|
|
De pagina Caviahemel is ermee gestopt. Het Condoleanceregister Caviahemel is nog altijd actief. Je kunt hier vertellen over je overleden cavia en je krijgt altijd antwoord op je bericht.
|
Op alle foto's rust copyright, ongeacht of er wel of niet een copyrightvermelding op staat. De foto's mag je dan ook niet zonder toestemming van de makers gebruiken.
|
Marja over haar cavia:
Lieve, lieve Dieuwertje,
Een week nadat je vriend Pim van ons
is weggegaan laat je moedertje om jou
ook menig traan Meisje, dat het zo
erg met je was gesteld was mij echt
niet verteld Je was mijn liefste vriendinnetje
voor een tijd lang waren met z'n drieën
een gezinnetje Meisje, wat was je altijd
lief en zoet met je lange haren en
je leuke snoet je gaf me kusjes in
mijn nek en op mijn wang voor mij was
je niet bang zoveel liefde, nu zoveel
pijn omdat je niet meer bij me kan
zijn ik heb je kunnen redden met een
einde zonder pijn Hartje, je zult altijd
in mijn gedachten zijn. Rust zacht
lieve meid en geef Pim een kus van mij.
Marja
|
Marja over haar cavia:
Lieve Pim,
Ik voelde mij alleen en Doortje ook, dat
gaf geen pas mijn oog viel op jou,
ze zeiden dat jij een meisje was dat
viel nog te bezien, dus je moest eerst geopereerd
eindelijk mocht je bij haar, het vechten
hadden jullie gauw verleerd we zorgden
voor je, en redde je oogje met een zalfje
wit reden met liefde naar Utrecht voor
je gebit zo deelden we lief en leed
voor bijna zes jaar als ik je onder
je kin kroelde hief je je koppie, zo'n lief
gebaar zat je op de schouder bij 'n
ander en ik schoof dichterbij dan sprong
je vol vertrouwen weer op die van mij
toen kwamen de problemen met je blaas
de operatie maandag gaat niet meer door,
want ik als je "baas" wilde
niet dat je in de toekomst en ook dit weekend
nog moest lijden dus vandaag lieten
we je met hulp over de Regenboogbrug glijden
hopelijk heb je me tot het einde
vertrouwd ik heb het alleen gedaan omdat
ik zielsveel van je houdt Pim,
rust zacht, je bent voor altijd in mijn
hart. Je vrouwtje
|
Cavia Snabbel: Haar
naam was Snabbel en ze werd helaas maar
3 jaar oud. Ze was geboren op 17-11-2005
en stierf op 27-08-2009 in mijn armen. Ze
was een echt schatje, zo tam als wat, je
kon alles met haar doen. Dol op haar roze
dekentje die ze beschermde sinds ze klein
was. Dol op meloentjes, druifjes en paprika.
Ze werd helaas ziek, last van
de darmen. We kregen medicijnen en dwangvoeding.
Gisteren leefde ze weer een beetje op maar
vandaag wilde ze niet meer. Ik kon haar
niet los laten want het was niet haar tijd.
Ze werd geknuffeld en geaaid op het laatste
moment. En zoals we vaak voor de gein zeiden
zou ze naar de hemel gaan met alles roze
en meloentjes en paprika. Ze is daar nu
met Babbel en Knabbel waar ze fijn mee kan
spelen. Rust zacht Pluisje Wuisje,
Wuzie, Plu, Wozzewol, Pluis, Slijmbal, Snabje,
Meloengek, Dedielikker (we noemde haar dekentje
altijd dedie) en Knager. *Het is
goed je mag gaan, ik hou je niet meer tegen,
je had een fijn leventje met mij en ik met
jou. Je was een schatje van de 1e orde.
