|
|
De pagina Caviahemel is ermee gestopt. Het Condoleanceregister Caviahemel is nog altijd actief. Je kunt hier vertellen over je overleden cavia en je krijgt altijd antwoord op je bericht.
|
Op alle foto's rust copyright, ongeacht of er wel of niet een copyrightvermelding op staat. De foto's mag je dan ook niet zonder toestemming van de makers gebruiken.
|
Agnes over haar cavia:
Lieve
Snuitje, In juli was je geboren,
samen met een broertje en een zusje maar
je broertje is de dag daarna overleden.
Hij was de kleinste en je zusje had het
wel overleefd. Jullie waren samen gelukkig.
Op 4 oktober 2000 heb ik je gekregen, samen
met je zusje. Je was zo lief en schattig.
Een paar weken daarna was je al heel dik
geworden en ik dacht dat dat niet zo hoorde
maar dat hoorde
wel zo want haar moeder en vader waren ook
dik. Ik heb je vijf jaar gehad maar ik wou
dat het nog langer kon maar op 2 augustus
werd je ziek. Je at niet meer en je werd
mager. Toen ben ik naar de dierenars gegaan
en die zei dat haar kiezen te lang waren
en als ze dan at dat ze steeds op haar tong beet en dat dat haar
erg pijn deed en toen zei de dierenarts:
"Kom haar maar in de zomervakantie
brengen," maar we waren toen al op
vakantie, maar we hadden de mensen die op haar en haar zusje
pasten wel gezegd dat ze naar de dierenarts
moest en dat hebben ze toen gedaan. Ik was
best wel bang dat ze het niet zou redden
omdat ze al best zwak was maar ze had het
gered en toen moesten ze haar met een spuitje
en Olvarit (babyvoeding) voeren en dat wou
ze wel maar een paar weken daarna ging het
weer niet zo goed en waren de kiezen weer
zo raar gegroeid en hadden we haar weer
laten opereren. Maar drie weken daarna ging
het niet meer goed met haar. Ze werd steeds
magerder en at niet meer en toen zou ik
haar de volgende dag met pijn in mijn hart
in laten slapen maar zover kwam het niet
meer. Ze is 's avonds om 22:20 gestorven
naast haar zusje.
's Morgens om acht uur heb ik haar begraven
in onze tuin
met veel verdriet en ik heb nu al weer een
nieuwe cavia maar ze kan Snuitje nooit vervangen.
-xxx- Agnes
Nu
heb ik nog een verhaaltje voor haar
Lieve schat van me, ik ben
zo verdrietig dat je niet meer leeft
ik weet niet dat je pijn hebt geleden
maar nu ben je eindelijk uit je
lijden verlost na drie lange weken
en steeds weer naar de dierenarts
was het vannacht over met de pijn
om 20 over 10 2006 ben je gestorven
en vanmorgen om 8 uur heb ik je
begraven in je kistje. Snuitje,
je moet weten dat ik je NOOIT meer
zal VERGETEN. -xxx-
Agnes, je bazin
|
Kirsten over haar cavia:
Toen ik 6 jaar was kreeg ik een cavia:
Molly. Molly hield vooral van andijvie
en witlof. Ze was heel tam. Het
laatste jaar moest ze regelmatig naar de
dierenarts want ze had darmproblemen.
Toen ze 6 jaar(bijna 7 ) was stierf ze van
de ouderdom op 31 maart 2005. Ze is
in de tuin begraven. Bij haar foto staat
steeds een bloempje. We zullen Molly
nooit vergeten! Kirsten
|
Joep over zijn cavia:
Mijn cavia zijn naam was Willy. Het
was zo'n lief zwart diertje. Elke dag nam
ik hem op mijn schoot en hij voelde zich
altijd op zijn gemak. Ik deed hem altijd
naar buiten als het lekker weer was. Maar
op een dag toen ik hem buiten had zitten
brandde de zon heel erg. Ik had hem maar
twintig minuutjes buiten en toen ik naar
hem toe liep was hij helemaal verzwakt door
de hitte. Hij was echt heel slap. Ik was
helemaal in paniek en nam hem snel mee naar
binnen. Alles van hem was verlamd, ik probeerde
hem koel te houden en dat lukte ook. Hij
lag vijf uur naast me op de bank met iets
koels. Telkens zag ik dat het iets beter
met hem ging. Maar even later begon hij
heel slecht worden. Ik wist dat hij dood
ging. Hij ging toen dood in mijn armen.
