ze het gevoel hebben dat ze met spelden eet. Triest, maar dit wilde wij Sofie niet aandoen.
Wij hebben met de kinderen besloten haar in te laten slapen... We zullen haar gepiep, nieuwsgierigheid, gezelligheid en geklauter missen...
 

 

Kirsten over haar cavia's:



Ik heb twee cavia's gehad die helaas allebei zijn overleden. Mijn eerste cavia had ik voor mijn verjaardag gekregen toen ik acht jaar oud werd. Ik wilde al heel lang een cavia en was er helemaal blij mee. Het was een vrouwtje en ik noemde haar Punky. Van haar heb ik wel een foto op mijn kamer hangen, maar geeneen op mijn computer.
Jammer genoeg kreeg iets voor haar tweede last van een gezwel. Haar hebben we laten inslapen om haar uit haar lijden te verlossen. Ze is net aan twee jaar geworden.

Later had ik met kerst van mijn oma geld gekregen en ik wist al gelijk wat ik wilde, een andere cavia. Het verdriet van Punky was inmiddels een beetje gezakt (zij was overleden in de zomer) en toen ik de dierenwinkel inliep zag ik gelijk zo'n schattige cavia, zwart met wit, ik wist het meteen, die wilde ik hebben. Ik noemde haar Panda. Het is lang goed gegaan en okal heeft ze wel eens last van diarree gehad was ze er wel weer bovenop gekomen. Alleen nu waren wij op vakantie gegaan in Spanje.

We hadden Panda, zoals altijd als we op vakantie gaan, bij iemand gebracht die in de tussentijd voor haar kon zorgen. De eerste ochtend dat we terug waren van vakantie werden we gebeld door die mensen. Panda was overleden, heel plotseling want er was voor de vakantie niets met haar aan de hand. Het is die laatste nacht gebeurt en de hele vakantie was ze wel gewoon actief geweest en at en dronk ze goed.

Ze was pas drieënhalf, dus van ouderdom kan het ook niet geweest zijn denk ik. Het is nog steeds een raadsel, maar ik ben er heel verdrietig om. Van haar heb ik hier wel een foto.

Ik hoop dat Panda en Punky, en ook alle andere cavia's in de caviahemel het goed hebben (gehad).  

xx Kirsten


Leon over zijn cavia:



Ik had een cavia, zijn naam was Ed. Een hele lieve cavia. Hij is zondag 10 augustus 2008 overleden.
Hij was 7 jaar oud en hadden hem vanaf het begin dat hij nog klein was. Op 2 oktober zou hij 8 zijn geworden maar helaas heeft hij dat niet gehaald.

Ik ben erg verdietig dat hij er niet meer is en hoop dat hij een mooi plaatsje krijgt in de caviahemel.

Dag lieve Ed ik zal je erg missen en ik zal je nooit vergeten !!

Leon.

 

Susanne over haar cavia:




Op zondagmiddag, 21 september heb ik onze cavia Beertje in laten slapen. Hij had toen al bijna een week niet meer gegeten, ondanks dat de dierenarts de haken aan de kiezen had verwijderd. Omdat Beertje altijd een goede hooi-eter is geweest was ik nogal verrast over de haken. Helaas bleek in het weekend dat er meer aan de hand was. De dierenarts vermoed dat Beertje een nieraandoening heeft gehad en daardoor minder is gaan eten en daardoor last heeft gekregen van de kiezen en daardoor...

Ik heb nog 4 cavia's en een konijn, maar toch is het kaal zonder onze Beer!

We hebben hem in de tuin begraven, naast de hond. Slaap lekker, kereltje, en sorry dat ik je de laatste dagen nog zo heb geplaagd met dwangvoeren.

Liefs,

Susanne  


Lydia over haar cavia:

 


Ter herinnering aan Speedy van Lydia
 
Speedy heeft gisteren afscheid van ons genomen en heeft nu wellicht al haar plekje in de Caviahemel ingenomen. Ik hoop dat ze daar veel plezier mag hebben met alle andere lieve cavia’s die daar ook zijn.
 
