|
|
De pagina Caviahemel is ermee gestopt. Het Condoleanceregister Caviahemel is nog altijd actief. Je kunt hier vertellen over je overleden cavia en je krijgt altijd antwoord op je bericht.
|
Op alle foto's rust copyright, ongeacht of er wel of niet een copyrightvermelding op staat. De foto's mag je dan ook niet zonder toestemming van de makers gebruiken.
|
Paulien over haar
cavia:
In memoriam...
19 jaar geleden moest ik voor het eerst afscheid nemen van mijn cavia. Dat was destijds Bouly. In die 19 jaar heb ik 14x afscheid moeten nemen, en altijd is het weer moeilijk. Elke keer doet het zoveel pijn om afscheid te moeten nemen van een caafje waar je zoveel liefde aan hebt gehad. Tranen, tranen, tranen... Het went nooit! Soms haal ik samen met mijn moeder herinneringen op over de cavia's die er niet meer zijn. Dan besef ik weer hoeveel ik ze mis. En dat gemis zal altijd blijven, want stuk voor stuk waren het allemaal superlieve, leuke, snoezige caafjes. Lieve Bram, Bouly, Moppie, Kruimeltje, Taz, Koekie 1, Thijssie, Bubbles, Pixie, Dixie, Tweety, Melle, Lizzie en Babs, ik mis jullie nog elke dag! Ik hoop dat jullie het fijn hebben in de hemel. Ik zal jullie nooit vergeten!
Dikke knuffel,
jullie vrouwtje Paulien
(Op de foto staat Lizzie, zij is in maart dit jaar overleden)
|
Petra over haar cavia:
Hoi!
Ik heb een cavia gehad, een beertje, hij was zwart met een bruin vlekje, en hij is ongeveer 5 jaar geworden. Ik mis hem heel erg…
|
Bjarn over zijn cavia:
Witje is zaterdag 11 september 2010 in rust overleden.
Echt een hele goede vriend van Torsten en mij.
Ik kreeg hem van mijn vader toen hij een paar weken oud was.
Hij is 7 jaar oud geworden.
''Ik ga je echt nooit méér missen, je bent mijn beste vriend, welterusten en slaap zacht.''
Bjarn
Het was een top beesie.
|
Dave over zijn cavia: Lieve Cor,
Hallo, mijn naam is Dave.
Ik wist het meteen toen ik hem zag, die wilde ik.
Het was een zwart met wit gekleurde beestje en ik noemde hem Cor.
Het was een heel lieve cavia die bijna nooit beet.
Na iets meer dan een jaar kreeg hij last van zijn luchtwegen,
maar toen we dat wisten was het al te laat.
Hij is bij de dierenarts in slaap gevallen en niet meer wakker geworden.
Cor, ik hoop dat bij je caviafamilie bent en dat je het fijn hebt in de caviahemel.
Groetjes, je baasje Dave
|
Veronique over haar cavia:
Dit is mijn Kruimeltje
Mijn knuffeltje, mijn lieverdje, mijn maatje, mijn alles'ie. Ze is vrijdagnacht 17 september 2010 overleden. Ik mis mijn meisje zo verschrikkelijk erg, dat kan ik niet uitleggen. Met heel mijn hart hou ik van dat beestje. Ze heeft en houdt voor altijd een plekje in mijn hart.
Ik kan het nog steeds niet bevatten, waarom nu mijn Kruimmie, ze was altijd zo lief en echt een goedzakje. Ze heeft gevochten voor haar leven maar heeft helaas de strijd verloren. Ik kon niks meer van mijn meisje doen. Ik heb de hele dag van 08.00 uur tot 16.00 uur bij haar gezeten, ik had haar op een dekentje op de bank gelegd.
Ik had van de dierenarts vloeibare voeding gekregen en die moest ik haar met een spuitje in haar mondje geven. Ze was zo zwak dat ze het niet door kon slikken en ze moest overgeven. Dat vond ik zo ontzettend zielig dat ik het niet meer aankon haar nog meer te geven, en ze moest echt wat binnenkrijgen omdat het anders over zou zijn.