Ik vond het zo dom wat ik had gedaan. Hij
moet wel in de hemel komen en ik zal hem
nooit vergeten.
|
Adeline over haar cavia: Mijn cavia heette Rocky.
Wij gingen zwemmen in de zee en mijn cavia
was vijf jaar. Toen ik terugkwam was
hij van ouderdom en de warmte gestorven.
Ik had veel verdriet, dag en nacht.
Het kindje en de mama kunnen ook niet zonder
hem. Maar ik hoop dat hij zeer gelukkig
is geweest en dat hij gelukkig is in de
caviahemel!
|
Jasmijn over haar cavia:
Mijn cavia PIXI is doodgegaan (woensdag
7 juni). Ze is 3,5 jaar geworden.
Ze is doodgegaan omdat ze ziek was.
Ze wou niet meer eten. We waren nog
wel naar de dierenarts geweest. Maar
die wist niet wat ze had. 's Ochtends
zei mijn vader dat ze dood was. Eerst
geloofde ik dat niet. Maar voor alle
zekerheid ging ik toch maar kijken.
En toen zag ik dat ze dood was. Ze was
de allerliefste cavia in de hele wereld.
Ik mis haar heeeeeeel erg. Ik moet steeds
huilen. Ze zat samen met een andere
cavia in een kooi. Als ik naar de kooi
kijk zie ik dat ze er niet meer is.
Jasmijn
|
Nathalie over haar cavia: Ik ga wat vertellen
over mijn cavia Streepje. Het is een
lang verhaal hoe ze is gestorven. Ik
hoop dat je er wat andacht aan besteed,
want dit is het ergste tot nu toe wat mij
is overkomen, want cavia's zijn mijn lievelingdieren
en ik heb voor haar zelfs een club opgericht.
Het ging zo: We hadden twee cavia's
gekregen, een voor mijn zusje en een voor
mij. Op een dag lag ik met Streepje
in het gras. Ik hield haar niet vast
want ik dacht dat ze al tam genoeg was.
Maar toen ons pap ineens even de hoek omkeek,
schrok ze, en nam de benen. Ik ging
achter haar aan maar ik was bang dat als
ik te snel zou rennen, ik haar zou platlopen.
Toen dook ze de heg in langs onze tuin.
Ik was haar meteen achterna gedoken.
Toen ik er doorheen was, had ik wel wat
schrammen die prikten, maar ik gaf er niet
veel om en zette door met volle hoop dat
ik haar zou terugzien. Toen ik dus in
de tuin van de buren stond vroeg ik aan
ze of ze haar wilden vangen als ze haar
zouden zien. Daarna was ik zo droevig
dat ik het maar op wou geven en uithuilen
op een rustige plek, maar toen zag ik ineens
dat het kontje van haar de hoek omging en
holde ik naar die plek maar er was geen
spoor meer te vinden. Waarschijnlijk
was ze het maïs ingedoken, dus ging
ik haar zoeken en ik was zelfs niet gaan
eten. Het werd al avond toen ik een
stuiterbal en een keuteltje vond, en die
heb ik bewaard. Een paar dagen later
zei ons pap, dat de buren hun katten hebben
zien rondlopen met Streepje in hun bek,
en van dat bericht was ik vreselijk geschrokken.
Maar nu speel ik nog elke dag met die stuiterbal.
