|
|
De pagina Caviahemel is ermee gestopt. Het Condoleanceregister Caviahemel is nog altijd actief. Je kunt hier vertellen over je overleden cavia en je krijgt altijd antwoord op je bericht.
|
Op alle foto's rust copyright, ongeacht of er wel of niet een copyrightvermelding op staat. De foto's mag je dan ook niet zonder toestemming van de makers gebruiken.
|
Mandy over haar cavia: Dit is Speedy, ik zeg
nog steeds is want was klinkt zo ver weg...
zo vergeten... alsof ik hem niet alleen
in de tuin heb begraven bij Koosje, onze
vogel, maar ook ben vergeten
in mijn hart.
Speedy is een van de liefste en dikste cavia
die ik heb gehad. Hij is ongeveer acht jaar
geworden. Dat is een hele leeftijd als je
je bedenkt hoe dik en traag hij was. Twee
jaar geleden dachten we ook al dat hij dood
zou gaan omdat hij nog trager was dan anders
(kun je je voorstellen?). Op 5/11/2003
had ik dit gedicht voor hem geschreven:
Speedy, ik hou van jou voor altijd
Jij bent best oud en ik wil niet dat je
lijdt Voordat je gaat wil ik zeggen:
bedankt dat je er bent geweest Jij bent
echt het liefste en dikste beest Ik
zal nooit vergeten hoe je was Hoe jij
rondliep op het gras Hoe jij alles opat
Hoe jij je eigen rond vrat Maar toch
ben jij de liefste cavia van mij Jij
maakt mij echt heel blij… Toe ga niet
weg, maar blijf nog even Ik wil je nog
zoveel liefde geven! Toen
hij vorig jaar aan een kant van het konijnenhok
moest zitten, was het fout gegaan. Al snel
zag ik dat Speedy's ogen waterig waren en
af en toe nieste hij. Snel had ik het buitenhok
gepakt en klaargemaakt. Maar het kwaad was
al geschied, Speedy overleefde het niet...
De volgende vroege ochtend kwam mijn
vader. Hij vroeg of ik nog even afscheid
wou nemen van Speed. Ik in mijn pyama en
al naar beneden gegaan. Toen ik in de keuken
kwam lag er een doek over de kooi met een
briefje van mijn moeder erbij: "Volgens
mij is Speedy dood." Nou ging ik kijken
maar Speedy lag op zijn zij adem te halen
en zat me met zijn lodderige ogen aan te
kijken. Ik zette de kooi op tafel en aaide
hem en zei dat hij nu wel dood mag gaan,
dat het goed was zo... volgens mij merkte
hij niet dat ik er was. Hij rende met zijn
poten en piepte. Na twee uur lag hij te
stuiptrekken en met zijn bek open en dicht
te klapperen... heel langzaam maar toch
weer te snel. Het was zo zielig om te zien
en dat gezicht zal ik altijd voor me blijven
zien... Op gegeven moment hield hij op en
Speedy was dood...
Ik zocht een schoenendoos en legde er een
laagje zaagsel en stro en watten in die
eigenlijk voor hamsters bedoeld zijn. Om
hem legde ik blaadjes sla en alles wat hij
lekker vond. We groeven een gat langs Koosje
en we begroeven hem met een steen op de
plaats waar hij was begraven...
Hij is nu al ruim een jaar dood en
ik heb sinds een week een nieuwe cavia.
Natuurlijk ben ik Speedy nooit vergeten
en accepteer ik de verschillende karakters
tussen Speedy en Mona.
lieve Speedy,
Na
een dag strijden, vol
pijn, ben
je bevrijd van je lijden, Vol van frustratie,
Ben je gestorven in mijn armen, om je
te realiseren dat ik van je hou, om
je hartje nog één keer te
verwarmen, Hoeveel cavia's ik ook mag
krijgen, zo een als jij bestaat er geen
een, zo lief, zo dik, zo grappig,
zo vind je er geen, vaarwel Speedy,
doe Plofje van mij de groeten, die zal
je wel ontmoeten, rust in vrede...
