Caviahemel 1
Caviahemel 2
Caviahemel 3
Caviahemel 4
Caviahemel 5
Caviahemel 6
Caviahemel 7
Caviahemel 8

Caviahemel 9
Caviahemel 10
Caviahemel 11
Caviahemel 12
Caviahemel 13
Caviahemel 14
Caviahemel 15

Puck over haar cavia:

Branca is afgelopen zaterdag overleden.
Ze leefde samen met haar partner Billy, ook een meisje. Samen maakten ze de tuin onveilig.
De hele zomer woonden ze in het grote luchtige buitenhok met ren. Zelf hadden ze hun avonturenruimte geschapen door het gaas van de ren een beetje op te wippen.
Zo hadden ze er nog 180 vierkante meter bij. 's Avonds keerden ze altijd wel terug naar het beschutte hok waar ze hun voer vonden en waar ze veilig in het stro konden slapen.
Ook als de hond in de tuin rondscharrelde renden ze meestal wel snel naar het hok om niet achterna gezeten te worden door dat drukke beest.
In de winter bleef Branca samen met Billy in de schuur in een veel kleiner hok, maar altijd met een dikke laag stro en veel verse groenten. Branca was een witte, langharige cavia,  nieuwsgierig maar ook heel lief. Billy mist haar erg. Ik ook wel een beetje.

Puck

Astrid over haar cavia:


Onze lieve Rodney is in de caviahemel.

Hoe oud Rodney is geworden weten we niet precies want het is een opvangcaafje.

Hij was zo ontzettend lief.

We hebben hem 2 jaar gehad samen met onze 2 caviameisjes.

Inmiddels hebben de meisjes een nieuw vriendje.



Lieve Rodney,

Dank je voor de 2 jaren dat je bij ons was, we zullen je nooit vergeten.

Groetjes,
 
  
Astrid



Rodney is overleden op 05-03-2010  en Bolletje 14-04-2010
 
Ons Bolletje hadden we van kleins af aan. Ze paste zo in je hand. 
We hebben haar 2.5 jaar gehad toen ze plots dood het nachthok lag.
Bolletje was altijd erg vrolijk. Ze rende graag over de rugleuning van de bank en kon dan van die vrolijke sprongetjes maken en vrolijke geluidjes.

 

We missen Rodney en Bolletje.

Liefs,

het vrouwtje Assie 

Sofie over haar cavia:



kollonel verschoten
een cavia van zijn woord
een cavia met eer
mijn liefste schat
zie ik nu nooit meer
mijn lieverdje
mijn snoes
eet nu in de caviahemel
een caviaroomsoes



Mijn allerliefste kollonelleke,ik hoop dat het goed met u gaat en als ge dit in de hemel kunt lezen stuurt ge dan snel iets terug?
I love you, schatje van een haarballetje dat ge waart!!!
Ik zal u nooit vergeten mijn lieve pluizige schettige snoezige harige superzachte koddige...

Eva over haar cavia:



Mijn cavia Doety is op 18 maart om 7.45 overleden.

Ze had de 2 dagen ervoor een beetje diaree en dat was ook zo weer over.

De volgende dag lag ze in de kooi te slapen,teminste dat dacht ik.

Ze bewoon niet meer een ze reageerde niet meer op mijn stem.

Ik heb mijn vader geroepen en die zei dat ze dood was.

Ze is 3 jaar geworden.

Ik had haar net een maandje...

Doety rust zacht

Annemieke over haar cavia:

Ik hou erg van cavia's, en wil later zelf ook 't liefst iets met deze dieren gaan doen.

Ik heb eerder 2 caviabroertjes gehad maar die zijn jammer genoeg vorig jaar overleden.

Ik hield erg veel van ze.  Daarom zou ik ook graag deze foto hier willen plaatsen voor hun.



Deze foto heeft ook meegedaan met de Hart voor Dierenfotowedstrijd, en kwam ook terecht in de top 10, dus ook in het blad gestaan. Alleen jammergenoeg was er te weinig op ge-sms't dat ze niet de hoofdprijs wonnen.

Inmiddels heb ik sinds kort weer een nieuwe cavia, het is echt mijn beestje.