Elke keer als de stuiterbal op de grond
kaatst, dan lijkt het net, of ik haar voel
en hoor. En dat geeft me het gevoel
dat ze altijd bij me blijft. Nu
denk ik dat je wel snapt waarom dit het
ergste is wat me ooit is overkomen tot nu
toe. Bedankt voor het lezen van mijn
belevenis, want daar zal Streepje blij mee
zijn. groetjes Nathalie
(P.S.: mijn cavia heette Streepje want ze
had een witte streep op haar neus.)
|
Ruby over hun cavia: Miep mochten we vijf
jaar geleden halen in de dierenwinkel bij
ons in de buurt. Toen ik haar zag dacht
ik meteen: 'Zij wordt het'. En haar
namen we ook mee. Ze was onze eerste cavia.
Miep was eigenwijs en een dondersteen die
verslaafd was aan komkommer. Ze was
druk en hield ook wel van af en toe een
knuffel. Maar na een jaar kreeg Miep
kale plekken, ze beet zichzelf. Wij dachten
dat ze last had van verveling, dus ze kreeg
extra hooi en extra knuffels. Maar het ging
niet over. Op dat moment gingen we naar
de dierenarts, ze bleek mijt te hebben.
Driemaal per dag moesten we de kale plekker
insmeren. Het was geen pretje, voor Miep
niet, maar ook zeker niet voor ons.
Sindsdien kregen Miep en ik echt een band.
Ze genas sneller dan we verwacht hadden
en haar haren groeide heel snel weer terug.
Op dat moment bleek dat we een echt Tesselaartje
hadden. Maar dat haar was onpraktisch
en daarom werd ze af en toe geknipt. Je
zag aan haar dat ze dat heerlijk vond, dat
haar was alleen maar lastig. Dat knippen
was niet mMakkeliijk, want Miep was een
eigenwijze en daarom hielp Stichting de
Cavia ons daarmee. Miep kreeg later
een grotere kooi van ons, zodat ze lekker
de ruimte had. Maar daar heeft ze helaas
niet lang van mogen genieten. Alles
leek goed te gaan, totdat ze in de winter
een bult kreeg op haar zij. Meteen zijn
we naar de dierenarts gegeaan. Miep bleek
een tumor te hebben, en een grote ook. Het
was heel snel gegroeid. De dierenarts
opereerde haar en vertelde ons dat Miep
er oud mee kon worden. Maar dat was
niet geval, want in maart groeide
de tumor in een razend tempo terug. Het
had geen zin om haar weer te opereren. Als
we merkte dat ze er last van zou hebben,
zou ze een spuitje krijgen. En dat gebeurde
op 12 April 2006. Haar huid kon de tumor
niet meer aan en sprong open. We gingen
meteen verdrietig naar de dierenarts, want
we wisten, dat het nu zover was...
En daarom wil ik dit verhaal op internet
zetten, want ze verdiend een mooi plaatsje
in de caviahemel. We missen haar nieuwsgierige
en koppige gedrag, terwijl ze ook van een
knuffel op zijn tijd hield. En
nog steeds kunnen we het nog niet begrijpen
waarom dit bij haar overkwam. We zullen
haar dan ook nooit meer vergeten...
|
Sandra over haar cavia: Droppie is op 13-5-2006
gestorven. Ik hield heel erg veel van
haar. Ze lag s'ochtends met d'r koppie
in d'r etensbakje. Ik denk dat ze zonder
pijn gestorven is, dat haar hartje onder
het eten gestopt is. Ze is 7 jaar geworden.
Ze likte mijn neus altijd en als ze bij
mijn moeder op schoot zat en ik er naast
ging zitten, liep ze naar mij toe. Lieve
droppie ik zal je heel erg missen.
xxxjes Sandra
|
Talisha over haar cavia's:
Ik heb al van veel cavia's afscheid
moeten nemen. Een maand geleden zijn
er twee gestorven. De ene was al een
tijdje ziek maar die andere niet. En
Gosip was dan nog zwanger ook. Ik mis
hun.heeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeel.
Gosip en Kuifje en al mijn andere diertjes
die overleden zijn. Ik wil dat jullie
weten dat ik diep van binnen nog steeds
heel veel van jullie houd. En jullie
allemaal verdienen een plekje in de caviahemel.