Dikke kus van Mandy en Breezer
|
Lisette over haar cavia: Bij deze wil ik ook graag
mijn cavia een plekje geven op uw site in
de caviahemel. Het is alweer meer dan een
half jaar geleden dat Quinnie is overleden.
Ze was mijn eerste cavia en ik was helemaal
dol op haar. Quinnie is in
april 2000 geboren en in december 2004
overleden. Het was een heel vrolijk,
lief en eigenwijs beestje!! Hield van spelen,
kwam uitdagend op je afgerend om daarna
weer luid piepend van je weg te rennen,
maf beestje! Jammer genoeg had ze een
zwakke blaas waardoor we keer op keer naar
de dierenarts moesten. Ik vond het
zo zielig elke keer dat ik haar hoorde krijsen
bij het plassen. Elke keer hielp de antibiotica
maar voor een tijdje, we kregen steeds een
sterkere. Vorig jaar december
ging het opeens heel snel achteruit. Ze
plaste bloed, werd magerder en zag er niet
echt gezond meer uit. Na weer een bezoek
bij de dierenarts bleek ze een snel groeiende
tumor bij/in haar blaas te hebben.
Ze gaf nog medicijnen als laatste redding
maar deze werkte helaas niet meer. Ze ging
die week zo snel achteruit en had zoveel
pijn dat we haar hebben laten inslapen.
De tumor bleek binnen een week ook enorm
gegroeid te zijn. Gelukkig heeft ze nu geen
pijn meer... Quin, ik zal je nooit
vergeten! xx
|
Lisa over haar cavia's: Toen ik op vakantie was
is Tijger (links) overleden, hij is vijf
jaar geworden. Vijf dagen later overleed
zijn broer Winnie (rechts). Hij overleed
aan een ziekte die hij al een tijdje had.
Tijger + Winnie? Ik zal jullie nooit
vergeten...!!
X Jullie baasje Lisa |
Lianne over haar cavia: Dit is mijn Samsam,
sinds een paar maanden is hij overleden
en ik mis hem nog heel erg. Sammy was heel
bijzonder, hij liep door het huis achter
ons aan en ging onder het bureau bij je
voeten liggen als je aan het werk was.
Sammy was echt mijn vriendje, het was
daarom ook verschrikkelijk om te moeten
beslissen om hem in te laten slapen. Hij
was pas 2,5 jaar oud. Lieve Samsam,
ik mis je zo en ik hou heel veel van je.
Dikke kus van je baasje Lianne
|
Eva over haar cavia: Ik wil heel graag het
verhaal vertellen over mijn lieve cavia:
Caramelleke. Het was donderdag
26 mei, de eerste echte zomerdag dit jaar.
Die ochtend was ik vergeten om de deur en
het raam bij de cavia's open te doen, die
staan in een soort tuinhuisje in de tuin.
De avond tevoren doen we altijd het raam
en de deur dicht zodat de katten die daar
rondlopen niet binnenkomen. Maar ik wist
niet dat het zo warm zou worden.
Ik ging naar school, zonder het besef dat
er die dag iets ergs zou gebeuren. Rond
de middag werd het pas echt heet. Mijn lieve
Caramelleke stond vlak achter het raam (daar
wordt het sneller warm) en alles was dus
nog dicht. Zelf had hij ook nog per
ongeluk zijn slaaphokje voor zijn drinkflesje
geschoven. Het was daar waarschijnlijk heel
warm geworden en hij kon niks drinken. Toen
ik thuis kwam van school was hij al dood,
door de hitte. Mijn andere cavia, Blesje,
was ook bijna dood, maar die had papa nog
kunnen redden, maar voor Caramelleke was
het te laat. Hij mocht maar 108 dagen
oud worden, ik voel me zelf hier heel schuldig
over, als ik die ochtend nog was geweest,
moest dit allemaal niet gebeurd zijn en
had hij nog fijn in zijn kooitje kunnen
rondspringen. Hij had niet eens
kunnen genieten van elke dag zoveel gras
eten als je maar wil, lekker rondrennen
en lekker languit in de zon liggen. Dat
mogen ze altijd als het warm genoeg is in
de zomer. Ook zijn moeder, Janneke, was
heel verdrietig toen ze zag dat haar zoontje
dood was, eerst keek ze een hele tijd naar
hem en daarna draaide ze zich om en liep
ze weg, net alsof ze het niet wou geloven.
