De Grote Cavia: algemene en bijzondere informatie over cavia's.




































 

De pagina Caviahemel is ermee gestopt. Het Condoleanceregister Caviahemel is nog altijd actief. Je kunt hier vertellen over je overleden cavia en je krijgt altijd antwoord op je bericht.

Op alle foto's rust copyright, ongeacht of er wel of niet een copyrightvermelding op staat. De foto's mag je dan ook niet zonder toestemming van de makers gebruiken.

Caviahemel 1
Caviahemel 2
Caviahemel 3
Caviahemel 4
Caviahemel 5
Caviahemel 6
Caviahemel 7
Caviahemel 8

Caviahemel 9
Caviahemel 10
Caviahemel 11
Caviahemel 12
Caviahemel 13
Caviahemel 14
Caviahemel 15



Mandy
over haar cavia:

Dit is Speedy, ik zeg nog steeds is want was klinkt zo ver weg... zo vergeten... alsof ik hem niet alleen in de tuin heb begraven bij Koosje, onze vogel, maar ook ben vergeten
  in mijn hart. Speedy is een van de liefste en dikste cavia die ik heb gehad. Hij is ongeveer acht jaar geworden. Dat is een hele leeftijd als je je bedenkt hoe dik en traag hij was. Twee jaar geleden dachten we ook al dat hij dood zou gaan omdat hij nog trager was dan anders (kun je je voorstellen?).

Op 5/11/2003 had ik dit gedicht voor hem geschreven:

Speedy, ik hou van jou voor altijd
Jij bent best oud en ik wil niet dat je lijdt
Voordat je gaat wil ik zeggen: bedankt dat je er bent geweest
Jij bent echt het liefste en dikste beest
Ik zal nooit vergeten hoe je was
Hoe jij rondliep op het gras
Hoe jij alles opat
Hoe jij je eigen rond vrat
Maar toch ben jij de liefste cavia van mij
Jij maakt mij echt heel blij…
Toe ga niet weg, maar blijf nog even
Ik wil je nog zoveel liefde geven!


Toen hij vorig jaar aan een kant van het konijnenhok moest zitten, was het fout gegaan. Al snel zag ik dat Speedy's ogen waterig waren en af en toe nieste hij. Snel had ik het buitenhok gepakt en klaargemaakt. Maar het kwaad was al geschied, Speedy overleefde het niet...
De volgende vroege ochtend kwam mijn vader. Hij vroeg of ik nog even afscheid wou nemen van Speed. Ik in mijn pyama en al naar beneden gegaan. Toen ik in de keuken kwam lag er een doek over de kooi met een briefje van mijn moeder erbij: "Volgens mij is Speedy dood." Nou ging ik kijken maar Speedy lag op zijn zij adem te halen en zat me met zijn lodderige ogen aan te kijken. Ik zette de kooi op tafel en aaide hem en zei dat hij nu wel dood mag gaan, dat het goed was zo... volgens mij merkte hij niet dat ik er was. Hij rende met zijn poten en piepte. Na twee uur lag hij te stuiptrekken en met zijn bek open en dicht te klapperen... heel langzaam maar toch weer te snel. Het was zo zielig om te zien en dat gezicht zal ik altijd voor me blijven zien... Op gegeven moment hield hij op en Speedy was dood...
Ik zocht een schoenendoos en legde er een laagje zaagsel en stro en watten in die eigenlijk voor hamsters bedoeld zijn. Om hem legde ik blaadjes sla en alles wat hij lekker vond. We groeven een gat langs Koosje en we begroeven hem met een steen op de plaats waar hij was begraven...


Hij is nu al ruim een jaar dood en ik heb sinds een week een nieuwe cavia. Natuurlijk ben ik Speedy nooit vergeten en accepteer ik de verschillende karakters tussen Speedy en Mona.

  lieve Speedy,
  Na een dag strijden,
  vol pijn,
  ben je bevrijd van je lijden,
Vol van frustratie,
Ben je gestorven in mijn armen,
om je te realiseren dat ik van je hou,
om je hartje nog één keer te verwarmen,
Hoeveel cavia's ik ook mag krijgen,
zo een als jij bestaat er geen een,
zo lief, zo dik, zo grappig,
zo vind je er geen,
vaarwel Speedy,
doe Plofje van mij de groeten,
die zal je wel ontmoeten,
rust in vrede...