Jullie zijn het waard. Ik mis jullie.
Allemaal. En vooral jou, Trolleke.
Ik denk nog elke dag aan jullie. Trolleke,
jou heb ik nog altijd (opgezet) in mijn
kamer staan. Iedereen mag weten dat
jullie de liefste cavia's waren van de hele
wereld en Trolleke, jij was net een hondje,
als ik je riep, kwam je. En nu ben je
er nog altijd voor mij. Dat weet ik.
Ik houd van jullie allemaal. Alle 48.
Sjipke, jij bent al heel vlug gestorven.
Je was nog geen drie weken maar gelukkig
heb je je mama nu bij je. Kuifje, zorg
goed voor Sjipke. Daaaaaaaaaaag.
Ik mis jullie. xxxx Van jullie
bazinnetje en beste vriendin xxxx
Talisha xxxx
|
Bep over haar cavia: Mijn lieve cavia Kliko
is overleden, waarschijnlijk omdat het de
laatste tijd zo warm was. Ik legde steeds
een fles uit de koelkast met een sok eromheen
in de kooi maar toch vond ik haar gisteravond
dood in haar kooi. Kliko was een hele
lieve cavia die alles best vond. Als ze
op schoot zat was ze vrolijk aan 't kletsen
en met dit warme weer vond ze het een leuk
idee om mijn hand en arm te gaan likken.
Ik heb Kliko met mijn verjaardag (in oktober)
van twee vriendinnen van mij gekregen. Ik
was meteen verliefd, vooral op haar lieve
kopje met drie kleuren (zwart links, midden
wit, bruin rechts). Eigelijk had ze twee
kanten: één zwarte kant en
één bruine kant, allebei ook
met wit erbij. Het was eigelijk de bedoeling
toen om Kliko bij mijn konijn Josje te zetten,
maar die vond dat schijnbaar niet zo'n goed
idee (Josje houdt nu nog steeds niet van
cavia's. ;) Toen zette ik haar maar
alleen in een andere kooi boven Josje. Maar
alleen is ook maar alleen en omdat cavia's
het veel gezelliger vinden om met z'n tweeen
te zitten (denk ik), kocht ik ook Gijsje
nog erbij. Maar toen ik ze bij elkaar zette
ontdekte ik dat Kliko een of andere schurftachtige
plek op haar hoofd had zitten, en haalde
ik Gijsje dus weg. Het bleek iets schimmelachtigs
te zijn en na een paar bezoekjes aan de
dierenarts was Kliko weer beter. Maar het
was toch overgegaan op Gijsje en die moest
ook naar de dierenarts (Josje trouwens ook
maar die had iets anders, dus een keer gingen
we met drie beestjes naar de dierenarts.
xD) Daar bleek dat Gijsje helemaal
geen vrouwtje was zoals ze in de dierenwinkel
hadden gezegd. Ze mochten niet bij elkaar
want mijn ouders wilden geen babycavia's.
Dus een nieuw hok gemaakt voor Gijsje en
toen ging alles wel lekker. Alleen nu met
deze hittegolf was de warmte iets te veel
voor Kliko, en heb ik helaas mijn lieve
caviaatje verloren. Ze was nog geen jaar...
Dag lieve Kliko, ik ga je niet
vergeten en heel erg missen! P.S.:
De naam is misschien wat raar maar we (ik+vriendinnen)
vonden het wel leuk klinken (heeft dus niks
met die vuilnisbakken te maken!).
|
Carolien over haar cavia: In de zomer
van 2004 kwam Snoopy als éénjarige
cavia bij mij wonen. Ze is de liefste cavia
die ik ooit heb gekend en ze is drie jaar
geworden. Een hele tijd het overlijden van
haar zusje Pluis, kreeg ze last van haar
gebit en kaakabcessen. Na behandeling bij
de dierenarts, bleef ze ziek, viel erg af
en verzwakte. Iedere dag heb ik haar met
liefde verzorgd. Ze bleef, ook al was ze
ziek, altijd lief en vrolijk, tot op het
laatste moment. Op 4 augustus 2006
heeft Snoopy haar cavialeven achter zich
gelaten. Haar lichaampje kon het allemaal
niet meer aan, ze is uit haar lijden verlost.