Groetjes, Annemieke

Esther over haar cavia:

Pluk,

Toen je ongeveer 3 maanden oud was, kochten we je, samen met je vriendin Kuifje.
Nadat onze hond was overleden, mochten we cavia's. We hebben jou en Kuifje in het tuincentrum gekocht.
Dit was een speciaal moment. Toen we daar aankwamen wisten we het al, die 2 nemen we! Mijn broertje en zus waren helemaal gek op Kuifje, maar ik vond jou veel liever en leuker.
We wouden geen cavia's nemen, om ze in een klein stikhokje op zolder te zetten, maar om ze een prachtig leven te geven, in de buitenlucht met een heel mooi groot hok. En wat nog heel bijzonder was, was dat we jou en Kuifje lieten dekken.


Je kreeg maar liefst 5 kinderen: Floor, Bianca, Poekie, Mies, en Max. 2 meisjes en 3 jongetjes. De 2 meisjes hebben we gehouden want 3 beertjes wordt knokken.
Kuifje kreeg ook jonkies. Dit verliep helaas minder soepel. Zij kreeg 6 jongen, waarvan 3 doodgeboren. Snoopy, Lady en Tessa hebben het van Kuifje haar kinderen gered.
We hielden snoopy en Lady. Lady was het enige mannetje.
Toen hadden we 6 cavia's: Pluk, Kuifje, Floor, Bianca, Snoopy en Lady.
We kochten een nieuw hok, en mijn vader had het zo gemaakt dat hij het ene aan het andere vastmaakte.
Nu hadden jullie een megahok, en je kon iedere dag naar buiten, en je kon een verdieping omhoog, en van het ene naar het andere hok, enzovoorts. Jullie waren de gelukkigste cavia's van heel de wereld.



Maar mijn lieve Pluk, jij was echt de speciaalste!
Ik maakte je super tam, en ik ging iedere dag met je in het gras liggen. dit vond je heel fijn, en dan ging je extra dicht bij me liggen... zo lief...
Ook knorde je altijd, en vond je het geen probleem om opgepakt te worden.
In mijn ogen was je echt de mooiste, liefste beste cavia van de wereld en ik was en ben echt heel erg gek op je, en ik mis je nu zo erg. Maar de tijd ging snel, en na 6 jaar werd je toch wel ietsjes dunner en ouder.



Ik deed er alles aan om je goed te houden, ik had een speciaal diner voor je,'s avonds pakte ik altijd je lievelingssnoepjes, 's ochtens sneed ik stukjes brood in kleinere stukjes om je maar iets dikker te maken, maar het had niet heel veel zin. Je was niet uitgemergeld of zoiets naars, je was gewoon een klein beetje te dun, en het was zeker geen levensgevaar. Maar je werd gewoon oud, en het is een kwaaltje, zei ik tegen mezelf om me gerust te stellen. Natuurlijk hadden we ook de dierenarts geïnformeerd, en die zei ook: gewoon lekker verwennen. En dat heb ik zeker gedaan. Want wat had jij genoten van je laatste dagen...



En nu, 6 jaar nadat je bij me kwam, ben je overleden. En wat een ramp was dit voor mij. Ik ben er echt kapot van en ik mis je heel heel heel erg. De nacht voordat je stierf heb ik je nog lekker geknuffeld, je was gewoon, gewoon zoals altijd lief en je zag er nog prima uit maar ik had gewoon het gevoel, dat deze knuffel die ik jou de avond van tevoren gaf, de laatste was. en ik heb je toen heel lief geknuffeld, en je zat zoals gewoonlijk lekker te eten.
De volgende dag deed mijn moeder je hokje open, en daar lag jij, dood.
Je beste vriend Lady lag naast je. Alle cavia's lagen om je heen. Diezelfde dag is Lady ook gestorven. Gewoon omdat hij er zo erg van was geschrokken dat zijn beste maatje, jij Pluk, was overleden.



En ik zit hier, met tranen in mijn ogen. En ik heb de laatste tijd sinds jij dood bent, Pluk, zo veel gehuild.
Maar weet je, eigenlijk moet ik niet te veel huilen. Want jij hebt een leven gehad, waar heel veel cavia's niet eens van durven te dromen. En je bent gewoon in je slaapje van ouderdom gestorven. En dat is de mooiste dood die er bestaat. Nu lig je naast het caviahok ik de tuin in en heel mooi kistje naast Lady begraven. En ik kom iedere dag even bij je kijken, hoe het met je gaat.