Dikke kus van Mandy en Breezer



Lisette
over haar cavia:

Bij deze wil ik ook graag mijn cavia een plekje geven op uw site in de caviahemel. Het is alweer meer dan een half jaar geleden dat Quinnie is overleden. Ze was mijn eerste cavia en ik was helemaal dol op haar.

Quinnie is in april 2000 geboren en in december 2004 overleden.
Het was een heel vrolijk, lief en eigenwijs beestje!! Hield van spelen, kwam uitdagend op je afgerend om daarna weer luid piepend van je weg te rennen, maf beestje! Jammer genoeg had ze een zwakke blaas waardoor we keer op keer naar de dierenarts moesten.
Ik vond het zo zielig elke keer dat ik haar hoorde krijsen bij het plassen. Elke keer hielp de antibiotica maar voor een tijdje, we kregen steeds een sterkere. 

Vorig jaar december ging het opeens heel snel achteruit. Ze plaste bloed, werd magerder en zag er niet echt gezond meer uit. Na weer een bezoek bij de dierenarts bleek ze een snel groeiende tumor bij/in haar blaas te hebben. Ze gaf nog medicijnen als laatste redding maar deze werkte helaas niet meer. Ze ging die week zo snel achteruit en had zoveel pijn dat we haar hebben laten inslapen. De tumor bleek binnen een week ook enorm gegroeid te zijn. Gelukkig heeft ze nu geen pijn meer...

Quin, ik zal je nooit vergeten! xx



Lisa
over haar cavia's:

Toen ik op vakantie was is Tijger (links) overleden, hij is vijf jaar geworden. Vijf dagen later overleed zijn broer Winnie (rechts). Hij overleed aan een ziekte die hij al een tijdje had.

Tijger + Winnie? Ik zal jullie nooit vergeten...!!

X Jullie baasje Lisa



Lianne
over haar cavia:

Dit is mijn Samsam, sinds een paar maanden is hij overleden en ik mis hem nog heel erg. Sammy was heel bijzonder, hij liep door het huis achter ons aan en ging onder het bureau bij je voeten liggen als je aan het werk was.

Sammy was echt mijn vriendje, het was daarom ook verschrikkelijk om te moeten beslissen om hem in te laten slapen. Hij was pas 2,5 jaar oud.

Lieve Samsam, ik mis je zo en ik hou heel veel van je.

Dikke kus van je baasje Lianne



Eva
over haar cavia:

Ik wil heel graag het verhaal vertellen over mijn lieve cavia: Caramelleke.

Het was donderdag 26 mei, de eerste echte zomerdag dit jaar. Die ochtend was ik vergeten om de deur en het raam bij de cavia's open te doen, die staan in een soort tuinhuisje in de tuin. De avond tevoren doen we altijd het raam en de deur dicht zodat de katten die daar rondlopen niet binnenkomen. Maar ik wist niet dat het zo warm zou worden.

Ik ging naar school, zonder het besef dat er die dag iets ergs zou gebeuren. Rond de middag werd het pas echt heet. Mijn lieve Caramelleke stond vlak achter het raam (daar wordt het sneller warm) en alles was dus nog dicht. Zelf
had hij ook nog per ongeluk zijn slaaphokje voor zijn drinkflesje geschoven. Het was daar waarschijnlijk heel warm geworden en hij kon niks drinken. Toen ik thuis kwam van school was hij al dood, door de hitte. Mijn andere cavia, Blesje, was ook bijna dood, maar die had papa nog kunnen redden, maar voor Caramelleke was het te laat.
Hij mocht maar 108 dagen oud worden, ik voel me zelf hier heel schuldig over, als ik die ochtend nog was geweest, moest dit allemaal niet gebeurd zijn en had hij nog fijn in zijn kooitje kunnen rondspringen.