Twee fijne jaren heb je
hier gehad, daar denk ik veel aan terug.
We missen je en zullen je nooit meer vergeten.
Rust zacht mijn lieve Snoopy, je bent
nu in de caviahemel en je ziet je zusje
Pluis weer terug, en hopelijk zien we elkaar
ooit weer. Liefs van Carolien,
en je caaf vriendinnetjes Fleur, Pluk en
Bella. -xxx-
|
Carina en Gilbert over
hun cavia:
Ja, dat was dan mijn Toetie
(Toetanchamon vanwege zijn zwarte pigmentkrul
onder zijn rechteroogje en natuurlijk zijn
zwart toetje). Na vier levensjaren
heeft hij de hittegolf van deze zomer niet
overleeft, ondanks alle goede zorgen en
voorzorgsmaatregelen. Veel te vroeg heeft
hij zijn meisjes alleen achtergelaten.
Hij was onze lieve jongen met zijn vaste
(geclaimde) plek op m'n mans arm.
Toet we zullen je missen, je was een kanjer!!!
Carina en Gilbert
van Leerzem en de drie caviameisjes: Luka,
Femke en Misch-Misch.
|
Caroline over haar cavia: Op 6 oktober
2006 om kwart voor 12, is mijn cavia Didi
overleden! Ze was nog niet eens een jaar!
Ze was altijd een hele lieve en ondeugende
cavia die altijd de baas speelde! En heel
lief piepte als ik met een zakje ritselde.
Ze gooide Telkens het slaaphuisje om en
verschoof het ook. Ze deelde haar hok met
een andere cavia van mij (Misty). Ze speelden
altijd met elkaar maar nu is ze helemaal
alleen. Gisteren werd Didi opeens heel erg
ziek. Ze had diarree en ze at niet meer
en ze zat heel stil in een hoekje. We zijn
toen met haar naar de dierenarts geweest,
en die gaf haar een paar spuitjes en onderzocht
haar. Maar de dierenarts wist niet wat er
met haar aan de hand was. Alleen dat ze
heel erg ziek was en dat het niet goed met
haar zou gaan aflopen. Nou dat merk je dus,
dat ze dood is. Als ik aan haar denk moet
ik steeds weer huilen, ik mis haar heeeel
erg! Ik vind het nog steeds heel raar dat
ze in een dag ziek is geworden en in een
dag dood is gegaan. Ze is twee dagen na
dierendag overleden! Ik vind het heel triest
voor Misty die nu helemaal alleen zit.
DIDI WE HOUDEN VAN JE EN WE VERGETEN
JE NOOIT!!!!!!!!!!!!!!! LIEFS MISTY,JE
BAASJE CAROLINE EN DE HELE FAMILLIE!!!
|
Cheyrelle over haar cavia: Grummel
(Kruimel in het Nederlands) hadden we op
12 april 2004 gekocht in een tuincentrum.
Na een tijdje bleek dat hij schurft had
en heeft hij twee keer een spuit gehad.
Grummel was een aparte cavia, hij was dol
op komkommer en bijna al de groente dat
er bestond. Als we riepen: "Grummel,
komkommertje?" kwam hij op het randje
staan om te bedelen. Ook als mijn vader
om vijf uur 's morgens opstond, stond hij
al op het randje naar hem te kijken. Wij
zijn er nog niet helemaal achter welk ras
het was. Hij had aan de achterkant lange
haren en van boven kort rechtopstaandend
en hij was zwart-wit maar niet zo als een
hollander moest zijn. Hij is toen hij een
jaartje was ook al een tandje kwijtgeraakt
op een of andere manier. Hij kreeg toen
weer medicijnen. Ongeveer vijf weken
geleden viel het mij op dat hij niet goed
at. We zijn toen naar de dierenarts geweest
en die had in zijn mondje gekeken met een
klemmetje en heeft daar bij zijn tong beschadigd.