Ik voel mezelf nu zo stom tegenover hem
en zijn moeder, dit is allemaal mijn stomme
fout. Als ik nu nog één
ding tegen hem kon zeggen, zou ik zeggen:
IK HOU VAN JOU!!!!! Omdat ik nog
geen foto van hemzelf op de computer had
staan doe ik er maar een foto van zijn moeder,
Janneke bij.
|
Denise over haar cavia: Dit is mijn Fyoubel!
Op 9 juni is hij ziek geworden
en de volgende dag lag hij dood in z'n kooitje.
Nu is hij samen met Lupje in de caviahemel.
Ze hebben allebei een gelukkig leven gehad,maar
het was nog veel te vroeg om nu al te gaan.
Veel liefs aan de andere cavia's die
hier ook op de site van de caviahemel staan!
|
Marieke over haar cavia: Op 6 juni 2005 is mijn
lieve jongen...Elvis overleden. Hij was
pas 3,5 jaar oud. In april viel mij op dat
hij niet meer at. De dierenarts constateerde
dat hij flink was afgevallen en dat zijn
kiesjes te lang waren, sommige groeiden
zelfs in zijn wangetje. Onder narcose zijn
de kiesjes weggeslepen en geknipt en Elvis
ging weer gezellig mee naar huis. Ik kreeg
pijnstillers en antibiotica mee. Hij knapte
zienderogen op, hij kon alles weer eten.
Tot zaterdag 4 juni... De dag
daarvoor heeft hij nog heerlijk zitten genieten
van verse kersen, maar die zaterdag kon
hij geen eten meer vastpakken. Ik heb zijn
eten in kleine stukjes gesneden en dat at
hij gelukkig nog wel. Maandag ben ik meteen
naar de dierenarts gegaan, daar bleek het
vrij ernstig te zijn. Bij het onderzoek
bleek dat zijn tandjes los zaten, een
voortandje viel zelfs uit. Met betraande
ogen kreeg ik te horen van de dierenarts
dat zijn kaakje helemaal geinfecteerd
was. Er was niks meer aan te doen. Rond
15 uur is Elvis vredig ingeslapen.
|
Busra over haar cavia: Mijn cavia is vandaag
27 augustus 2005 om 14.00 uur gestorven.
Mijn mooie cavia heet Pluisje en het is
een beertje. IK MIS HEM ONTZETTEND IK HUIL
ALLEEN MAAR!!!!!!!!!!!!!!!!! Als ik Yadah
mijn konijn op mijn schoot heb dan denk
ik steeds dat het Pluisje is..... ik kan
echt alleen maar huilen.... ik kan er niet
tegen; mijn cavia die dood is gegaan aan
een zware longonsteking..... Pluissssssssssssssss....
mijn schatje is doooddddd, ik mis Pluisssssssss,
ik typ dit terwijl ik heel erg huil.....
Yadah zoekt Pluisje ook overal.... ik wil
niet meer leven, ik mis mijn schatje zo
erg...... Gedicht voor mijn enige
Pluisje die niemand kan vervangen:
Hoe zal ik het zeggen, Je was ondeugend
speels en je durfde veel tegen Yadah te
zeggen, Jullie waren de beste maatjes
Yadah je vriend zoekt je overal maar je
bent nergens te bekennen, Jij ligt,
met een wortel en hooi rustig in je graf,
Maar ik, ik kan dat niet accepteren, want
alles wat ik aan jou gaf, mijn liefde
en jij jouw liefde, dat zou ik
nooit vergeten mijn lief, Jij bent weg,
ver weg, Ik kan daar niet meer tegen
je hoort bij mij en Yadah, yadah probeert
me te troosten maar het lukt niet, Ik
ben te verdrietig, Je blijft altijd
in onze hart, mijn lief. Pluisje
zou twee jaar worden in september 2005.