Want sommige mensen niet begrijpen: ik begreep
jou en jij begreep mij. Je was m'n beste
vriendinnetje, m'n maatje waarmee ik kon
praten. Degene die me troostte als
ik verdriet had, degene die me aan het lachen
maakte als ik het nodig had. Ik
zie het nog als de dag van gister dat je
op het bed zat mee tv te kijken, je zat
op je troontje lekkr zacht en lief te slapen.
Rust zacht, Snabbel, ga maar fijn slapen
je had een luxe leventje. En nu wordt je
via een regenboog ontvangen in de hemel,
dan word je ontvangen op een troontje of
course roze. Dat is jouw kleur , kleur van
je dekentje, kleur van je neusje en de kleur
waarmee je vertrekt. Rust zacht,
Pluisje, jij was echt een dramaqueen en
nu wordt jij ontvangen als een koningin,
schatje. Ga maar ga in vrede en
vergeet je dekentje niet.* |
Loes over haar cavia: Vannacht, donderdag
23 juli 2009, is mijn 'oudste' caaf Pluisje
overleden... Het begon allemaal
met dat ze niks wilde eten, alleen nog maar
hooi. Daarom zijn we gisteren snel naar
de dierenarts geweest. Ze bleek eenzelfde
ziekte te hebben als mijn jongste caafje
een week geleden. Daarom kreeg ze antibiotica,
oordruppels en oogdruppels. Ik heb zelfs
nog naar haar kloppende hartje geluisterd...
Ik had er het volste vertrouwen in dat ze
er, net als Kruimeltje (de jongste) er weer
bovenop zou komen. Zonder enige spanning
ging ik gisterenavond dan ook naar bed.
Vanochtend maakte mijn moeder me wakker.
'Pluisje is niet goed'. Helemaal
overstuur rende ik naar de kooi. Daar
lag mijn meisje, op haar zij, te trappelen
met haar beentjes. Gelijk wist ik
dat ze dit nooit zou overleven. Haar hartje
klopte nog wel, maar zij zelf was duidelijk
buiten bewustzijn. Kapot van verdriet belde
ik de dierenarts of hij haar misschien een
spuitje kon geven, zodat ze uit haar lijden
verlost zou zijn. Even later arriveerde
hij met een flesje en een spuit. Een paar
minuten later was mijn meisje er echt niet
meer. De dierenarts zei dat de infectie
haar op de hersentjes is geslagen..
Kruimeltje weet niet wat ze er mee
aan moet en ik ook niet, maar we zullen
door moeten. Vanmiddag gaan we haar begraven,
naast Steffie mijn andere gestorven cavia.
Hoe
groot mijn liefde voor je was Besefte
ik pas echt Toen jij na je dood
Voor altijd je kleine oogjes sloot
Ik mis je Pluisje, hopelijk ontmoet je Steffie
in de caviahemel. Je hebt een mooi
leven gehad, helaas is het zo geëindigd.
Het ga je
goed Pluutje... Loes en Kruimeltje |
Manon over haar cavia:
Mijn cavia Daisy is overleden, ik heb
wel vaker een cavia gehad die overleden
is. alleen deze cavia was zo bijzonder hij
was míjn lieve cavia. Ik ben zo verdrietig.
Daisy was de bijzonderste cavia
die ik ooit gekend heb... En ik
vind dat ook Daisy een plekje verdient op
de pagina... Dankjewel...
Groeten, Manon |
Tom over zijn cavia:
Hij was 5 jaar geworden. Sasja was
eervol aan zijn einde gekomen. Hij is
gaan slapen en nooit meer wakker geworden.
Gelukkig is hij zonder pijn dood gegaan.