Speedy is ruim 7 jaar geworden, ze maakte haar entree samen met mij in Beek in ons appartementje, haar eerste optrekje vulde praktisch de hele woonkamer. Toen ze een jaar of 6 was werd het tijd voor een nieuw cavia optrekje, ze kreeg toen van mij een senioren huisje, een beetje kleiner; vond ze ook knusser want ze leefde helemaal op. Tevens had ze gezien haar leeftijd dan ook alles gelijkvloers, hi hi.

Speedy had niet één maar twee grote liefdes in haar leven, uiteraard was ik daar 1 van en daarnaast was er nog haar grote vriend Polly, het Maltezer Leeuwtje van Tilly en Cor (mijn bovenburen). Polly bezocht haar regelmatig en ’s zomers speelden ze samen buiten in het gras. Een ongelooflijk tafereel om te zien, een hondje die met een cavia speelt, en meestal was het een geknoevel van jewelste en er werd heel wat afgekust tussen die twee.
 
Naast Polly had ze nog meer vriendjes; Miko (het broertje van Polly) en dit jaar mocht ze
nog aan haar contactenlijstje Max toevoegen.
 
Speedy was uniek, en dat zeg ik niet omdat ze van mij was. Ze is al die jaren mijn beste maatje geweest, ondanks dat ze alleen leefde in haar cavia huisje, veel cavia’s zouden ongelukkig zijn alleen… Speedy niet. Ze was net als ik een happy single. ’S morgens vroeg als ik opstond dan begroette ik haar, vanmorgen was het leeg in de kamer. Geen lief snuitje omhoog in de lucht zodra ze me zag, geen gerinkel van haar belletje waar ze mee speelde en waarmee ze buiten haar gepiep en gefluit aandacht mee wist te trekken.

Geen gezellige onderonsjes meer op de bank…
Geen uurtjes meer samen op het balkon…
Geen gesjouw meer met pakken hooi en zaagsel …
Kilo’s witlof heeft ze weg gegeten in de loop der jaren …
Aardbeien was ze dol op … (net als ik overigens)…
 
Speedy kreeg last van ouderdom kwaaltjes en zoals bij veel cavia’s uit zich dat in tumoren, een lijdensweg wilde ik haar besparen. De beslissing viel me weliswaar zwaar, ik hield veel van haar en ben haar op z’n minst verplicht ook ervoor te zorgen dat ze pijnloos en op een goede manier haar entree in de Caviahemel mag maken. Ik was bij haar en heb op een fijne manier afscheid kunnen nemen, ik zal haar nooit vergeten.
 
Speedy je was bijzonder, bedankt voor alle fijne jaren samen en je lieve gezelschap! 

 

Maartje over haar cavia:

Mijn cavia is vandaag overleden.
Ik zou heel graag willen dat ie ook op uw site in de cavia hemel komt!
Hij heette Dribbel en was een driekleur cavia.

Groetjes
Maartje

 


Marlot over haar cavia's:



Ik had een hele lieve cavia genaamd Pluisje en nog 2 cavias wat ik zo ga vertellen is schokkend en triest, het gaat over Pluisje.
Het begon allemaal op een dag toen m'n cavia's oogje slecht werd (ze had een tumor in haar hoofdje).
De dierenarts zei dat ze geen pijn had. Haar oogje werd letterlijk uit haar hoofd geduwd door die stomme tumor.
Toen heb ik haar maar laten inslapen want: als ik haar op schoot had wilde ze van me schoot vallen om zelfmoord te plegen.
Dat kon ik dus niet meer aan.
Toen zij er niet meer was had een van de 2 cavia’s een hartaanval gekregen en de ander at niet meer; zo gingen de 3 cavia's alle 3 in een week DOOD.

Aan de cavia’s: beste meiden ik mis jullie heel erg. Ik wilde dat ik jullie nog kon voelen en horen.