Ik kan er niet meer tegen, mijn schatje
is voor altijd weg...... Mijn schatje die
bij iemand anders op de schoot zat en als
ik langskwam dat hij begon te piepen dat
hij naar mij wilde... Yadah en ik kunnen
je niet meer vergeten schat. Weet
één ding: ik zal je nooit
vergeten... Je verdrietige baasje
BUSRA en je vriend Yadah (konijn)
R.I.P Pluisje.....
|
Aline en Steven over
hun cavia:
Lieve Freek,
Plots ging je van ons
heen, we wisten niet waarheen. Je
bent nu in de Caviahemel, daar kan je
spelen als een echte vlegel. Freek,
je blijft voor altijd in onze gedachten
en ik weet dat je op ons zult wachten
want ooit zijn we weer allemaal samen
zoals we ooit tot een happy family kwamen!
Lieve Freek, we missen
je zo!
Dikke knuffel,
Pientje (Aline) en Steven |
Dorien over haar cavia:
In memoriam:
Bieke x-1-1999 - 25-5-2005
Liefste Bieke, Vandaag ben je voorgoed
vertrokken. Je was als een kind voor me.
We voelden elkaar heel sterk aan. Ik
kocht je toen je 4 weken oud was. Je had
duidelijk behoefte aan een moeder, want
je hechtte je heel vlug aan me.
Ik heb je zien opgroeien tot een mooie,
vrolijke, slimme cavia. Je hebt me zes jaar
van mijn leven gezelschap gehouden. We waren
dol op elkaar. Je bent een echte wondercavia
geweest, want je ging niet dood toen
de ziekte je in de greep hield.
Men zei dat je een vechter was, net als
je baasje. We leken inderdaad op elkaar:
zwart haar, sterke wil, vurig karakter...
Ik troostte je als je je pijn had
gedaan, jij troostte mij als ik verdrietig
was. Je protesteerde niet als mijn tranen
op jouw pels vielen. We hebben heel wat
samen meegemaakt. Je hebt een mooi
en lang leven gehad, maar toch zal mijn
leven niet meer hetzelfde zijn zonder jou.
Ik hield erg veel van je.
Liefste Bieke, ik zal
je heel erg missen! Je baasje,
Dorien XXX
|
Ellen over haar cavia Lieve Dame (Gloria III),
we zullen je ontzettend missen! Je
was een enorme doorzetter en stal ieders
hart. Zeven jaar lang hebben we
van je mogen genieten. Je was zo lief!
Ellen, Viv en Djemmie. |
Brigitte over haar cavia's: Twee zusjes (?) geboren
rond 01-01-1999 (echt waar, want met Valentijnsdag
waren ze zes weken), gekregen van mijn toenmalige
vriendje omdat hij mijn gezeur en oneindige
geklets over cavia's zat was. Wat was het
een verrassing om die twee bolletjes in
een kooitje te vinden! Bijna vijf jaar
ging het goed; op 8 december 2003 ontdekte
ik vergrote lymfekliertjes bij Bobby, ze
zaten echt overal! De DA zei dat het niet
goed was; alhoewel het goedaardig was zouden
de kliertjes uiteindelijk in de weg gaan
zitten. Dat gebeurde begin maart 2004, toen
zijn we begonnen met de prednison. Na een
maand elke dag prednison, is Bobje op 6
april 2005 naar de caviahemel gegaan, omdat
ze niet meer gelukkig was. Het ging gewoon
niet meer... Met Plukje
ging het eerst nog goed, maar omdat alleen
ook maar alleen is, hebben we er Kobus (gecastreerde
beer) bij gekocht op koninginnedag 2004.
Die was ondertussen al twee-eneenhalf en
had al een hoop meegemaakt in zijn leventje:
hij was heel erg schuw. Gelukkig leerde
Plukje hem dat mensen helemaal niet eng
hoeven te zijn, het werd een echt stelletje.