Ik hou van je Pluk. Ik hou heel heeel veel van je, en ik zal je nooit vergeten.

-xxx- Esther

Maggy over haar cavia:



Mijn Winky is op 15/07/10 overleden, 's morgens had die nog lekker gegeten en 's middags vond 
ik die dood in z'n kooitje.

Ik denk dat die 5-6 jaar oud was, precies weet ik het niet aangezien ik hem adopteerde.

Hij is 1 keer papa bij mij geweest van 3 kleine meiskes in decenber 2006, samen met mama 
Zinky. Zinky is nu bij een vriend zit bij andere caviavriendjes zodat ze niet alleen 
moest zijn.

Winky was al een tijdje ziek en werd geregeld met de spuit oraal bijgevoed om zijn vitamientjes binnen te hebben; hij had cataract en darmkanker.

Hij ligt nu begraven in de tuin.

Céline en Sara over hun cavia:

Onze lieve cavia Ginny (staat samen met vriendinnetje Oeps ook op de pagina Jouw Cavia) is op 10 april jammergenoeg gestorven aan haar longontsteking (heel onverwachts), ze was slechts 2,5 jaar oud en vriendinnetje Oeps bleef alleen achter.
Ginny, we missen jou,

dikke kus en knuffel,

je baasjes
xxx


De Regenboogbrug

Aan de andere kant van de hemel is een plek die de Regenboogbrug genoemd wordt
Als er een dier dood gaat waar heel veel van gehouden werd door iemand hier op aarde,
dan gaat dit dier naar de Regenboogbrug.
Daar zijn weides en heuvels voor al onze speciale vriendjes zodat ze samen kunnen rennen en spelen.
Er is daar voldoende eten, water en zonneschijn, onze vriendjes hebben het daar lekker warm en hebben het goed daar.

Al de dieren die oud en ziek waren worden weer gezond en sterk, zij die pijn hadden en verminkt waren worden weer helemaal gezond en sterk,
net zoals we ze herinneren in onze dromen over de voorbijgegane tijd.

Ze rennen en spelen allemaal samen, maar de dag zal komen waarop er 1 stopt en in de verte kijkt Zijn heldere ogen kijken aandachtig,
zijn verlangen vliegt bijna over het groene gras, zijn pootjes gaan sneller en sneller en sneller.
Hij heeft jou gezien en als hij jou in de armen vliegt en jullie elkaar innig knuffelen zijn jullie weer voor altijd samen.

Tranen van geluk vallen op je gezicht en je handen strelen het geliefde hoofdje, dan kijk je weer in de vertrouwde ogen van jouw huisdier, die zolang uit je leven, maar nooit uit je hart is geweest...

Nicolien over haar cavia:

Lieve Olly,
 
Ik houd van je voor altijd, rust zacht mijn schat,

je vrouwtje

Michelle over haar cavia:

Ooo, Punkie, jij was zo mooi zo bijzonder voor mij - altijd dat geonk als ik in mijn en jouw kamer kwam.

Jij was altijd zo lief en de mooiste schattigste cavia ooit!!!

Ik zal je nooit vergeten; ik heb ook wel andere cavia’s gehad maar toen ik jou voor het eerst zag was ik dolblij met je!

Wavoor moest jij gaan uit mijn leven?

Maar ik wil 1 ding zeggen dat je nooit moet vergeten: ik hou superveel van jou en je had nooit mogen sterven.

I love  jou  so very much!

Vergeet mij nooit!!!!!

Sanne over haar cavia:



Ik heb een gedichtje voor mijn schatje Taffie. Ze is vanmiddag overleden. Ik heb haar zien geboren, en ze is bij mij in mijn handen gestorven.
 
Dit is het gedicht, ze was mijn alles!:

 

Jij was mijn beste vriend in mijn hele leven.
Jij hebt mij zo veel moois gegeven.
Je likjes en je liefde, we hielden zoveel van elkaar.
En nu is dat opeens voorbij het voelt zo raar.
Je warme huidje je lieve koppie je zal altijd in mijn hart blijven bestaan.
Onze liefde zal nooit vergaan.
Ik hou van jou mn lieve knuffelbeest.
Elke dag met jou was een groot feest.

Je was de allermooiste cavia die er was.
Ik wou dat je dit nog las.
Maar ik weet dat jij er altijd bent.
Ook als is jou dood nooit iets dat went.