Hij is gestorven aan ouderdom. Het was
een lieve cavia, ik weet niet wat ik zonder
hem had bereikt. Hij troostte me als
ik verdrietig was en maakte me daarna weer
vrolijk. Helaas heb ik hem nu niet meer
om troost bij te zoeken. Goeie
reis naar de caviahemel, Sasja, ik zal je
heel erg missen. Ik heb ook een
gedicht voor je, je herkent het vast wel
want het ligt ook op je graf maar ik zet
hem er hier ook maar op. vanochtend
voor het hok kon ik het niet geloven...
nadat ik een paar in mijn zakdoek heb
gesnoven. jij was een licht in mijn
leven. maar nu is snoepie alleen achter
gebleven. gister zat ik met jij op
de bank. en nu kapot in me stoel
van al het gejank. hoe erg het ook
is ik moet het maar geloven. jij bent
nu een sterretje daarboven. Slaap
zacht, Sasja. Liefs, Tom
|
Adinda en Savanne over
hun cavia:
Mijn cavia was echt
heel erg lief. Ze kwam altijd naar me toe
rennen als ik er was en ze was heel mooi
en verzorgd. We hebben nu een grafje voor
haar met een mooie, goude steen en mooie
bloemen. Rust zacht, lieve Binkie. We zullen
altijd van je houden. Veel liefs,
Je baasje Adinda en haar zusje Savanne
|
Daniëlle over haar cavia:
In de zomervakantie
van 2006 leerde ik jou kennen op een vakantiepark.
Ik kwam je meerdere malen bezoeken en vertelde
veel over jou tegen mijn ouders. Ik wilde
je graag meenemen naar huis, maar van mijn
moeder mocht dat niet. Na lang zeuren en
drammen was jij het mooiste verjaardagscadeautje
dat ik ooit heb gekregen. Jij was mijn allereerste
cavia. Sinds 2 september 2006 woonde jij
bij mij. Ik was, en ben nog altijd, supertrots
op jou! 's Avonds mocht je altijd lekker
bij mij op schoot zitten. Je werd verwend
met mandarijntjes, want dat was jouw lievelingseten.
Samen hebben we de feestdagen gevierd en
samen gingen we het nieuwe jaar in. Helaas
was dit niet een jaar vol geluk.
Midden januari werd je
ziek. Ik ging met je naar een dokter, maar
die kon niet vinden wat er met jou was.
Je kreeg maar medicijnen en ditjes en datjes,
maar ik vond dat het steeds slechter met
jou ging. Dus ging ik naar een andere dokter,
die tevens een dierenziekenhuis bezit. Op
aandringen van mij heeft deze dokter röntgenfoto's
van jou gemaakt. Toen de dokter mij deze
liet zien, wist ik wat mij te wachten stond.
Mijn lieverdje had een blaassteen. Je was
al niet de jongste, dus veel hoop had ik
niet meer. Op vrijdag 18 mei 2007 werd je
geopereerd. De avond van tevoren nam ik
je op mijn schoot en heb ik jou geknuffeld
en veel gehuild. Iemand binnen
in mij zei dat ik toch al maar afscheid
van jou moest nemen. Ineens ging op de dag
van de operatie mijn telefoon. Ik zag aan
het nummer dat het de dokter was. Hij bracht
mij het treurige bericht dat jij door de
narcose was overleden. Ik barstte in tranen
uit. Ik was mijn lieverdje voor altijd kwijt.
Ik zou nooit meer jouw lieve kusjes, jouw
lieve snoetjes en jouw lieve geluidjes ontvangen.
Tot de dag van vandaag ben ik nog altijd
supertrots op jou. Ik mis jou nog altijd
heel erg! Ik zal altijd aan jou blijven
denken, want jij was heel speciaal voor
mij! Mijn lieve Freddie, ik zal
jou nooit, maar dan ook nooit meer vergeten!
Heel veel lieve knuffels en kusjes
van jouw baasje Daniëlle
|
Thirza en haar man over
hun cavia:
Op 11-11-2009
is ons lieve mannetje Bosbes op 5,5 jarige
leeftijd overleden. Op dierendag
2004 kochten we onze twee cavia beertjes.