Een dik jaar mochten ze samen zijn, toen
heb ik Plukje op 30 juni 2005 's ochtends
gevonden in haar kooi. Zoals ze erbij
lag, moet ze in haar slaap overleden zijn,
echt heel rustig. En eigenwijs dat ze was,
had mevrouw met haar kont de uitgang van
het huisje geblokkeerd, waardoor Ko er niet
meer uit kon! Aangezien
Kobus zonder Plukje nauwelijks adem durfde
te halen, hebben we zijn leventje maar snel
verrijkt met Miss-T, een dametje van drie
jaar oud die heel erg tam is. Dat gaat tot
nu toe (één dag!) erg goed
en ik hoop dat ze samen oud mogen worden,
net zoals Pluk en Bobby dat hebben gekund.
Plukje en Bobje, ik
zal jullie echt nooit vergeten. De heerlijke
tijden en gelukkige momenten die we samen
hebben gekend zullen voor altijd in mijn
geheugen gegrifd staan. Jullie zijn mijn
allerliefste, allermooiste, allerbeste,
allerknuffeligste zwarte en bruine dikkertjes
geweest die ik ooit gehad heb. Hopelijk
hebben jullie elkaar in de caviahemel weer
teruggevonden. Jullie mogen dan helaas niet
meer lijfelijk bij me zijn, maar jullie
zullen altijd in mijn hart zijn, want ik
vergeet jullie echt nooit. Ik hou van jullie,
dikkertjes, voor altijd. En van alletwee
natuurlijk evenveel.
Een hele dikke knuffel en zoen van mij.
|
Carlien over haar cavia: Vandaag is mijn supersuperlieve
cavia Quinnee overleden.. :'( Het ging
al een paar daagjes niet zo goed met hem,
hij wilde niet meer eten en sliep alleen
nog maar. Hij was op...Quinnee was
ook al 7,5 jaar oud, stokoud dus..
Hij heeft zoveel meegemaakt, we kregen hem
toen ik in groep 7 zat, hij heeft mijn hele
leven bij de Mavo mee gemaakt en mijn
opleiding tot schoonheidsspecialiste.
Vooral het laatste jaar heb ik heel erg
veel steun gehad aan Quinnee, toen mijn
relatie niet meer zo goed liep. Hij
was er altijd voor me, gezellig knuffelen
als ik me alleen voelde, lekker spelen in
het gras. Vanochtend is hij naar de
hemel gegaan, ik hoop dat mijn opa's en
oma's een mooi hokje voor hem hebben gemaakt
en dat ze goed voor hem zorgen, maar
dat zal wel goed komen denk ik.. Ik
wil hierbij nog een ding zeggen tegen mijn
lieve Quinnee,
Lieve lieve lieve schat,
Ik hou ontzettend veel
van je en ik zal je nooit echt nooit vergeten
en hoe lief je voor me bent geweest.
Je was echt onze grote vriend! Je blijft
altijd in ons hart!Heel erg bedankt voor
al je liefde!
We zullen je nooit vergeten!
Dag klein dropje...
Hele dikke kus van Mams,
Paps, Niek en Carlien
|
Louise over haar cavia: Ik wil graag een plaatsje
voor mijn lieve cavia Nose in de caviahemel,
ik heb helaas maar zes dagen van haar mogen
genieten. Ik hoop dat ze boven veel vriendjes
heeft en weer gelukkig is. Ik weet echt
niet waarom je zo snel weg van ons en je
zus moest gaan, ik mis je en hoop dat je
boven een hele hoop vriendjes hebt en daar
weer gelukkig wordt. Je was een
doerak toen je hier kwam, wou alleen maar
in je kooi en later ook op schoot, ik was
verzot op je!!! Op de avond dat je
overleed had ik je vast en deed je heel
raar. Ik raakte in paniek en mijn broertje
belde verschillende dierenartsen; iedereen
zei weer iets anders. Als al die mensen
nou eens goed zouden afspreken hoe of wat,
dan was je er misschien nog geweest, maar
volgens mij had je pijn je wilde namelijk
ook niet meer opgepakt worden.
Wij hopen dat je daar zacht mag rusten en
veel nieuwe vriendjes heb gekregen.