Om 16.00 uur kon ik het niet meer aanzien dat ze het zo moeilijk had. Ik kon niet anders dan haar naar de dierenarts brengen en haar daar achterlaten. Het spijt me zo ontzettend dat ik niet meer voor Kruimeltje heb kunnen doen. De dierenarts en zijn vrouw hebben er ook echt alles aan gedaan om mijn Kruimeltje er weer bovenop te helpen, maar helaas.
Het doet verschrikkelijk veel pijn en ben zo intens verdrietig mijn kleintje te moeten missen. Ik hoop dat ik het uiteindelijk een plekje kan geven.
Kruimeltje voor altijd in mijn hart en in mijn gedachten.
Veronique
|
Liese-lotte over haar cavia:
Beste Cor,
Vandaag lag je nog in m`n armen,
Je zag er zo verzwakt uit, maar ik had de grootste moet.
Toen kon je opeens niet meer op je achterpoten staan,
Dus wij met volle gas naar de dierenarts.
Daar ging het al beter(althans dat dachten we).
Binnen een minuut kan er zoveel gebeuren!
Je liep en bewoog nog,
Je bewoog niet meer,
Je ging liggen,
Je kreeg stuiptrekkingen,
Je was weg van de wereld…
Hoe vlug dit alles was gegaan, was niet te begrijpen.
Maar weetje Cor, je bent dan wel van m`n broer,
Maar toch aanschouwde ik je als mijn cavia…
Jij zorgde voor ons in moeilijke tijden,
Jij stond altijd voor ons klaar. Jij gaf mij altijd die lieve kusjes…
Het is oneerlijk wat er is gebeurd, je bent veels te jong van ons vertrokken.
Jij was nog maar 1 jaar, maar daar legde je bij neer.
Wat er aan de hand was, wisten wij niet, maar wat wij wel weten,
Is dat je ons 1 geweldig jaar hebt gebracht!
En vergeet dit nooit, wij houden van jou, met hart en ziel,
Wij zullen je nooit vergeten…
En Liese-Lotte mist jou ook, net zoals ons.
Liefs de familie
Liese-Lotte
En natuurlijk ook Eroz!
|
Baasjes van Bibi:
Lieve Bibi,
Veel te jong begon je al te kwakkelen... eerst op 1,5 jarige leeftijd een middenoorontsteking die je gelukkig overleefde. Een half jaar laten bleek je oogje ontstoken, na eerst een klein weekje je zelf te hebben behandeld vertrouwden we het niet en gingen naar de dierenarts. De arts constateerde dat je oogje eruit moest. Na een succesvolle operatie leek het goed te gaan. Toen begon ook je andere oog te onststeken, gelukkig hebben we die kunnen redden met antibiotica. Na weken van intensieve verzorging leek het goed te gaan, maar helaas ging je plotseling achteruit.. er bleek een verbinding te zijn onstaan tussen je mondje en het verwijderde oog.. er kwam dus eten uit je oogje :( We hoopten dat het nog goed zou komen en dat leek zo toen je zelfde de tweede operatie binnen 2 weken overleefde... je werd in de kliniek de 'wondercaaf' genoemd.. Helaas mocht alle zorg niet baten want nog geen dag na de operatie was het gat weer open en bleek dat er niets anders meer op zat dan een spuitje :(
Gelukkig heb je nu rust lieve Bibi... we zullen je allemaal heel erg missen... vooral je maatje Lulu... die is nu alleen en zal het zwaar krijgen aangezien jij haar grote steun was. Zul je over haar waken? en zul je alle diertjes die je tegenkomt in de dierenhemel die ook op ons wachten een dikke kus van ons geven?
We houden van je... rust zacht Bieb...
Liefs,
Je baasjes, Lulu, Hertog Jan, Jillz en Sammy
|
Eline over haar cavia:
Op 18-11-2010 is plotseling mijn cavia Snoozy overleden.
Ik kreeg haar voor mijn verjaardag, de boerenbond wou de cavia's die een man aanbood niet en gaf toen gratis cavia's weg.
Ik wou al een tijdje een cavia dus toen heeft mijn moeder 2 cavia's voor me meegenomen, alvast voor mijn verjaardag.
Snoozy was een soort van kindje van me, als ze bijvoorbeeld over bij iemand anders op schoot zat bleef ze altijd naar me kijken, ook haar vriendinnetje Woezel kon ze niet missen.