Grummel is toen onder narcose geweest omdat
er puntjes op zijn kiezen zaten en die zijn
weggeslepen. Daarna ging het nog niet
beter en zijn we naar een andere dierenarts
geweest. Hij vertelde dat als een cavia
wat aan zijn tong heeft dat hij niets meer
eet. We moesten elke dag terug komen en
hij kreeg antibiotica maar nog steeds ging
het niet beter. Op vrijdag (na twee keer
spuiten hebben gehad) ging het zo slecht,
want hij was ruim een halve kilo afgevallen,
dat we hem hebben laten opnemen bij de dierenarts
omdat het voor de rest nog goed ging alleen
at hij niet. Hij heeft daar vijf keer
per dag vijf dagen sondevoeding gehad. Op
de woensdag mochten we hem ophalen!! Wel
was de avond tevoren zijn tanden op een
of andere manier afgebroken maar die groeiden
weer aan en we konden hem bijvoeden. Helaas
heeft het zover nooit mogen komen. We mochten
hem om vier uur ophalen maar hij was net
een kwartier van tevoren doodgegaan toen
de dierenarts hem in zijn kist wilde zetten
om hem te vervoeren naar zijn praktijk.
Ik mis hem nog steeds verschrikkelijk!!!
en ik zal hem nooit vergeten, GRUMMEL
ik hou van je en ik zal je niet vergeten!
Dikke kus, je baasje Cheyrelle
|
Laura over haar cavia:
Mijn eerste cavia is 01-12-05 overleden. Zijn naam was Rakkertje,
hij was een beertje en met
Kerst zou hij anderhalf jaar worden. Ik
mis hem nog steeds heel erg ik moest ook
aan hem denken toen mijn tante donderdag
20-07-06 werd gecremeerd. Ik heb nu
twee zeugjes, Fleur en Liesje, en die zijn
geboren toen mijn neefje Arie zeven jaar
werd (13-10-05). Groetjes Laura.
|
Lusanne over haar cavia's:
Zondag 6 augustus is mijn derde
cavia, Nina (de crème-witte), overleden.
Ze leed aan een erge ziekte aan haar longen.
Op haar laatste levensdag kwam er 's middags
bloed uit haar neusje. Ik was helemaal in
paniek en wist niet wat ik moest doen. Later
in de middag heeft ze haar lichaam verlaten.
Ze werd vijf jaar. M'n allereerste cavia
die nu alleen zat, hoefde dat gelukkig maar
een weekje uit te houden en kreeg een mooi
Coronetzeugje, Nora, als nieuwe vriendin.
Amper
een week later op zaterdag 19 augustus 's
avonds zag ik Emma (de zwarte met bles)
dood in haar hokje liggen. Zij is zes jaar
geworden. Eerst had ik twee allerliefste
caafjes en nu zijn ze er niet meer. Hoe
heeft dit kunnen gebeuren??? Mijn hart is
zwaar.
|
Maarten en Myrthe over
hun cavia:
Dit is onze lieve cavia Hubert. Hij was
heel lief en hield erg van eten, vooral
van andijvie en van kettingpollen. Hij ging
graag logeren mij mijn ouders, die hadden
zelfs een ren gekocht en dan kon hij lekker
in het gras lopen. Hij is vanochtend
dood gegaan en wij vinden het heel erg.
Zaterdag begon zijn lijf een beetje te kloppen,
hij at nog wel gewoon want eten was zijn
grote hobby. Wij dachten wat raar, laten
we maandag maar naar de dierenarts. Zondag
zat hij heel stil en klopte zijn hele lijf.
We gingen naar de dierenarts en die dacht
dat het iets was met zijn hart of longontsteking.