Rust zacht lieve Nose. Je
blijft in onze gedachten. Je Baasjes
en zusje Bailey
|
Patricia over haar cavia: Ik wil bij deze even vertellen
dat ik op het grote moment wacht dat Bliksem
naar huis mag. Gisteren heb ik haar af geleverd
bij de dierenarts; toen ging alles nog goed
maar toen ik vanmorgen weer belde hoorde
ik dat ze niet wou eten en het einde van
de dag misschien niet haalde. Mijn
andere cavia Speedy is echt op zoek naar
haar, ze is tot nu toe haar speelkameraadje
kwijt. Ik mis Bliksem heel erg. Ik mis nu
het gepiep als ik 's morgens naar beneden
kom. Speedy zit rustig in een hoekje te
wachten op haar speelkameraadje Bliksem.
Groetjes, Patricia en Martin
(Helaas kan ik geen
foto toevoegen.)
|
Dana over haar cavia: Dit is mijn lieve cavia
Twikky. Hij had ook een tweelingbroer.
Die leeft nog. Hij was heel lief en
actief. Hij hield wel van geaaid worden
maar dan alleen als ik het deed want,
als anderen hem gingen aaien ging hij altijd
te krabben en te bijten. Hij was bijna
zes jaar. Zijn tweelingbroer heet Max.
Sinds Twikky overleden is, is Max heel stil
geworden. Ik weet zeker dat hij hem mist.
Ze hadden nooit ruzie. Max heeft
nu een heel jong nieuw vriendje. Hij heet
Caramel. Die heb ik gekregen voor mijn
verjaardag. Twikky is overleden op vrijdag
19 augustus. Groetjes van Twikky
en zijn baasje Dana!
|
Robin over de cavia's
van Danah en Thom:
Siesie was een lieve cavia van mijn
zusje Danah. Ik had haar zwanger in een
ren gevangen, toen mocht ze haar hebben.
Siesie kreeg drie jonkies: Sanne, Neusie
en Joepie. Alleen Neusie mocht blijven.
Siesie we zullen je niet vergeten.
Jopie was een langharige cavia die
maar 2 jaar is geworden; gestorven door
voedselvergiftiging. Hij heeft nu een
zoontje, omdat hij Neusie gedekt had nog
voor zijn dood. Salto mocht blijven, Dinkie,
Rikkie en Herry moesten weg. Jopie en Siesie
liggen naast elkaar begraven; we zullen
jullie nooit vergeten. Liesje was een
jonkie van twee dagen oud; ze was heel zwak,
maar leek heel erg op haar moeder Sarah.
We hielden haar warm met onze handen en
hooi. Deze cavia's zijn al een tijd
geleden overleden, eerst Liesje in februari,
Siesie in juni en Jopie twee uur na Siesie.
IK ZAL JULLIE MISSEN, OOK THOM
EN DANAH. P.S. ik doe dit voor
Thom en Danah, Robin. (Geen foto's helaas, willen jullie
er drie engeltjescavia's neerzetten?)
|
Edwin en Henriët
over hun cavia:
Dit is onze Roepie. Alhoewel
Roepie niet meer bij ons is, heeft ie voor
altijd een plekje in ons hart.
Hij was altijd in voor een potje knuffelen
waarbij hij languit op je borst ging liggen
terwijl hij aan je kin sabbelde.
Als we thuis kwamen van ons werk, wist Roepie
drommels goed dat-ie een lekkere snack kreeg
in de vorm van een stukje witlof of
paprika. Dan knaagde hij net zo lang aan
zijn kooi tot je met het lekkers op de proppen
kwam. Een gemis... Roepie is bijna
5 jaar geworden!
Edwin en Henriët
Schoonbeek
|
Rein over zijn cavia: Scampi was nog maar
twee maand oud toen hij zijn laatste adem
uitblies. Hij is gestorven op 14 mei
2005 om 1 uur 30. Het deed me verschrikkelijk
pijn om hem te zien afzien. Hij huilde...