Eén wit/beige genaamd Vince
en één zwarte met een donkerpaarse
glans genaamd Bosbes. Twee heel verschillende
beestjes. Vince is lekker druk, wil de baas
zijn en heeft altijd honger. Bosbes
daarentegen is rustig en kalm en accepteert
het gedrag van zijn broertje. Ze werden
twee echte maatjes. Na een fijn leventje,
merkte ik eind oktober 2009 dat Bosbes
ziek was. Hij was mager en had een
flink gezwel onder zijn buikje. De dierenarts
constateerde dat hij erg zwak was en
waarschijnlijk een tumor had. We hebben
hem twee weken intensief verzorgd en
het leek even beter te gaan. Helaas ging
het snel bergafwaarts. Hij begon ondanks
zijn enorme eetlust weer af te vallen en
woog nog geen 700 gram. Hij dronk bijna
niet meer en z’n voorpootjes kon hij nauwelijks
bewegen. Normaal lopen ging dus niet
meer. We besloten dat het beter voor
hem was om hem in te laten slapen. Hij zat
nog zo vol levenslust en bleef enthousiast
vechten, maar z’n lichaampje wilde niet
meer en was op. We hebben hem nog lekker
veel eten gegeven en toen in z’n vertrouwde
mand gezet. De dierenarts kon niet
meer voor hem doen en gaf hem een narcosespuitje.
Hij bleef maar vechten om in leven te blijven.
Uiteindelijk is hij rustig ingeslapen
terwijl we hem lekker aaiden. Een verdrietige
en bange Vince heeft nog een paar dagen
afscheid kunnen nemen. We hebben hem in
een mooi kistje begraven in de achtertuin.
De gedachte dat Bosbesje nou in de
caviahemel is samen met allemaal andere
caviaatjes troost ons een beetje. Hij
hoeft niet meer te vechten en zal altijd
bij ons zijn. Rust zacht lieve
Bosbesje! Jij was een caviaatje uit duizenden.
x je baasjes
|
Jonneke en Melis over
hun cavia:
Lieve Chickie,
Vandaag precies 2 jaar geleden stond
mijn moeder met jou in haar handen bij
mij voor de deur : "Alsjeblieft cadeautje,"
een klein pluizig bolletje kwam tevoorschijn.
Ik moest je een naam geven en
vanwege je piekharen dacht ik eerst aan
rock chick maar dat klonk niet dus
dan maar Chickie. (Later bleek dat je een
Chicko was ...) Samen hebben
we heel wat meegemaakt en altijd was je
er dan als ik boos was of wat dan ook.
Als jij dan weer aan het rondrennen was
kon ik niet meer boos zijn.
En uitgerekend vandaag ging je geheel onverwachts
dood. daar lag je dan in je bak. Ik
kan en wil het eigenlijk stiekem niet geloven
maar ja het moet.. Ook al ben
ik 21 ik moest echt huilen! Het is misschien
niet stoer of wat dan ook, maar mijn
cavia was de liefste, de mooiste, de schattigeste
gewoon de beste!!! Mijn beste
vriend, mijn liefste maatje. En nu moet
ik afscheid van je nemen ...
Het zal nu anders worden als ik ga koken
of gewoon even langsloop of water wil
pakken. Bij alles wat ik deed
kwam er een mini concert. Dat zal niet meer
zijn. Geen andijvie meer overhouden
voor chickie, niet meer zeggen 'geef jij
die komkommer ff aan Chickie' of wat
dan ook. Nu moeten we het weggooien.
Doei lieve Chickie, ik hou van
je! Ik zal je missen lieverdje!!!
Dikke kussen Jonneke
& Melis
|
Lindsay
over haar cavia:
Mijn naam is
Lindsay en mijn Cavia Spotje is gisteren
ingeslapen. Ze kreeg zondag last van
haar blaas, het was heel erg groot en er
druppelde steeds plas uit. Een operatie
was erg duur en het was niet zeker of ze
er nou echt beter van werd. Ze is 5
jaar geworden dus dat is best een redelijke
leeftijd … Ik vond het een moeilijke
keuze om haar in te laten slapen maar het
was beter dat ze niet verder pijn zal hebben.