Ik heb een hele leuke tijd met haar gehad die helaas te kort was (ongeveer 2 -3 jaar), en ik zal haar nooit vergeten!
Toen ze dood in het hok lag, zat Woezel erbij, en toen ik Snoozy weggehaald had wist Woezel niet wat er aan de hand was, iedere keer even uit het huisje komen en zoeken waar Snoozy was.. ook ging ze steeds even zitten op de plek waar Snoozy dood is gegaan.
Hoe Snoozy dood is gegaan weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ik en Woezel voor altijd van haar houden.
|
Lennie over haar cavia:
Hoi! vanmorgen is mijn mijn cavia Tessy overleden.
Ze is ong. 6 jaar oud geworden.
Hier een foto van haar eigen grafje in onze achtertuin.
Groetjes Lennie
|
Julie over haar cavia:
Mijn caviaatje heette Pralientje. Op een dag kwam mijn tante thuis van de grote rommelmarkt met twee caramelkleurige cavia’s, Spipsy en Teigetje. De laatste was echter zwanger… Voor ze het wist, had ze er vijf. Natuurlijk mochten deze schatjes bij ons komen wonen, onze hamster, Friemel 2 was net aan ouderdom gestorven. Dus hadden we plots drie kleine caviaatjes. De grootste was een driekleur, met een witte streep onder zijn kinnetje. Dat was mama’s favoriet.
Mijn zus zorgde voor de tweede, een caramelkleurig vrouwtje, met lange pluimen haar achter de oren. En het derde was het kakkernestje, piepklein, slim, overactief, donkerbruin en met een wit vlekje onder de kin. Pralientje.
Vijf jaar waren we samen, hij zat altijd op mijn rechterschouder. Daar kon hij het makkelijkst bij alle zoetigheden die ik oorspronkelijk probeerde te eten. Voor het we het wisten, kwam er echter nog een nestje. Caramelletje kreeg op een ochtend een vierling, vier bruinzwart gestreepte caviaatjes. Soesje, Dropje en Chacha waren dan al niet meer uit ons hart te denken. Chocotje, de vierde, is helaas direct na zijn geboorte overleden. Caramelletje kon er geen vier verzorgen…
En toen we wisten dat Soesje een jongetje was, moest hij terug naar Tante, die na de dood van Spipsy weer Een plaatsje had. Mijn zus vond dat heel erg, want ze was dol op Soesje. En ik ben dol op Dropje. Ze lijkt super Op Pralientje, even pienter, even grappig, net niet even lief…
En dan, die verschrikkelijke dertig november. Je was bijna vijf, Pralientje, nog enkele daagjes maar… Maar er was die tumor onder je kinnetje. 's Ochtends zat je zo zielig in je hokje, je negeerde het witlof. Ik nam je vast en liet je die ochtend niet meer los. Het was dinsdag, maar ik ging niet naar school. Je lag bij mij onder de dekens, je was zo koud. Toch knorde je net zoals vroeger, toen je snorharen in mijn oren kriebelden en je morsetekens likte aan mijn vingers. Plotseling zag ik geen ademhaling meer in je flankjes. Je staarde me nog steeds aan met je zwarte glinsteroogjes, met witte schemeringen van ouderdomsblindheid die jou nog mystieker maakten. Je stierf in mijn armen, juist op de plaats van mijn hart.
Ik houd altijd een plekje voor je vrij, een op mijn schouder, en ook een harig hoekje in mijn hart, waar je nooit meer wordt uitgewist.
Later mag je rusten bij Friemel 1 en 2, bij de katten Ramses en Gaia, maar nu is het nog te koud. Het sneeuwt. Witte vlokken voor jou.
Tot ooit.
Voor altijd de jouwe,
Julie
|
Jinke over
haar cavia:
De cavia van school is overleden; het was zo'n
jonkie. Mijn cavia, nou ja, ze was niet van mij, maar
van school, maar voor mijn gevoel was ze van mij, is
overleden. Dat vind ik
niet leuk. Het was een jonkie en ze bleef al een tijdje
klein: haar broertje en zusje zijn al veel groter en
zij bleef maar klein, dat vond ik ook al raar, maar
goed, ik dacht: 'Ze zal wel van de melkboer zijn' (dat
zeggen ze als er één de kleinste is).