Hij had ook koorts en kreeg een koortsremmend
middel en antibiotica. Wij moesten hem twee
keer per dag antibiotica gaan geven in zijn
mond. Het liep meteen uit hem. Hij wou wel
andijvie eten maar hij kreeg het niet weg.
Het was heel zielig. Nog een keer naar de
dierenarts gegaan, die gaf hem weer antibiotica.
We hadden afgesproken om morgenochtend weer
met hem terug te komen en dan zouden we
weer antibiotica krijgen. Hij ging in zijn
reismandje en toen ging hij ineens heel
hard rennen en is hij thuis op de bank in
de handen van zijn baasje dood gegaan.
Hij hield niet van prikjes dus misschien
is hij daar gestresst van geworden en dat
hij daardoor + de andere problemen die hij
al had dood is gegaan. We hebben hem begraven
in de tuin van mijn ouders, het was heel
erg. Hij was heel lief en we hadden zelfs
bij een fotograaf foto's van hem laten maken
vorig jaar kerst. Het was
echt een super cavia en het is heel raar
dat hij er niet meer is. We hebben wel een
supertijd met hem gehad, kon niet beter,
tot afgelopen zaterdag. Huubje:
Bedankt! Maarten en Myrthe
|
Sebastian over zijn cavia: Ik kreeg toen ik acht
jaar was een gekruinde cavia. Ik noemde
hem Japie. Japie had samen met Sarah bijna
veertien kindjes. Een daarvan, Isa, leeft
nog, samen met Sarah. Japie overleed
nadat hij acht jaar was geworden. Hij
was heel lief. Hij ging steeds slechter
lopen, zijn pootjes raakte verlamd. Hij
werd heel erg dun omdat zijn tanden waren
door gegroeid. Zijn pees bij een pootje
groeide uit zijn lichaam. We gingen
naar de dierenarts, die vertelde dat hij
luizen had. Het was eigenlijk zielig om
hem nog langer te laten leven. De dierenarts
gaf Japie een spuitje. Japie stierf in mijn
armen en ik hoop dat hij nu een fijn leven
heeft. Ik moest wel huilen.
|
Valerie over haar cavia Knabbel:
Hallo,
mijn naam is Valerie, ik ben dertien jaar
oud en ik heb vandaag mijn caviaatje Knabbel
verloren. Ze was pas ongeveer één
jaar en elf maanden. Ze stierf waarschijnlijk
aan een tumor, want ze had een erg grote
bult op haar achterwerk. De dierenarts wist
niet wat het was, een ontsteking of een
tumor. Hij gaf me medicijnen mee
die ik tweemaal per dag moest geven. Ze
at en dronk helemaal niks meer. Ik hoopte
natuurlijk dat de medicijnen zouden helpen,
maar het hielp niet. Knabbeltje werd alleen
maar zwakker, dunner en ze sliep opeens
erg veel. Vanochtend zat ze de hele tijd
op één plek en ze bewoog niet.
Ik dacht dat ze toen al was gestorven en
schrok
me dood. Gelukkig ademde ze nog en toen
ik mijn hand aan de zijkant van de kooi
legde snoof ze eraan, alsof ze afscheid
van me nam, alsof ze wist dat ze zou overlijden.
Ik ging gewoon naar school
en hoopte natuurlijk dat het goed met haar
zou komen. s' Middags kom ik thuis en mijn
vader vertelt me dat ze is overleden. Mijn
ouders waren in de garage (waar de cavia's
staan, we hebben er nog twee genaamd Knufje
en Kuifje) en toen zagen ze Knabbel zich
heel vreemd gedragen. Ze deden haar snel
in het reiskooitje en reden naar de dierenarts,
maar voordat ze er waren stierf Knabbel.
Ze heeft een pijnloze dood gehad en het
is beter zo... Ze heeft veel pijn meegemaakt
en ze is nu veel beter af. Ze heeft
een prima leventje gehad met veel liefde,
eten en onderdak. Ik zal haar nooit vergeten
en ze heeft een speciaal plekje in mijn
hart. Bedankt Knabbel!
|
|
|
top
home |