Het voelt echt raar
dat ze er niet meer is. Ik wil haar
nog steeds in mijn armen hebben en haar
zien piepen,lopen en eten! Ik zal onze
tijd samen nooit vergeten! Ze was de
liefste, gekste en mooiste cavia die ik
ooit heb gezien! Ze zal altijd in mijn
hart blijven. Rust in vrede
Spotje Dikke kusjes en knuffels
van Lindsay
|
Dominique,
Maya, Freya en Peter over hun cavia:
Onze lieve Nathalia is vandaag ingeslapen.
4,5 jaar was ze. Haar kleintjes zijn
ondertussen 3 jaar. We gaan haar missen.
We hopen dat ze een mooi plaatsje krijgt
in de caviahemel. Dominique, Maya,
Freya en Peter
|
Mijnheer
Malais over zijn cavia:
De ongekroonde kampioenscavia (de liefste
knuffelcavia van Nederland) is vandaag
(20-12-09) door een ongeval overleden. Wat
het nog tragischer maakt is dat zij
ook een zeer goed karakter had. Er zat helemaal
geen kwaad in. De cavia heeft 2010
niet gehaald en stierf op de leeftijd van
2 en een half jaar oud. We
zullen haar heel erg missen. Rust
in vrede lieve Alina!
|
Mick
over haar cavia:
Mijn cavia Knabbel was heel ziek, verlamd
en kon haast niet bewegen omdat haar hartje
het bloed niet kon rondpompen. Ze had
ook een groene vlek onder haar kin.
We waren al bij de dierenarts geweest en
die gaf haar een paar spuitjes, maar ze
knapte er niet van op. Toen we thuis
waren legden we haar op een kruik, maar
daar werd ze ook niet beter van. Ik
was vandaag alleen thuis en heb haar heel
goed verzorgd, maar ze wou niks eten of
drinken. Een half uurtje geleden gingen
we naar de dierenarts om alles weer te checken.
Ze zat in een krat op mijn schoot tegen
een kruik aan. Bij het stoplicht niesde
ze even ... althans dat dacht ik, maar toen
deed ze het weer en deed heel raar - toen
zei m'n moeder dat ik de kruik even weg
moet leggen.
Ik raakte in paniek en tilde Knabbel op
... helemaal slap. Ik voelde geen hartslag
meer, ze had geen blik meer. Toen begon
ik te huilen, maar het was heel raar.
Ik heb nog nooit zó gehuild, ik voelde
me misselijk. Toen begon m'n broertje
ook te huilen. Ik schreeuwde: KNABBEL
IK WIL JE NOG NIET KWIJT!!!! Het is
moeilijk te geloven dat Knabbel helemaal
weg is. Ze ligt nu in een rode doos
... met rozen erop. Ik geef haar nog
wel kusjes en aai haar, voordat we haar
straks met kaarsen en foto's gaan begraven.
Ik heb het heel moeilijk, steeds als
ik eraan denk moet ik huilen ... zoals nu.
Ik heb haar de laatste dagen in haar
oor gefluisterd dat ik altijd van haar zou
blijven houden. En ik hoop dat de boodschap
is overgekomen. Knabbel was een hele
aparte cavia. Je mocht niet aan haar
buikje of zeitje komen, als ik dat wel deed
ging ze bijten.
Deze middag toen ik haar op m'n bed had
liggen, bleef ze steeds naar mij kijken.
Het was een hele sociale cavia.
En ik houd heel veel van haar, alleen is
het moeilijk te begrijpen dat ze weg is.
Het is net of ik haar zo nog even op
schoot kan nemen. Alle mooie momenten
die we samen hebben gehad ... dat waren
de beste van m'n leven. I love
you so much!!! Mick
|
Jolien
over haar cavia:
Emma kwam onverwacht in mijn leven,
als een schoolproject. Ik moest haar
verzorgen een jaar lang en dan naar een
tentoonstelling brengen, waar ze gekeurd
zou worden.