De hele dag was er nog niks aan de hand en ik kwam terug
van vissen en toen was ze overleden en lag ze daar.
Ze zat met nog een paar andere cavia's in een hok. Ik
vind het niet leuk dat ze overleden is. Ik heb geen
foto van haar. (Op Jinke's verzoek heb
ik er een cavia-engeltje bij gezet.)
|
Marlou over haar cavia: Een paar weken
geleden merkte ik iets vreemds op aan mijn cavia Speedy.
Hij piepte heel hoog, niet zoals hij dat gewoonlijk
deed, maar we dachten - omdat Speedy nogal gek was :)
- dat hij gewoon honger had of zo. Niks ernstigs dus,
dachten we, totdat we erachter kwamen dat hij pijn had
tijdens het plassen. We gingen naar de dierenarts
die een paar druppels plas van hem onderzochten. Er
bleek wat bloed in te zitten en we kregen een antibioticakuur
voor 10 dagen mee, dus dat gingen we proberen. Maar
het hielp maar een klein beetje en we gingen weer terug
naar de dierenarts. We kregen vloeibare voeding (dwangvoeding)
mee - want hij at nogal weinig- en nog wat antibiotica;
dit keer voor 5 dagen. Deze 5 dagen waren erg moeilijk
ik moest continu bij hem zijn en hem zijn voeding geven
samen met nog wat vitaminepillen opgelost in water.
Het ging steeds beter
met hem, dachten we tot gister en vandaag at hij niks
meer en hij was heel mager en zijn oogjes zaten ver
in zijn kassen. Het ging echt niet langer en hij leed
zoveel pijn; het was echt zo zielig, dus we moesten
hem een spuitje geven. Waarschijnlijk had hij nierstenen
en zat er de laatste dagen gewoon geen steentje voor
zijn urinebuis dus had hij niet zoveel pijn... We hebben
echt alles voor hem gedaan wat we konden, en volgens
mij had hij dat wel in de gaten... Ik
zal hem heel erg missen. Hij heeft tot de laatste
paar weken een geweldig leven gehad; lekker rondrennen
buiten in de ren samen met zijn vriendjes Karel, Sammy
en Snuf. Hij was pas twee jaar oud maar met zijn ziekte
had hij waarschijnlijk niet veel langer kunnen leven...
Speedy, hopelijk heb je in de caviahemel
geen pijn meer en heb je het gezellig met onze oude
Kareltje (hier ook op de site) en met oude Snuf...
Heel veel kusjes en aaitjes van Sammy, Snuf en Karel
en natuurlijk vooral van mij (en de rest van het gezin)
Ik zal je nooit vergeten...
|
Sylvana over
haar cavia:
Witje Mijn caafje die minimaal 8 is geworden
is er niet meer. We hebben veel megemaakt. Mijn ouders
vonden haar de lelijkste die ik had uitgezocht, mijn
witte albino, maar ze wondt iedereen om haar vingen
met haar vragen naar knuffels en lekkers. En taai, dat
was ze!! Drie keer blaasontsteking en een groot abces
aan haar poot, maar niet bij de pakken neer zitten -
zelfs een hele dikke wang weerhield haar niet van
haar vrolijkheid. Deze dikke wang zie je ook nog op
de foto; hier eet ze haar lievelingskostje, witlof!!
Op die gedoemde dag dat ze is gegaan ben ik snel naar
huis gereisd want mijn ouders zeiden dat ze half verlamd
was. Bij de dierenarts heeft ze eerst een slaapspuitje
gehad en is in mijn handen in slaap gevallen. Toen heb
ik afscheid genomen. Ze is nog een laatste keer mee
naar huis gegaan en ligt op haar lievelingsplekje in
de tuin begraven. Hiervan heb ik nooit spijt gehad.
Geniet van het uur, 't Is kort van duur.
De tijd gaat vlug, keert nimmer terug.
Dag lieve Witje, rust vredig, dikke knuf van je baasje!!
|
Jasper over
zijn cavia:
Dit
is Punky. Hij is gestorven op vrijdag 20 augustus 2004.
Punky is 3,5 geworden. Punky is gestorven aan een tumor
in zijn buik. Punky hield altijd veel van witlof
en van de Donald Duck zoals je kan zien. Ik
hoop dat Punky het verder nog goed heeft! Groetjes,
Jasper
|
Anita over
haar cavia:
Snuffie Mijn cavia is 3,5 jaar geworden.