Kusjes van hier x-x-x-x-X-x

 

 

Minke over haar cavia:



Op 23 mei 2008 is mijn 3 jaar oude cavia Lilly Punky Brush helaas overleden. De paar dagen voor haar dood had ze waarschijnlijk iets verkeerds gegeten waardoor er een ontstekking is ontstaan in haar darmen. Nadat ze een dag niet had gegeten ben ik de volgende ochtend en ook de avond daarop met haar naar de dierenarts geweest.

Gewapend met vloeibaar voedsel, een medicijn voor haar darmen en antibiotica zijn we de strijd aangegaan om haar te redden maar helaas mocht het niet baten. Ze is die nacht nog gestorven. Zoals bij de meeste huisdieren die ik heb gehad probeerde ik een originele naam te verzinnen. Lilly vond ik ontzettend mooi maar ik wilde haar iets aparts meegeven. Omdat ze eruit zag als een punker en een borstel besloot ik haar Lilly Punky Brush te noemen. Een vriendin van mij noemde haar zelfs wc-borstel.

Hoewel haar leven niet erg lang is geweest denk ik wel dat ze een gelukkige tijd had bij mij. Ze zorgde wel dat ze niet werd vergeten of over het hoofd gezien. Soms hoorde ik haar door de deur heen piepen om aandacht. Het dringt nog niet echt tot me door dat ze echt weg is, ook al is ze al begraven.
Elke keer als ik langs de plek loop waar haar kooi stond wil haar even aaien. En elke keer als ik weg ga heb nog de neiging om naar haar te roepen dat ik weg ben.

Dag lieve Lilly, dag mijn lieve meisje...

 


Phaedra over haar cavia:



Hallo, ik ben Phaedra en dit was mijn cavia Babbel. Hij hield heel veel van mij en van de andere 4 cavia's.

Toen we hem een worteltje gaven, bleef er een stukje in zijn keel hangen en zijn ademhaling werd steeds moeilijker. De dierenarts zei dat het omdat het een veel te klein diertje is en kon niet opereren.

Alles ontstak, zijn luchtwegen... Babbel was van augustus 2007 tot april 2008, dat wil zeggen dat hij nog geen 1 jaar oud was. We vonden hem in april buiten in hun grote ren, hij stierf met veel pijn, ik mis hem!


Andrea over haar cavia:



Dit was Snuffie die ik kreeg toen ik jarig werd in 2001 op 19 december. Toen was ik 12 en zat in groep 8. Ik vond cavia altijd al van die lekkere knuffelbeestjes en besloot samen met mijn moeder om er eentje te kopen.
Toen we bij de dierenwinkel waren was ze 8 weken toen ze bij ons kwam en is altijd goed gegaan. Na 4 en half jaar nooit naar de dierenarts te zijn geweest (enkel voor controle omdat, ik graag zeker ben) kreeg ze ineens een behoorlijke bult in haar nek die leek op een knikker. De dierenarts gaf me er wat voor maar het hielp niet, het groeide uit tot een pinpongbal en uiteindelijk zo groot als een tennisbal!

Het werd voor haar ook moelijk om te eten en te drinken want ze viel gewoon om en zat ook heel vaak bij haar in de kooi te kijken of het wel goed ging, altijd als ik haar hielp, kreeg ik likjes van d'r, zo lief altijd.

Op die dag besloot ik om haar de volgende dag door m'n moeder in te laten slapen bij de dierenarts omdat ik haar in gedachten wilde houden zoals ze was hier thuis op m'n  schoot en in d'r kooitje.

Ze was altijd zo lief en hield er van om in m'n nekje te zitten, lekker warm met z'n twee. Ik hoop dat ze het fijn heeft. Ik heb nog steeds een fotootje op haar kooi waar inmiddels al weer 2 jaar een nieuwe in zit.
Ik mis haar wel, het word nooit meer het zelfde! Op 21 november 2006 was het helaas over. Ik vind het fijn om hier over te schrijven en bij haar andere soortgenootjes mag staan.
  
Snuffie je was en bent nog steeds de liefste!  