Ik wist zelf niet precies hoe ik een cavia
moest verzorgen, laat staan tam maken.
Maar met veel informatie kwam ik er wel;
ze werd tam, zelfs zo tam, dat ze net een
hondje werd Ze kwam naar je toe als
je haar naam riep, altijd knorren als ik
haar aan het kammen was of voer kwam brengen
of iets lekkers. Iedereen was dol op
haar, omdat ze zo tam was. Ze werd
mijn steun en toeverlaat, en ik vond het
fijn om haar te verzorgen Toen na een
jaar kwam de tentoonstelling, alles ging
goed, ik bracht haar daar en zou haar na
een paar dagen weer mogen op halen(2 dagen).
Na die 2 dagen bleek ze heel schuw
te zijn en leek ze pijn te hebben.
Toen ging ik langs haar ruggengraat voelen,
wat ze niet fijn vond en er bleek een stuk
bot uit te steken.
Naar de dierenarts, die zei dat ze er niet
veel aan konden doen, dat ze wel heel oud
zouden kunnen worden, ook al heeft ze dat.
Ik heb 2 jaar heel goed voor haar gezorgd,
ze ging steeds vooruit en dan zo nu en dan
een slechte dag. En nu vorige week,
ging het steeds slechter, en toen lag ze
ineens dood in haar kooitje, Emma is
2 en een half jaar geworden, we hebben haar
begraven. Emma bedankt voor al
je steun en liefde, ik zal je nooit vergeten,
Jolien
|
Kwestan
over haar cavia:
Mijn cavia Pluisje
is gisteren overleden, het lichaampje was
nog warm toen ik hem uit zijn kooi tilde.
Ik wou vragen of hij een plekje in De Caviahemel
mocht. Ik heb het er moeilijk mee ik
ben gister en vandaag bij elkaar al meer
dan 25 keer in huilen uitgebarsten ...
Groetjes Kwestan
|
Bo
over haar cavia:
Mijn cavia Vlekkie in zondag overleden
aan ouderdom; hij is 4 jaar geworden.
We hebben hem een jaar gehad. We hebben
hem overgenomen van een vrouw. Vlekje
was vast overgewicht maar goed, hij had
een vriendin die Elvis heette, die is nu
aleen. Maar heeft het naar haar zin.
xxxx Bo En Vlekje, rust
zacht, mijn schat
|
Kirsten
over haar cavia:
Mijn lieve Pukkie overleed heel onverwacht
op 31 januari 2010. Mijn lieve schat
was amper 3,5 jaar. Nu is hij een engeltje
samen met mijn andere cavia Molly, die al
5 jaar geleden van me werd afgenomen.
Liefje, ik mis je. Ik wil je warm en
veilig bij me hebben. Kirsten
|
Emma
over haar cavia:
Mijn lieve cavia Papiertje is op 24
januari doodgegaan en we missen hem heel
erg. Hij is ruim 5 jaar geworden. Het was
een echte lieverd. Het was een borstelhaar.
Hij zat samen met ons konijn Zoefje in 1
hok en ook zijn vriendje mist hem heel erg.
Groetjes Emma
|
Yanthe over haar cavia: Sissi 4 januari 2003
- 24 februari 2010
Mijn lieve Sissi
is op 24 februari 2010 in mijn armen dood
gegaan. Lieve Sissi ik denk dat je
gewoon op was want je was 7 jaar, stokoud.
Ik ben blij dat ik merkte dat je opeens
aan het doodgaan was want nu kon ik je tenminste
vasthouden. Vorige week rende je nog
rond in je kooi altijd vrolijk en lief ik
ga je ontzettend missen. Nu ben je
weer bij Rosa ik hoop dat jullie het fijn
hebben samen! Ik mis jullie!
Heel veel liefs, Yanthe
|
|
|
top
home |