Hij was alleen ( geen andere cavia's). Hij had longproblemen
en de laatste weken last van zijn gebit. Ik heb hem
gedwangvoederd nadat de dierenarts zijn kiezen had gevijld,
maar hij wilde zelf niet meer. Op de maandag voor zijn
sterfdag ging hij ineens weer eten (ander voer) en we
hadden weer hoop. Uiteindelijk wilde hij weer niet eten
en wij waren radeloos en bleven hem voeren. Het was
vreselijk om zo machteloos toe te kijken. Uiteindelijk
is hij notabene op de verjaardag van mijn zoontje overleden.
Het leek net of hij gewacht had tot alle visite weg
was. Hij is in de armen van mijn man overleden en ik
zat erbij. Op zich was dat mooi, maar ik heb me nog
steeds afgevraagd of ik wel genoeg voor hem had gedaan.
Of ik het wel goed had gedaan. Maar
vooral of hij niet te erg had geleden. Hij is op mijn
verjaardag geboren en op de verjaardag van mijn zoontje
overleden. Wij zullen hem dus echt niet vergeten.
Ik heb wel steun aan deze site; dat dit veel mensen
is overkomen en ik kan misschien nu gaan berusten in
het feit dat ik toch alles gedaan heb wat in mijn vermogen
lag. Snuffie, we zullen je missen, en
we houden erg van je. Ik hoop, dat je bij al je caviavriendjes
bent en dat je ook nog aan ons zult denken. |
Soscha over haar cavia's: Dit zijn Sollo
en Dotje. Ze zijn allebei overleden. Sollo is drie en
een half jaar geworden en op mijn schoot gestorven aan
een tumor!! Ik mis haar heeel erg. Degene met die
kruintjes is Dotje. Zij had een baarmoedergezwel. Ze
heeft drie nestjes gehad en ik mis haar ook vreselijk.
Zij is ongeveer twee jaar geworden. Nu heb ik drie andere
lieverds, maar toch mis ik ze nog steeds!!!!
|
Titus en Sophie
over hun cavia:
Mijn lieve Snoopy, Hij was vier jaar en
ik was er bij toen hij dood ging. Ik vind het heel
heel zielig dat hij dood is gegaan. Wij zullen zijn
gepiep heel erg missen en ik hoop dat hij heel erg aan
ons gaat denken. SOPHIE weeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
Hij is eigenlijk van mij maar ik vind het niet
erg dat mijn zusje zegt dat hij van haar is. Titus
weeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!
|
Marleen over
haar cavia:
Dit is Punkie! Hij is bijna 6 jaar geworden.
Hij is overleden doordat hij niet goed kon eten omdat
er een tand was afgebroken en toen ik naar de dierenarts
ging heeft hij zijn andere tand ook afgeknipt!! Daardoor
kon hij helemaal niet meer eten :( Ik heb toen alles
eraan gedaan om hem in leven te houden... ik ben naar
een andere dierenarts geweest en die gaf me dwangvoeding
mee. Maar op een gegeven moment hield hij het gewoon
niet meer... ik was op een verjaardag en op dat moment
kreeg hij stuiptrekkingen; mijn ouders hebben mij niet
gebeld om mijn avond niet te verpesten. Toen ik na ongeveer
twee uur thuis kwam vertelden mijn ouders het verhaal...
ik nam hem op schoot en na enkele minuten was hij overleden.
Punkie was/is echt de liefste cavia van de wereld
:)
|
Katey over
haar cavia: Dit was mijn cavia Davey. Davey
en ik hebben samen heel veel meegemaakt en ik heb hem
helaas kort geleden in moeten laten slapen. Hij is ruim
6 jaar geworden. Dave was enorm eigenwijs en was eigenlijk
wel een beetje de baas in huis. Ondanks dat ik nu samenwoon
met Pino (te bewonderen
op de pagina Jouw cavia), mis ik Davey nog regelmatig,
gewoon om zijn maniertjes...
|
Sharon over haar cavia:
Onze lieve
Misty is vandaag (14-06-04) in mijn armen overleden.
Misty was een paar weken terug al ziek maar knapte best
wel op doordat wij haar met spuitjes eten hebben gegeven.