Esther over haar cavia:



Ik wil heel graag een plekje voor mijn cavia Frodo die helaas afgelopen dinsdag is overleden.
Hij heeft de respectabele leeftijd van 8 jaar bereikt, dankzij een goede portie witlof, aandacht en veel beweging :)

Frodo was wat je noemt een doorgeefcavia, ik kreeg haar via een collega en ik vind zelf, als je aan een dier begint dan blijft hij/zij tot het einde! Ik was dan ook erg blij dat mijn collega mij toen heeft gevraagd.

Frodo was echt een uniek exemplaar en het is een duidelijke afwezigheid, het koken is er een stuk saaier op geworden ( Frodo snoepte graag groenten mee), ook met mijn 3 katten kon Frodo het goed vinden. Frodo was er al toen de katten in huis kwamen ( door de jaren heen) zij waren allen gewend aan Frodo en vonden het prima als hij los liep, daarbij liet ik Frodo nooit zonder mijn toezicht, ene kat blijft een kat.

Hoewel Frodo ook eens de kat heeft aangevallen. De kat zat Frodo achterna, die cavia draait zich om, kat schrikt en toen ging de kat op de loop voor de cavia, Frodo stond haar 'mannetje';)

Kortom ze heeft naar mijn idee wel een plekje verdiend.

 

Joey over zijn cavia:



Op 17 november 2008 is Babbel gestorven hij mocht 6 jaar 3 maanden en 16 dagen oud worden.
Ik heb veel verdriet.
Ik heb hem op 21 augustus 2002 gekregen en hij is gestorven op 17 november 2008.
Hij leed aan een hersenbloeding , je mocht ook niet meer aan zijn kop komen.

Groetjes joey en vast Babbel vanuit de hemel.


Johanna over haar cavia:




Mijn cavia Lodewijk(meisje) was ziek,ze at niet meer en was heel stil en
mager.
We maakten ons die morgen al zorgen.
Ik ging naar school ook diezelfde morgen, mama maakte zich int de loop van de
dag meer en meer zorgen.
Ze heeft Lodewijk bij haar gepakt en verwarmd en direkt een afspraak met de
dierenarts gemaakt!

Na school konden we direkt naar de dierenarts.
Ze heeft Lodewijk nog proberen te laten eten, maar ze viel altijd om.
Dus heeft de dierenarts haar een spuitje gegeven voor als het iets in de
hersentjes zou zijn.
Dan hebben we de cavia bij Marleen gelaten en ik mocht de volgende morgen
bellen of ze nog leefde. Maar ze is al overleden in haar slaap die avond. We hebben haar mooi begraven
in de tuin!
Ze heeft volgehouden totdat ik er was!

Ik mis haar zo 'mijn kleintje'.
Snik, snik, snik, snik, snik...

Nooit heb ik zo veel verdriet om iets gehad. Maar nu weet ik dat ze goed
terechtgekomen is bij andere cavia's!

En vriendinnen zullen we altijd blijven!

Johanna  

 

Laura over haar cavia:

Floppie is gestorven een paar weken na een verwijdering van een abces. Ze bleef afvallen en uiteindelijk was dat haar fataal. Ik wist die nacht dat ze er s'ochtends niet meer zou zijn.
Ze was 3 jaar.

 


Nicole over haar cavia:



Mijn allerliefste Knabbeltje. Jij was altijd zo lief en mooi met je ruwe borstelvachtje.
Ik mis je zo erg.
Een paar dagen terug merkte ik dat je ademhaling langzamer en moeilijker werd.
Het was in het weekend maar niemand die me naar de DA kon brengen...
Zaterdagavond heb ik je nog eruit gehaald, maar ik wist nooit dat dat de laatste keer was.
Ik heb je voor zoveel dingen behandeld, zoals oogontsteking, diarree, parasieten. Elke keer kwam je er weer gezond en sterk uit!
Maar dit had ik nooit aan zien komen... Vrijdagavond voerde ik je nog wat sla en komkommer, want je was de hele dag nog niet uit je hokje gekomen.
Dat was de laatste keer dat ik je aaide. Ik belde zondagochtend om te kijken of je nog leefde. Dat was zo!
Je zat weer op je dakje, een stuk appel mee te vervoeren naar je nachthok. Ze dachten dat alles weer goed kwam!
Maar nee, je kwam (uit paniek) je hok uit en lag daarna stil buiten je nachthok. Wat moet dat verschrikkelijk geweest zijn.
Ik kan het niet geloven dat je weg bent... Maar 3,5 jaar geworden... Je was nog veel te jong!
Maar het kon geen longonsteking zijn, ze denken dat het erdoor kwam dat je dik was... een hartaanval dus. Maar ik zal het nooit weten.
Maar geen andere cavia neemt jou plekje in, jij bent uniek geweest! Zo lief. Altijd kusjes geven. Dat mis ik zo erg...
Ik zal jou nooit vergeten lieverdje! Tranen vallen nog elke dag uren over mijn wangen... elke traan, die zegt hoeveel ik je mis, hoeveel ik van je hou...
Jij hebt altijd een speciaal plekje in mijn hart!
  
Knabbeltje: van april 2005-16 november 2008

 

 

Mascha en Jelle over hun cavia:



Afgelopen dinsdag is onze lieve Jip (de zwarte op de foto) van 2 jaar plotseling overleden. Hij voelde zich niet lekker en de volgende ochtend is hij in de armen van Jelle heengegaan... volkomen onverwachts! We weten niet wat er mis was.. We zijn er kapot van en zijn maatje Pluk ook...

Rust zacht lieve Jip...  


Noëlle over haar cavia:

Mijn kleine lieve cavia Joep is ook in de caviahemel..
  
Donderdag ben ik met mijn cavia Joep naar de dierenarts geweest omdat hij een paar weekjes aan de diarree was terwijl hij wel goed at, het viel mij op dat hij de stukjes wortel en appel liet liggen.
Ik heb toen naar zijn tandjes gekeken en ik zag dat hij een stukje van zijn voortand af had. De DA zei dat het niet aan zijn voortandjes lag maar aan zijn kiesjes, dat deze te lang waren en dat hij dan minder ging eten en dat daardoor zijn darmen van slag waren, vandaar de diarree...
Ik heb toen en afspraak gemaakt voor een gebitsbehandeling. Ik ben daarna direct begonnen met dwangvoeren omdat de DA zei dat Joep wel wat moest aansterken voor maandag. Toen ik vrijdagavond thuiskwam heb ik nog lekker moet Joep geknuffeld, toen ik hem ik zijn hokje wou zetten sprong hij er steeds weer uit en als ik het deurtje dicht deed begon hij heel hard aan de tralies te knagen.

Ik heb toen Joep met hok en al mee naar mijn slaapkamer genomen en heb hem naast mijn bed gezet. Zaterdagochtend werd ik al om 7 uur wakker en heb Joep naast mij in bed gelegd waar we samen nog 2 uurtjes lekker hebben geslapen.
Toen ik hem weer in het hokje wilde zetten sprong hij er weer de hele tijd uit of hij begin weer aan de tralies te knagen. 'S middags ben ik 20 min. weggeweest om voor Joep peterselie te halen (voor zijn buik) maar toen ik terugkwam zat hij helemaal in elkaar gedoken en hij reageerde bijna niet.

Ik heb toen de dierenarts gebeld en kon om half 5 terrecht. In de auto kwam Joep weer een beetje bij en hij reageerde op mij toen ik zijn naam riep... helaas is Joep om kwart voor 5 overleden, hij was zo verzwakt dat hij bijna in schok was, ik heb toen besloten om hem te laten inslapen en dit gebeurde toen ik hem in mijn armen hield.