Hij had niet eens kunnen genieten van elke dag zoveel gras eten als je maar wil, lekker rondrennen en lekker languit in de zon liggen. Dat mogen ze altijd als het warm genoeg is in de zomer. Ook zijn moeder, Janneke, was heel verdrietig toen ze zag dat haar zoontje dood was, eerst keek ze een hele tijd naar hem en daarna draaide ze zich om en liep ze weg, net alsof ze het niet wou geloven. Ik voel mezelf nu zo stom tegenover hem en zijn moeder, dit is allemaal mijn stomme fout.

Als ik nu nog één ding tegen hem kon zeggen, zou
ik zeggen: IK HOU VAN JOU!!!!!

Omdat ik nog geen foto van hemzelf op de computer had staan doe ik er maar een foto van zijn moeder, Janneke bij.



Denise
over haar cavia:

Dit is mijn Fyoubel!

Op 9 juni is hij ziek geworden en de volgende dag lag hij dood in z'n kooitje.
Nu is hij samen met Lupje in de caviahemel.
Ze hebben allebei een gelukkig leven gehad,maar het was nog veel te vroeg om nu al te gaan.

Veel liefs aan de andere cavia's die hier ook op de site van de caviahemel staan!



Marieke
over haar cavia:

Op 6 juni 2005 is mijn lieve jongen...Elvis overleden. Hij was pas 3,5 jaar oud. In april viel mij op dat hij niet meer at. De dierenarts constateerde dat hij flink was afgevallen en dat zijn kiesjes te lang waren, sommige groeiden zelfs in zijn wangetje. Onder narcose zijn de kiesjes weggeslepen en geknipt en Elvis ging weer gezellig mee naar huis. Ik kreeg pijnstillers en antibiotica mee. Hij knapte zienderogen op, hij kon alles weer eten. Tot zaterdag 4 juni...

De dag daarvoor heeft hij nog heerlijk zitten genieten van verse kersen, maar die zaterdag kon hij geen eten meer vastpakken. Ik heb zijn eten in kleine stukjes gesneden en dat at hij gelukkig nog wel. Maandag ben ik meteen naar de dierenarts gegaan, daar bleek het vrij ernstig te zijn. Bij het onderzoek bleek dat zijn tandjes los zaten,
een voortandje viel zelfs uit. Met betraande ogen kreeg ik te horen van de dierenarts dat zijn kaakje  helemaal geinfecteerd was. Er was niks meer aan te doen. Rond 15 uur is Elvis vredig ingeslapen.



Busra
over haar cavia:

Mijn cavia is vandaag 27 augustus 2005 om 14.00 uur gestorven. Mijn mooie cavia heet Pluisje en het is een beertje. IK MIS HEM ONTZETTEND IK HUIL ALLEEN MAAR!!!!!!!!!!!!!!!!! Als ik Yadah mijn konijn op mijn schoot heb dan denk ik steeds dat het Pluisje is..... ik kan echt alleen maar huilen.... ik kan er niet tegen; mijn cavia die dood is gegaan aan een zware longonsteking..... Pluissssssssssssssss.... mijn schatje is doooddddd, ik mis Pluisssssssss, ik typ dit terwijl ik heel erg huil..... Yadah zoekt Pluisje ook overal.... ik wil niet meer leven, ik mis mijn schatje zo erg......

Gedicht voor mijn enige Pluisje die niemand kan vervangen:

Hoe zal ik het zeggen,
Je was ondeugend speels en je durfde veel tegen Yadah te zeggen,
Jullie waren de beste maatjes
Yadah je vriend zoekt je overal maar je bent nergens te bekennen,
Jij ligt, met een wortel en hooi rustig in je graf,
Maar ik, ik kan dat niet accepteren, want alles wat ik aan jou gaf,
mijn liefde en jij jouw liefde,
dat zou ik nooit vergeten mijn lief,
Jij bent weg, ver weg,
Ik kan daar niet meer tegen
je hoort bij mij en Yadah,
yadah probeert me te troosten maar het lukt niet,
Ik ben te verdrietig,
Je blijft altijd in onze hart, mijn lief.