Maar in het begin van het weekend verzwakte ze weer.
Ze wou geen spuitjes voer meer en dook weg tegen Knabbel.
Vandaag hebben we d'r in de armen genomen omdat we merkten
dat ze zwaar ademde en veel pijn had. En toen is ze
gestorven in mijn armen. Misty, we missen je: je was
de allerliefste cavia!!
|
Mirella over
haar cavia: Dit was Kaafje. Hij was
de allerliefste cavia van de hele wereld. Toen we hem
uit de dierenwinkel haalden zei de verkoopster al dat
het zo’n lieve rustige knuffelcaaf was. Kaafje is 7
jaar bij ons geweest. Als ik verdrietig was dan pakte
mijn zusje Kaafje altijd en dan riep ze: "Taatuutaatuu!".
Eerste hulp bij verdrietjes dus. Het leek dan net alsof
hij voelde dat je troost nodig had. Zóóó
lief! Hij was echt een heel trouw vriendje. Uren konden
we met hem knuffelen, maar in zijn jonge jaren was hij
ook vaak ondeugend, hoor. Zo ontsnapte hij altijd van
de bank op de grond, en dan konden we er met zijn allen
achteraan om hem weer te vangen. Behang was zijn lievelingskostje,
voor zover hij op zijn achterpootjes kon staan heeft
hij door de hele kamer het behang van de muur gevreten,
maar zelfs dat vonden we héél schattig.
Kaafje is gelukkig nooit ziek geweest, hij is door
ouderdom naar de caviahemel gegaan. Toen hij stierf
was dat wel heel zielig, want hij verlamde heel langzaam.
Hij heeft er ruim een week over gedaan. Mijn moeder
heeft hem nog gedwangvoederd met dieetshake, maar sterk
werd hij niet meer. Op zaterdag lag hij nog zo stil,
maar hij leefde nóg. Toen zeiden we, als hij
dit weekend niet gaat, gaan we maandag naar de dokter.
'Gelukkig' is hij toen toch nog zaterdagnacht uit zichzelf
naar de caviahemel gevlogen. Zijn lichaampje heeft een
mooi plekje gekregen in de tuin van mijn moeder. Ondanks
dat ik nu twee hele lieve caviaatjes heb, Lex en Max,
blijft Kaafje altijd in mijn gedachten door de goede
herinneringen die ik aan hem heb. Kaafje, je was een kanjer! |
Een hamster in de caviahemel? Josefien mailde
mij dat er geen hamsterhemel op internet te vinden is
en vroeg of Mourits, die als vriendje Otje de cavia
had, een plekje in de caviahemel mocht krijgen. Ik weet
zeker dat alle cavia's Mourits een warm welkom hebben
gegeven!
Josefien over haar hamster: Here I am again,
alone again, because I want to be alone with you and
my memories, and your little grave is like a memory
to me. Lieve Mourits, Ik denk
nog elke dag aan jou. Ik hoop dat je het goed hebt op
de plek waar jij nu bent. Ik heb een bloemetje naast
je grafje gezet, en elke keer wanneer ik het water ga
geven, word ik er vrolijk van, net zoals ik vrolijk
werd van jou, drie jaar lang, tot je van oudheid stierf
in mijn eigen handen. Je kooi staat er leeg en koud
bij, maar mijn hart is vol en warm van de leuke
herinneringen. Lief Moupietje, het ga
je goed!! Kusjes en aaitjes! Ik zie je zo
weer. |
Christa over
haar cavia:
Onze cavia Willempie
is vrijdag overleden, ik heb niet eens een foto van
hem. Bijna twee jaar geleden haalden we Willempie op
uit een andere stad, want zijn jonge baasje wilde na
twee jaar niet meer voor hem zorgen. Ongelooflijk! Willempie
was zo'n zachtzinnig beestje, zo grappig en lief. Een
jaar later lieten we hem een week in de cavia-opvang
om hem te laten matchen met een vriendje. Dat ging een
tijdje goed, maar toen het kleintje in de puberteit
kwam vocht hij met Willempie, dus zat Willempie na een
tijdje weer alleen. Maar Willempie piepte niet
meer zoveel en in januari moest ik hem bijvoeren omdat
hij niet meer wilde eten. Helaas zijn toen zijn kiezen
verkeerd gaan groeien en vrijdag ging hij onder narcose
om zijn kiezen te laten bijvijlen. Toen hij 's middags
weer thuis was, is hij overleden toen ik even weg was.