Toen ik je voor het eerst zag op school zat je heel alleen in het hok tussen al je broertjes en zusjes in.
Daarom koos ik jou, als een echte vriendin.
Ik twijfelde geen moment en nam je mee naar huis.
Op Sjaak zijn verjaardag was jij thuis.

Je bent 5 jaar geworden dat is heel oud dat weet ik wel.
Maar natuurlijk is het altijd te snel.
Taffie je bent en blijft mijn beste vriendje voor altijd.
Je was mijn lieve meid.

Ik hou van je dikke kus van je baasje Sanne.

Femke over haar cavia:

Ollie,

dit is een foto van Ollie mijn eerste cavia
hij is 6 jaar geworden en overleed van de ouderdom,
hier heb ik een gedichtje:
 
lieve Ollie,
ook al ben je niet meer hier,
ik denk nog aan jou,
in mijn dromen maken wij plezier,
ik blijf je altijd trouw,
ook al ben je niet meer hier.
 
je baasje Femke

Marianne en Stephan over hun cavia:

Arie kwam als klein caafje bij ons in 2006. En zwart mannetje die het heerlijk vond als je hem onder zijn kinnetje aaide. Omdat hij zo alleen was kreeg hij er een vriendje bij (Jochem) in December 2008. Hij bleef de baas maar ze waren dikke vrienden. De laatste weken vond ik Arie steeds kleiner worden, leek wel, en de laatste dagen at hij ook niet snel meer. Het leek wel of hij moeite had met eten. Ook begin hij de laatste dagen ietwat anders te ruiken.

We zijn op 9 juni 2010 met hem naar de dierenarts gegaan nadat hij nog maar een fractie woog van zijn oude gewicht. De dierenarts constanteerde dat hij onstekingen in zijn mond had en zeer veel moeite had met eten. De dierenarts probeerde dmv een operatie de ontstekingen nog weg te halen maar zag dat de mond dusdanig was aangetast dat Arie geen fijn leven meer zou hebben. Met ontzettend veel pijn in ons hart hebben we in overleg besloten Arie in te laten slapen. Na afscheid genomen te hebben is hij rustig heen gegaan.

Nu is Jochem helaas alleen en het is hartverscheurend te horen hoe hij om Arie piept... We geven hem veel aandacht, knuffels enzo en hopen dat hij niet lang meer zo verdrietig is.

We hopen dat Arie met andere caafjes is en lekker geniet van al het moois in de cavia hemel.

Marianne & Stephan


 

Dianne over haar cavia:

Hallo, ik ben Dianne en ik had de allerliefste cavia tot op zondag 13-06-2010. Toen was de naarste dag van mijn leven want toen stierf mijn cavia. Hij had waarschijnlijk iets aan zijn hartje omdat hij plots overleed.

Zo ging het ongeveer: Ik was aan het spelen toen ik zag dat mijn cavia Henny over haar eten’s bakje hing, ik wist dat er iets was met Henny. Ik pakte haar zo uit de kooi en hij was wat slap maar niet heel erg slap dus zette ik haar maar terug en liep naar mama. Ik zei tegen haar dat er iets met Henny was en ze zei dat ze zou gaan kijken. Toen mama mij riep had ze Henny in haar armen, ze heeft vanaf toen nog maar heel even geleefd. We zijn op de bank gaan zitten om te kijken wat ze had en mama zei dat ik haar maar vast moest houden. Toen ik haar eenmaal vast had heeft ze nog twee keer geademd en toen ging ze dood in mijn armen. Haar hartje klopte niet meer en ze ademde niet meer.

Henny als je me nu hoort wil ik zegen dat je het allerliefste huisdier ooit bent!


Dit is onze kleine dikke Henny. Ze hield erg van snoepen maar vooral van madeliefjes!

Melissa over haar cavia:

Choco was een hele lieve cavia!
En ik hield heel veel van hem.
Ik had hem samen met mijn andere cavia Truffel.
Ze waren samen heel erg gelukkig.
Truffel had ik al wel een anderhalf jaar, maar later heb ik Choco erbij genomen.
Het was altijd een heel gezond en blij diertje.
Maar op een avond ging ik een ommetje met hem lopen, ik dacht o wat leuk dus ik gaf hem een lekker blad.
Maar waarschijnelijk was dat blad giftig, en dat was ook heel erg impulsief van mij!
Want ik ben nog geen volwassene die daarbij nou zo goed nadenkt of die weet wat wel of niet kan.
Maar ik heb er spijt van, ik was altijd heel goed voor hun!