Pluisje zou twee jaar worden in september 2005. Ik kan er niet meer tegen, mijn schatje is voor altijd weg...... Mijn schatje die bij iemand anders op de schoot zat en als ik langskwam dat hij begon te piepen dat hij naar mij wilde... Yadah en ik kunnen je niet meer  vergeten schat. Weet één ding: ik zal je nooit vergeten...

Je verdrietige baasje BUSRA en je vriend Yadah (konijn)

R.I.P Pluisje.....



Aline
en Steven over hun cavia:

Lieve Freek,

Plots ging je van ons heen,
we wisten niet waarheen.
Je bent nu in de Caviahemel,
daar kan je spelen als een echte vlegel.

Freek, je blijft voor altijd in onze gedachten
en ik weet dat je op ons zult wachten
want ooit zijn we weer allemaal samen
zoals we ooit tot een happy family kwamen!

 

Lieve Freek, we missen je zo!

Dikke knuffel,

Pientje (Aline) en Steven



 
Dorien over haar cavia:

In memoriam: Bieke x-1-1999 - 25-5-2005


Liefste Bieke,

Vandaag ben je voorgoed vertrokken. Je was als een kind voor me. We voelden elkaar heel sterk aan.
Ik kocht je toen je 4 weken oud was. Je had duidelijk behoefte aan een moeder, want je hechtte je heel vlug aan me.

Ik heb je zien opgroeien tot een mooie, vrolijke, slimme cavia. Je hebt me zes jaar van mijn leven gezelschap gehouden. We waren dol op elkaar. Je bent een echte wondercavia geweest, want je ging niet dood
toen de ziekte je in de greep hield.

Men zei dat je een vechter was, net als je baasje. We leken inderdaad op elkaar: zwart haar, sterke wil, vurig karakter...  Ik troostte je als je je pijn had gedaan, jij troostte mij als ik verdrietig was. Je protesteerde niet als mijn tranen op jouw pels vielen. We hebben heel wat samen meegemaakt.

Je hebt een mooi en lang leven gehad, maar toch zal mijn leven niet meer hetzelfde zijn zonder jou.
Ik hield erg veel van je.

Liefste Bieke, ik zal je heel erg missen!

Je baasje, Dorien XXX

  

Ellen over haar cavia

Lieve Dame (Gloria III), we zullen je ontzettend missen!
Je was een enorme doorzetter en stal ieders hart.

Zeven jaar lang hebben we van je mogen genieten. Je was zo lief!

Ellen, Viv en Djemmie.



 

Brigitte over haar cavia's:

Twee zusjes (?) geboren rond 01-01-1999 (echt waar, want met Valentijnsdag waren ze zes weken), gekregen van mijn toenmalige vriendje omdat hij mijn gezeur en oneindige geklets over cavia's zat was. Wat was het een verrassing om die twee bolletjes in een kooitje te vinden!
Bijna vijf jaar ging het goed; op 8 december 2003 ontdekte ik vergrote lymfekliertjes bij Bobby, ze zaten echt overal! De DA zei dat het niet goed was; alhoewel het goedaardig was zouden de kliertjes uiteindelijk in de weg gaan zitten. Dat gebeurde begin maart 2004, toen zijn we begonnen met de prednison. Na een maand elke dag prednison, is Bobje op 6 april 2005 naar de caviahemel gegaan, omdat ze niet meer gelukkig was. Het ging gewoon niet meer...
  