We hebben hem begraven met zijn schoot-handdoekje, in
het bos op een mooi plekje. Ik mis hem erg en ondanks
dat we een stelletje dames uit de cavia-opvang hebben
gehaald om het verdriet van ons dochtertje te verzachten,
blijft hij toch in mijn gedachten. Willempie,
heb het goed daar in de cavia-hemel met je vriendjes!
Christa
(Op Christa's verzoek heb ik de tekening gemaakt.) |
Daniëlla over
haar cavia's,
Lieve Merel en Marel,
Jullie waren zo lief en als jullie in mijn nek kropen,
gingen jullie altijd zo lief liggen. Maar nu kan dat
helaas niet meer. En als ik mijn vinger voor jullie
mondjes hield, gingen jullie altijd likken. En Marel
jij bent twee jaar eerder dood gegaan, maar ik vind
dat jullie allebei een plekje in de caviahemel verdienen.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxjes
Daniella (De
plaatjes stuurde Daniëlla mee.)
|
Denise over
haar cavia:
Mijn
lieve Tiena is een paar maanden geleden dood gegaan.
Ik wil haar op deze site zetten omdat ik haar echt mis.
Het is nu zo stil op m'n kamer zonder haar. En 's
avonds mocht ze ook altijd bij mij in bed slapen, dan
maakte ze een holletje dat vond ze echt leuk. Ik kon
haar ook gewoon los laten lopen in de tuin. Tiena is
vijf jaar geworden, en heeft twee nestjes gehad.
Groetjes denise! |
Dorien over
haar cavia:
Gisterenavond is mijn Zorrootje gestorven. In mijn
armen. Nog geen 6 maanden oud was ie.
Veel
te jong gestorven, had nog een heel leven voor zich!
Ik ken hem al vanaf z'n geboorte... Toen ik z'n moeder
kocht, wist ik niet dat ze zwanger was. We hadden eigenlijk
geen plaats en geen geld om nóg een cavia te
houden, maar wat was ik blij toen kleine Zorro geboren
werd. Gelukkig was het er maar een, anders hadden we
alle kleintjes weg moeten geven. En wie wil nou zo'n
snoezig baby'tje weggeven? Het was zo'n guitig jongetje,
we waren dol op hem. Maar helaas, hij moest gecastreerd
worden, want mijn andere 2 cavia's zijn vrouwtjes. Ik
had het ook zo kunnen laten, maar zowel moeder Cleo
als zoontje Zorro hielden van gezelschap, en dan konden
ze weer samen in het hok. Maar het is hem fataal geworden,
24 uur na de operatie stierf hij. Liefste
Zorro, ik hoop dat je het mij kan vergeven...
Je baasje Dorien XXX |
Marije over
haar cavia: Lieve Loeki, Drie jaar geleden ontmoeten
we elkaar. Je mocht bij andere mensen niet blijven en
je keek me zo lief aan, dat ik je een warm plekje wilden
geven. Je kwam bij me wonen en we werden vriendjes.
Vanmorgen toen ik wakker werd lag je stil op je
zij in je kooi. Je kopje onder het hooi. Je hebt je
sla van vrijdag niet eens opgegeten. Ik
vond het al zo vreemd dat je de afgelopen week niet
riep toen ik de koelkast opendeed, zoals je altijd deed.
Je zat steeds stil in een hoekje de afgelopen dagen.
Je vriendje Bo de Kater is ook van slag dat je nu niet
meer bij ons bent. Hij kijkt steeds naar je, hoe je
zo stilletjes en onbeweegelijk in je kooitje ligt. De
liefde en de warmte die jullie elkaar gaven heb ik nog
nooit eerder gezien tussen een cavia en een katertje.
Liefste Loeki, ik heb zoveel verdriet, maar dat komt
gewoon omdat je me zoveel vreugde bracht. Ik zal vanmiddag
een plekje in de tuin moeten maken om je je laatste
rustplaats te geven en van de week zal ik er een mooi
gedenkplaatje maken. Ik mis je verschrikkelijk en ik
zal je nooit vergeten. Je bent drie jaar geworden.