De volgende dag was Truffel heel raar aan het doen. Het is net of hij hem wou beschermen.
Hij klom er telkens er bovenop en dacht: ga niet dood, ga niet dood. Lucky (dat is onze hond) deed ook heel raar en was ook heel gestresst, ze had zelfs geplast en zat te trillen.
Hij voelde het dus ook al aan, dieren kunnen veel aanvoelen.
Die avond lag hij helemaal ziek in de kooi en trilde en piepte heel zachtjes.
Toen heb ik hem voorzichtig opgepakt en tegen mijn moeder gezegd: `Mam help help choco is helemaal raar en ziek!`
Ik heb hem de hele tijd liggen te aaien en hem gerust te stellen.
Mijn moeder maakte zich ook helemaal druk en zocht naar het telefoonnummer van de dierenarts.
Eindelijk naar 5 minuten zoeken had ze die dus snel bellen en in spanning af wachten of de dierenarts terug zou bellen.
Daarna belde de dierenarts terug en konden we komen, we stapte uit de deur en... Choco was helaas overleden.
Truffel mijn andere cavia was heel kwaad en verdrietig.
Nu gaat het wel weer en geef ik hem veel aandacht.
Lucky ligt nu voortaan naast de kooi en ik ben super verdrietig net als mijn moeder.
Choco is nog maar 1 jaar geworden.
 
Choco is gestorven op: 13-juni-2010, kwart over 9.
Rust zacht Choco
 
Geschreven door: Melissa (het baasje van Choco)

Guido over haar cavia:

Lieve Fretje, hij stierf in mama's handen. Hij was zo lief en mooi. Toen ik het wist, was ik keiverdrietig. We zullen je allemaal missen. We denken elke dag aan jou.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Saskia over haar cavia:



Lieve Wippie,
 
Je bent naar schatting geboren op 30 juni 2007 en ik was gelijk verkocht voor je snuitje wat onder het hooi vandaan kwam.
Samen met mijn mannetje Lucky heb je 3 mooie nesjes gekregen waarvan ik er 1 heb gehouden. Lucky is eerder heen gegaan dan jij en je had er veel verdriet van maar je had je jonkie Chantess en mij nog. Al gauw kwam er een groter en beter hok voor je en je aantal vriendinnen steeg snel na een tijdje zaten er met jouw erbij 10 cavia's in het hok en je genoot ervan om ze te leiden. Dit deed je heel goed tot zondag 27 juni. Je voelde je al een beetje ziek en op 28 juni zijn we naar de dierenarts gegaan daar bleken je darmpjes om een of andere reden niet tot nauwlijks te werken. Je kreeg een pijnstiller en iets om je darmen weer op gang te krijgen. dit mogt allemaal niet baten en je bent dan ook op 28 juni 2010 tussen je vriendinnen vredig ingeslapen.
Lieve schat ik zal je nooit vergeten en die geweldige tijd ook niet.

Kusjes van je vriendinnen: Chantess, Dribbel, Snickers, Krulletje, Boffer, Doffer, Stoffer, Chantal en Gumpy.
ook krijg je van mij een dikke kus en rust in vrede want als er een in vrede mag rusten ben jij het wel.
je zult weer bij Lucky zijn het is goed zo. bedankt voor de mooie tijd
 
Saskia

 

Barbara over haar cavia:

Dit is het verhaal van een hele bijzondere en mooie cavia, genaamd Dribbel.

Eindelijk, na ontzettend lang zeuren mocht ik van mijn moeder een cavia! Ik weet niet of ik ooit zo blij ben geweest, want ik had sterk de behoefte aan iets voor mijzelf, iets om echt voor te zorgen en van te houden. Toen ik naar de dierenwinkel ging had ik al een naam in mijn hoofd; Elmo. Er waren een aantal héle mooie cavia's, maar mijn oog viel gelijk op deze dame. Ze zat alleen en stil in een hoekje, in tegenstelling tot de anderen die lekker bij elkaar zaten. Een gevoel van medelijden trof me; maar ook het gevoel van 'van jou zou ik wel eens echt kunnen gaan houden'. Ik vroeg of ik haar mocht aaien, en het mocht. Ik keek haar even aan, en ik dacht ; nee, jij heet geen elmo. Jij gaat Dribbel heten. Het was dus snel besloten, 'Dribbel' zou met mij mee naar huis gaan. En zo ging het ook.