Met Plukje ging het eerst nog goed, maar omdat alleen ook maar alleen is, hebben we er Kobus (gecastreerde beer) bij gekocht op koninginnedag 2004. Die was ondertussen al twee-eneenhalf en had al een hoop meegemaakt in zijn leventje: hij was heel erg schuw. Gelukkig leerde Plukje hem dat mensen helemaal niet eng hoeven te zijn, het werd een echt stelletje. Een dik jaar mochten ze samen zijn, toen heb ik Plukje op 30 juni 2005 's ochtends gevonden in haar kooi.
Zoals ze erbij lag, moet ze in haar slaap overleden zijn, echt heel rustig. En eigenwijs dat ze was, had mevrouw met haar kont de uitgang van het huisje geblokkeerd, waardoor Ko er niet meer uit kon!
  
Aangezien Kobus zonder Plukje nauwelijks adem durfde te halen, hebben we zijn leventje maar snel verrijkt met Miss-T, een dametje van drie jaar oud die heel erg tam is. Dat gaat tot nu toe (één dag!) erg goed en ik hoop dat ze samen oud mogen worden, net zoals Pluk en Bobby dat hebben gekund.
  
Plukje en Bobje, ik zal jullie echt nooit vergeten. De heerlijke tijden en gelukkige momenten die we samen hebben gekend zullen voor altijd in mijn geheugen gegrifd staan. Jullie zijn mijn allerliefste, allermooiste, allerbeste, allerknuffeligste zwarte en bruine dikkertjes geweest die ik ooit gehad heb. Hopelijk hebben jullie elkaar in de caviahemel weer teruggevonden. Jullie mogen dan helaas niet meer lijfelijk bij me zijn, maar jullie zullen altijd in mijn hart zijn, want ik vergeet jullie echt nooit. Ik hou van jullie, dikkertjes, voor altijd. En van alletwee natuurlijk evenveel.
  
Een hele dikke knuffel en zoen van mij.



 
Carlien over haar cavia:

Vandaag is mijn supersuperlieve cavia Quinnee overleden.. :'(
Het ging al een paar daagjes niet zo goed met hem, hij wilde niet meer eten en sliep alleen nog maar.
Hij was op...Quinnee was ook al 7,5 jaar oud, stokoud dus..
Hij heeft zoveel meegemaakt, we kregen hem toen ik in groep 7 zat, hij heeft mijn hele leven bij de Mavo
mee gemaakt en mijn opleiding tot schoonheidsspecialiste.
Vooral het laatste jaar heb ik heel erg veel steun gehad aan Quinnee, toen mijn relatie niet meer zo goed liep.
Hij was er altijd voor me, gezellig knuffelen als ik me alleen voelde, lekker spelen in het gras.
Vanochtend is hij naar de hemel gegaan, ik hoop dat mijn opa's en oma's een mooi hokje voor hem hebben gemaakt
en dat ze goed voor hem zorgen, maar dat zal wel goed komen denk ik..
Ik wil hierbij nog een ding zeggen tegen mijn lieve Quinnee,

Lieve lieve lieve schat,

Ik hou ontzettend veel van je en ik zal je nooit echt nooit vergeten en hoe lief je voor me bent geweest.
Je was echt onze grote vriend!
Je blijft altijd in ons hart!Heel erg bedankt voor al je liefde!

We zullen je nooit vergeten!

Dag klein dropje...

Hele dikke kus van Mams, Paps, Niek en Carlien





Louise over haar cavia:

Ik wil graag een plaatsje voor mijn lieve cavia Nose in de caviahemel, ik heb helaas maar zes dagen van haar mogen genieten. Ik hoop dat ze boven veel vriendjes heeft en weer gelukkig is. Ik weet echt niet waarom je zo snel weg van ons en je zus moest gaan, ik mis je en hoop dat je boven een hele hoop vriendjes hebt en daar weer gelukkig wordt.

Je was een doerak toen je hier kwam, wou alleen maar in je kooi en later ook op schoot, ik was verzot op je!!!
Op de avond dat je overleed had ik je vast en deed je heel raar. Ik raakte in paniek en mijn broertje belde verschillende dierenartsen; iedereen zei weer iets anders. Als al die mensen nou eens goed zouden afspreken hoe of wat, dan was je er misschien nog geweest, maar volgens mij had je pijn je wilde namelijk ook niet meer opgepakt worden.