Heel
veel liefs in de caviahemel. Je vriendinnetje Marije
en je vriendje Bo.
Helaas
heb ik geen foto van je toen je nog leefde.
(Op Marije's verzoek staat deze tekening erbij.)
|
|
Anne over
haar cavia:
Op 13 april 2004 is mijn Liesje plotseling dood
gegaan. Ze was jong, lief,
mooi en ze zou kleintjes krijgen. We zijn allemaal heel
erg verdrietig en zullen Liesje heel erg missen. We
hielden erg veel van haar. Anne |
Wieske over
haar cavia:
Op mijn 17e verjaardag kwam hij bij me wonen, en
enkele weken na mijn 21e verjaardag is Reusje gestorven
op maandag 5 april 2003. Hij kwam eigenlijk bij me door
een foutje van mijn moeder, ik wilde graag een hamster
maar mijn moeder dacht dat ik een cavia bedoelde. Maar
wat was ik blij met dit beestje, hij miette altijd vrolijk
naar je als je wat lekkers kwam brengen en probeerde
ook regelmatig het geluid van de stofzuiger te overstemmen.
En als er verdriet was dan kwam hij je troosten.
Hij was al eens geopereerd om een abces weg te halen,
maar toch was het spannend toen hij op zijn vierde jaar
geopereerd moest worden aan een blaassteen, waar hij
veel pijn van had. Maar een stoere kerel als hij was
doorstond hij de operatie goed en kwam weer gezellig
naar ons terug. Helaas hebben wij en zijn maat Harry
het konijn niet lang meer van hem kunnen genieten, ongeveer
anderhalve maand na de operatie stierf hij omdat zijn
darmen niet meer goed op gang kwamen. Nu is zijn
hokje leeg. Reusje we missen je heel erg.
|
Sandra over
haar cavia:
Onze SNOEP is niet meer, wat een gemis, voor mij,
mijn gezin en vooral voor zijn zusje KROEPOEK. Hun moeder
MAMA was ook al overleden. SNOEP en KROEPOEK zijn hier
in huis geboren. Voor moederdag kreeg ik een cavia,
het mooiste moederdagkado dat ik ooit gekregen had!
Na een paar weken werden er geheel onverwachts 2 baby's
geboren. Dus: '3 voor de prijs van 1' zal ik maar
zeggen! Wat was dat een geweldige verrassing en wat
waren ze lief. SNOEP groeide uit tot een prachtige
rood/bruin/zwarte glanzende cavia, een echte stoere
jongen en een hele lieve broer voor zijn zusje. Hij
moest op een gegeven ogenblik natuurlijk wel even naar
de dierenarts voor een (gevoelige) ingreep, anders kwamen
er nog meer baby'tjes van. Vanaf die tijd is hij door
het leven gegaan als een 'jeweetwelcavia', maar hij
heeft mij laten weten dat hij daar verder geen problemen
of complexen aan over heeft gehouden. Gelukkig maar.
Hij leefde een gelukkig en voedzaam leventje met zijn
familie plus nog een vriendinnetje.
Gezellig
met z'n allen in een grote kooi en 's zomers als het
lekker weer was overdag met z'n allen in de grote buitenren.
Toch heeft SNOEP ook heel wat verdriet te verduren gehad.
Eerst stierf zijn moeder geheel plotseling, wat een
verdriet voor cavia- en mensenfamilie. Toen werd het
vriendinnetje ernstig ziek. Snoep was zo lief voor haar,
hij lag altijd aan haar zijde, om haar te troosten.
Ook zij is naar de caviahemel geroepen. Het noodlot
sloeg toe toen SNOEP op een gegeven moment niet meer
wilde eten. De dierenarts dacht dat hij last van zijn
kiezen had en hij moest onder narcose. Daar is hij niet
meer uitgekomen. Wat missen we hem allemaal! Wat hebben
we 4,5 jaar veel cavialiefde van je ontvangen en wat
zijn we blij dat we jou als gezinslid hebben mee mogen
maken. Maak maar veel plezier en eet maar veel
worteltjes daarboven en maak je maar niet ongerust over
KROEPOEK; die heeft nu een peuter-caafje om haar te
troosten. Veel knuffels, Sandra
|
|
|
top
home |