Ik mis mijn kleine schatje echt vreselijk erg en ik kan niet beseffen dat hij in zo`n korte tijd zo snel achteruit is gegaan, de DA zei dat Joep steeds aan de trailies zat te knagen omdat hij eruit wilde en wou dat ik hem vasthield, ik heb gedaan wat ik kon.
Ik heb de hele nacht niet geslapen, moest de hele tijd huilen... ik mis hem zo... gelukkig is Joep dicht bij mij want hij is in onze tuin begraven... ik zal hem nooit vergeten..
  
Ik hoop dat Joep samen is met mijn andere cavia`s die ik gehad heb en die jammergenoeg ook overleden zijn... Spetter, Fred en Barney... ik zag Joep soms als mijn kindje, ik heb hem gekregen toen hij 5 weken was, ik nam hem overal mee naartoe en iedere avond ging ik standaard met hem knufflen en elke zondag mocht hij lekker bij mij in bed slapen.
Toen ik opweg was naar de dierenarts praatte ik de hele tijd tegen hem maar hij reageerde bijna niet meer totdat ik zei: "Mamma is bij jou" toen keek hij mij aan en raakte mijn neus met zijn neus aan... ik mis hem echt verschrikelijk en ik ben helemaal kapot omdat hij niet meer bij mij is en ik niet meer met hem kan knuffelen...
  
Liefs Noëlle


 

Remo over zijn cavia:



Blekie is op 31 augustus 2008 om 19:15 uur gestorven.
Hij is 5,5 jaar geworden, het was een hele aardige en leuke cavia het was de beste cavia. Als ik de koelkast open deed of een appel ging schillen ging hij altijd heel hard piepen.

Op een dag keek ik in zijn hok en had hij een bloedneus, ik had het schoongemaakt en hij maakte het zelf ook schoon.
14 dagen voor zijn dood werd hij heel erg ziek, hij bleef in een hoekje zitten, bewoog amper en at en dronk niks hij piepte zelfs niet meer.
Gelukkig was hij na 2 dagen weer beter, hij at weer bewoog meer en piepte weer maar hij dronk niet.
Ik had samen met mijn moeder hem iedere dag water gegeven. 2 dagen voor zijn dood begon hij weer te drinken en alles leek weer goed te gaan, maar na 2 dagen werd hij ineens weer heel ziek.
Ik zat naast zijn hok hem te aaien toen hij opeens een heel raar geluid maakte, het bleek dat hij slijm aan het spugen was.
Ik haalde hem uit zijn hok en heb hem op mijn schoot gezet. Hij moest na een poosje niet meer spugen maar maakte wel dat rare geluid.
Toen ik Blekie 's avonds op mijn schoot zette begon hij stuipstekkingen te maken, ik aaide hem en hij ging liggen mij maakte steeds meer stuiptrekkingen en na een paar minuten was Blekie gestorven.

Ik heb Blekie begraven in de achtertuin in een doos in zijn schootkleedje ik heb er een mooie steen op gelegd en een bloem erbij gelegd.

Blekie ik zal je missen...  


Romy over haar cavia:



Ik heb mijn cavia Stevie verloren op 3 september 's ochtends,
Wij hebben haar zelf niet zien overlijden.
Ze lag 's ochtends in slaapstand dood in haar kooi.
Ik ben heel erg verdrietig en mis haar heel erg.
Elke dag zie je wel een leeg plekje in de huiskamer waar mijn cavia stond.
We hebben Stevie in de tuin begraven!!
Mijn cavia is 5 en een half jaar oud geworden!!
Ze had wel een soort van handicap, want ze was blind geboren en ze had een paar afwijkingen.
Dus ze heeft het best lang vol gehouden!
Ze was de laatste tijd een beetje ziek.
De ene keer at ze niet en de andere keer floot ze niet en soms ging ze niet drinken,
En dat had Stevie best vaak de laatste tijd.
Wij hopen nu dat ze het heel fijn heeft boven ons in de caviahemel,
En dat wij voor altijd aan onze lieve Stevie zullen denken.
En nooit zullen vergeten!!
En voor altijd in ons hart blijft!!
EN WIJ BLIJVEN HAAR MISSEN!!
  
Romy


 

top      home