Wij hopen dat je daar zacht mag rusten en veel nieuwe vriendjes heb gekregen.

Rust zacht lieve Nose.

Je blijft in onze gedachten.

Je Baasjes en zusje Bailey





Patricia over haar cavia:
Ik wil bij deze even vertellen dat ik op het grote moment wacht dat Bliksem naar huis mag. Gisteren heb ik haar af geleverd bij de dierenarts; toen ging alles nog goed maar toen ik vanmorgen weer belde hoorde ik dat ze niet wou eten en het einde van de dag misschien niet haalde.
Mijn andere cavia Speedy is echt op zoek naar haar, ze is tot nu toe haar speelkameraadje kwijt. Ik mis Bliksem heel erg. Ik mis nu het gepiep als ik 's morgens naar beneden kom. Speedy zit rustig in een hoekje te wachten op haar speelkameraadje Bliksem.
Groetjes,
Patricia en Martin
(Helaas kan ik geen foto toevoegen.)





 

Dana over haar cavia:

Dit is mijn lieve cavia Twikky.
Hij had ook een tweelingbroer. Die leeft nog.
Hij was heel lief en actief. Hij hield wel van geaaid worden maar dan
alleen als ik het deed want, als anderen hem gingen aaien ging hij altijd te krabben en te bijten.
Hij was bijna zes jaar. Zijn tweelingbroer heet Max.
Sinds Twikky overleden is, is Max heel stil geworden. Ik weet zeker dat hij hem mist.
Ze hadden nooit ruzie.
Max heeft nu een heel jong nieuw vriendje. Hij heet Caramel. Die heb ik gekregen
voor mijn verjaardag. Twikky is overleden op vrijdag 19 augustus.

Groetjes van Twikky en zijn baasje Dana!



   

Robin over de cavia's van Danah en Thom:

Siesie was een lieve cavia van mijn zusje Danah. Ik had haar zwanger in een ren gevangen, toen mocht ze haar hebben. Siesie kreeg drie jonkies: Sanne, Neusie en Joepie. Alleen Neusie mocht blijven.
Siesie we zullen je niet vergeten.
Jopie was een langharige cavia die maar 2 jaar is geworden; gestorven door voedselvergiftiging.
Hij heeft nu een zoontje, omdat hij Neusie gedekt had nog voor zijn dood. Salto mocht blijven, Dinkie, Rikkie en Herry moesten weg. Jopie en Siesie liggen naast elkaar begraven; we zullen jullie nooit vergeten.
Liesje was een jonkie van twee dagen oud; ze was heel zwak, maar leek heel erg op haar moeder Sarah. We hielden haar warm met onze handen en hooi.
Deze cavia's zijn al een tijd geleden overleden, eerst Liesje in februari, Siesie in juni en Jopie twee uur na Siesie.

IK ZAL JULLIE MISSEN, OOK THOM EN DANAH.

P.S. ik doe dit voor Thom en Danah,

Robin.
(Geen foto's helaas, willen jullie er drie engeltjescavia's neerzetten?)





Edwin en Henriët over hun cavia:
 
Dit is onze Roepie.

Alhoewel Roepie niet meer bij ons is, heeft ie voor altijd een plekje in ons hart.

Hij was altijd in voor een potje knuffelen waarbij hij languit op je borst ging liggen terwijl hij aan je kin sabbelde.

Als we thuis kwamen van ons werk, wist Roepie drommels goed dat-ie een lekkere snack kreeg in de vorm van een
stukje witlof of paprika. Dan knaagde hij net zo lang aan zijn kooi tot je met het lekkers op de proppen kwam.
Een gemis... Roepie is bijna 5 jaar geworden!

Edwin en Henriët Schoonbeek






Rein over zijn cavia:

Scampi was nog maar twee maand oud toen hij zijn laatste adem uitblies.
Hij is gestorven op 14 mei 2005 om 1 uur 30.
Het deed me  verschrikkelijk pijn om hem te zien afzien.
Hij huilde...
Ik kreeg tranen in de ogen.
Afscheid van een goede, jonge vriend doet zeer, echt zeer.
Voor zijn vriendje cavia Chiko zal het ook anders zijn.
Cavia Chiko woont nu met cavia Rolf samen.
Maar weet Scampi dat jij altijd dicht bij ons zult blijven.
Al ben je al zo ver.