Ik kreeg tranen in de ogen. Afscheid
van een goede, jonge vriend doet zeer, echt
zeer. Voor zijn vriendje cavia Chiko
zal het ook anders zijn. Cavia Chiko
woont nu met cavia Rolf samen. Maar
weet Scampi dat jij altijd dicht bij ons
zult blijven. Al ben je al zo ver.
YOU ARE MY FRIEND 4EVER !!!!
XXX Baasje Rein
|
Silva over haar cavia: Op zondag, 18
augustus zag ik plotseling dat mijn cavia
zeugje Amiga erg hard aan het ademen was
en niet at of dronk, en alleen maar in een
hoekje zat. Ik schrok ontzettend, en ook
al was het dan zondag 22:00, we belden de
dierenarts. Hij zei dat het vast een
of andere buikpijn was, en dat als het de
volgende dag niet beter was, we naar
hem toe moesten komen. De volgende dag was
het dus niet beter geworden, en wij gingen
naar de dierenarts. Ze onderzocht haar,
en ze had dus, waar ik eigenlijk al bang
voor was, longontsteking. En niet zo'n beetje
ook! Ze kreeg direct drie prikken: antibioticum,
pijnstiller en een prik zodat ze makkelijker
zou ademen. We moesten haar dwangvoeren
met een pipetje en tweemaal per dag antibioticum
geven en dan vrijdag weer terug komen als
het niet goed, of hetzelfde ging, of maandag
als het wel goed ging. De hele
week voerden we haar, ook s'nachts om de
twee uur. Ik vond het echt heel bijzonder
dat ze het zolang bleef volhouden, maar
er was jammer genoeg niks vooruit gegaan,
maar ook niks achteruit. Vrijdag zijn we terug
gegaan, en we mochten meer antibiotica geven
en dinsdag weer terug komen. Ook hier hadden
we geen vooruitgang gezien, ze bleef hard
ademen, en niet eten. Dinsdag werd het eigenlijk
wel erger. Ze werd veel slapper en
lag languit in de kooi. We zijn dus weer
terug gegaan naar de dierenarts. Hij zei
dat de longontsteking weg was gegaan! Dat
was dus gelukt, maar er was nog iets gebeurd.
Ze was haar eigen vetten gaan gebruiken
om energie te krijgen, en telkens als ze
dat deed ging het ophopen op haar lever.
Het zag er dus heel slecht uit. We hadden
een keuze, we konden haar laten inslapen,
of aan de dierenarts meegeven en hij zou
haar dan aan een infuus leggen en in een
couveuse doen, want ze was namelijk ook
onderkoeld geraakt. Er was dan nog een klein
kansje dat ze het zou redden.
Omdat ze nog heel erg jong was, elf maanden,
en onzettend sterk, hebben we voor dat laatste
gekozen. Voordat ik naar huis ging heb ik
nog afscheid genomen, want ik wist niet
of dit laatste keer was dat ik haar levend
zag, of dat ik haar nog heel lang levend
zou zien. En het was de laatste keer. Twee
minuten nadat ik thuis was, werd er gebeld
en vertelde de dierenarts dat ze vlak nadat
ik was weggegaan en afscheid genomen had
was overleden. Amiga was zo'n sterke
cavia; ze liet zich door niemand op haar
kop zitten, door haar vriendinnetje niet,
door mij niet en door alle andere dingen
die ze heeft meegemaakt niet. Het was een
cavia die overal de baas over was. Ook over
mij. Al die tijd dat ze ziek was keek ze
helder uit haar oogjes en glansde haar vacht
zoals altijd. Ze vocht er tegen, en was
niet van plan het op te geven. Jammer genoeg
kon ze hier niet tegenop. Het was een cavia
die best humeurig kon zijn, maar toch heeft
ze het naar haar zin gehad in haar korte
leventje. Inmiddels heb ik een
nieuwe cavia gekocht, Amor, absoluut NIET
om Amiga te vervangen!! Maar gewoon zodat
mijn andere cavia Chica weer gezeldschap
heeft. Ik hoop dat Amor & Chica nog
een lang leven leven, zonder ziektes en
pijn. Dag lieve Amiga, rust zacht,
ik zal je nooit vergeten. Silva
|
|
|
top
home |