Het was mijn eerste cavia, het was uberhaupt mijn eerste huisdier, dus ik zocht zo véél als ik kon op in boeken en internet over de verzorging. Eerst hield ik me daar echt strict aan,maar later deed ik dat niet meer. Ik deed gewoon wat goed voelde, wat goed voelde voor Dribbel. We leerden elkaar steeds beter kennen, en er ontstond een band die ik nog nooit met wie dan ook had gehad. Als ik huilde pakte ik haar op, en op de een of andere manier kon ze me moed geven zonder ook maar iets te zeggen. Ze hield van worteltjes, witlof en soms een stukje andijvie. 2 Jaar lang heb ik ontzettend van haar genoten, ze kon me troosten maar ook aan het lachen maken als ze weer eens gek deed, en hoe ze me aankeek... het valt niet te beschrijven, maar caviakenners snappen waarschijnlijk wat ik bedoel.
 
Dribbel is maar 2 jaar geworden, door een fout van de dierenarts  (er moest een te groot stuk eten uit haar keeltje worden gehaald, maar door een fout is het gaan ontsteken, bloeden etc.). Ik merkte gelijk dat er iets mis was, dus ik ging naar de dierenarts. Die complimenteerde mij om het zo snel er bij zijn en mijn oplettendheid. Maar door zijn fout...

De woede en verdriet valt niet te omschrijven.
 
Dribbel is in mijn armen gestorven, en met veel pijn in mijn hart heb ik haar afgestaan. Ik weet dat ik haar ooit weer zal zien, en daar vertrouw ik op. Dribbel, een caviaatje om nooit te vergeten, voor altijd in mijn hart. Niet te vervangen, niet te vergeten.
 
Ga maar lekker spelen, waar je ook bent, ik hoop dat je gelukkig bent.

Liefs, Barbara

Anouk over haar cavia:

Lieve Luna en Knabbel, Het ging allemaal veel te snel.

Jullie werden ziek en Knabbel, je ging gelijk dood. Ook nadat je bij de dierenarts was geweest. Luna, je bent vandaag dood gegaan, ook nadat je gisteren nog een extra spuitje hebt gekregen met antibiotica.

Luna en knabbel ik heb heel veel van jullie allebei gehouden en jullie hebben echt een plekje in mijn hart.
Ik wil niet dat jullie weg zijn, maar ik hoop dat jullie samen lekker spelen in de caviahemel.

Veel liefs van Anouk

Lysanne over haar cavia:

Dit is mijn cavia Saartje.
 
Ik kreeg haar met Pasen van mijn tante. Ze kwam van een kinder boerderij daar was zij achtergelaten door haar baasje.
Ik heb Saartje een tweede kans gegeven en die heeft ze ook echt verdiend!
Saartje is maar 3 jaar geworden ze was erg ziek, en had een gebitsprobleem haar tanden groeide abnormaal waardoor ze niet meer zelf kon eten. Ze is bij de dierenarts geopereerd aan haar tandjes maar dit mocht niet voldoende werken. na een lange verzorging van spuitjes vloeibare voeding en anti-biotica werd ze steeds zwaker. Saartje was mijn beste maatje, ik heb haar  helaas moeten laten inslapen bij de dierenarts omdat ze nog maar 600 gram woog en geen spieren meer had. 
Saartje was altijd erg kroelerig en dat was ze ook toen ze het spuitje voor de narcose kreeg. Ze wilde niet gaan en bleef maar knorren en uiteindelijk stopt dan het hartje het was echt ontzettend emotioneel. Ze was echt een schatje. 
Ik mis haar nog steeds maar het is voor haar maar beter want een tweede operatie had ze niet meer gehaald.
 
Saartje heeft een mooi plekje in de tuin onder de rozen struik gekregen met een lantaarntje zodat ik een kaarsje voor haar kan aandoen. 
 
Lieve Saartje ,  je was een top-caafje! 
 
Je baasje Lysanne