YOU ARE MY FRIEND 4EVER !!!!
XXX

Baasje Rein




Silva over haar cavia:

Op zondag, 18 augustus zag ik plotseling dat mijn cavia zeugje Amiga erg hard aan het ademen was en niet at of dronk, en alleen maar in een hoekje zat. Ik schrok ontzettend, en ook al was het dan zondag 22:00, we belden de
dierenarts. Hij zei dat het vast een of andere buikpijn was, en dat als het de volgende dag  niet beter was, we naar hem toe moesten komen. De volgende dag was het dus niet beter geworden, en wij gingen naar de dierenarts. Ze onderzocht haar, en ze had dus, waar ik eigenlijk al bang voor was, longontsteking. En niet zo'n beetje ook! Ze kreeg direct drie prikken: antibioticum, pijnstiller en een prik zodat ze makkelijker zou ademen. We moesten haar dwangvoeren met een pipetje en tweemaal per dag antibioticum geven en dan vrijdag weer terug komen als het niet goed, of hetzelfde ging, of maandag als het wel goed ging.

De hele week voerden we haar, ook s'nachts om de twee uur. Ik vond het echt heel bijzonder dat ze het zolang bleef volhouden, maar er was jammer genoeg niks vooruit gegaan, maar ook niks achteruit.
Vrijdag zijn we terug gegaan, en we mochten meer antibiotica geven en dinsdag weer terug komen. Ook hier hadden we geen vooruitgang gezien, ze bleef hard ademen, en niet eten. Dinsdag werd het eigenlijk wel erger. Ze
werd veel slapper en lag languit in de kooi. We zijn dus weer terug gegaan naar de dierenarts. Hij zei dat de longontsteking weg was gegaan! Dat was dus gelukt, maar er was nog iets gebeurd. Ze was haar eigen vetten gaan
gebruiken om energie te krijgen, en telkens als ze dat deed ging het ophopen op haar lever. Het zag er dus heel slecht uit. We hadden een keuze, we konden haar laten inslapen, of aan de dierenarts meegeven en hij zou haar dan aan een infuus leggen en in een couveuse doen, want ze was namelijk ook onderkoeld geraakt. Er was dan nog een klein kansje dat ze het zou redden.

Omdat ze nog heel erg jong was, elf maanden, en onzettend sterk, hebben we voor dat laatste gekozen. Voordat ik naar huis ging heb ik nog afscheid genomen, want ik wist niet of dit laatste keer was dat ik haar levend zag, of dat ik haar nog heel lang levend zou zien. En het was de laatste keer. Twee minuten nadat ik thuis was, werd er gebeld en vertelde de dierenarts dat ze vlak nadat ik was weggegaan en afscheid genomen had was overleden.

Amiga was zo'n sterke cavia; ze liet zich door niemand op haar kop zitten, door haar vriendinnetje niet, door mij niet en door alle andere dingen die ze heeft meegemaakt niet. Het was een cavia die overal de baas over was. Ook over mij. Al die tijd dat ze ziek was keek ze helder uit haar oogjes en glansde haar vacht zoals altijd. Ze vocht er tegen, en was niet van plan het op te geven. Jammer genoeg kon ze hier niet tegenop. Het was een cavia die best humeurig kon zijn, maar toch heeft ze het naar haar zin gehad in haar korte leventje.

Inmiddels heb ik een nieuwe cavia gekocht, Amor, absoluut NIET om Amiga te vervangen!! Maar gewoon zodat mijn andere cavia Chica weer gezeldschap heeft. Ik hoop dat Amor & Chica nog een lang leven leven, zonder ziektes en pijn.

Dag lieve Amiga, rust zacht, ik zal je nooit vergeten.

Silva


 

top      home