Caviahemel 1
Caviahemel 2
Caviahemel 3
Caviahemel 4
Caviahemel 5
Caviahemel 6
Caviahemel 7
Caviahemel 8

Caviahemel 9
Caviahemel 10
Caviahemel 11
Caviahemel 12
Caviahemel 13
Caviahemel 14
Caviahemel 15

Debby, Emma en hun mama over Sandy en haar jongen:

Onze hele cavianestje is nu dood. Caviamoeder Sandy (11 maanden oud) heeft een week geleden 4 jonkies gekregen, precies op de 69 dag. De geboorte ging heel rustig en soepel. Het vierde en tevens laatst jong werd genegeerd en heb ik uit het vlies moeten halen en warm gewreven. Helaas, de moeder trok zich niets aan van dit jong en het overleed de dag erna.

Drie kleintjes bleven over (zie de foto). Op zich leek er niets aan de hand, alleen had ik het idee dat ze niet gevoed werden door de moeder. Op de vierde dag overleed er weer een jonkie. Ik ben met de twee laatste gauw naar de dierenarts geweest en kreeg krachtvoer voor hun. Eenmaal thuis bleek weer eentje overleden. De laatste leek het heel goed te doen. Maar op de negende dag had het niet veel zin in drinken of eten. De ademhaling geen heel moeizaam en
uiteindelijk overleed ook deze, in mijn hand.

Wij zijn er kapot van. Het was zo'n mooie bevalling. Zulke mooie en grappige kleintjes. Het liep allemaal zo vreselijk mis.......

Wij hebben moeder cavia Sandy maar weer gauw bij haar eigen cavia moeder Kappy gezet, zodat ze niet te eenzaam zou zijn nu haar kleintjes allemaal in de cavia hemel zijn.

Laatste groetjes van de verdrietige baasjes,
Debby en Emmy en hun mama

Tineke over haar cavia's:

Beste cavia liefhebbers,

Ik zag op uw site dat de oudste cavia 14 jaar was, maar nou wil ik u vertellen dat mijn cavia 12 jaar is geworden,ze heet Sanny en is pas overleden.

Ik mis haar heel erg, en ook haar kindje dat 8 jaar was toen ze overleed. De exacte datum weet ik niet meer; ze waren heel gezond en ineens waren ze binnen 2 dagen dood.

Tineke

Hannah over haar cavia:

Mijn cavia is vandaag overleden aan een tumor. Heel treurig natuurlijk. Hij was al een paar dagen ziek, maar we wisten niet dat hij een tumor had. Hij liep slap, maar hij at wel nog goed en poepen en plassen kon hij ook goed en piepen deed hij nog.
Mijn moeder en mijn twee zusjes zijn met hem naar de dierendoktor gegaan. Mijn ene zus had nog aan zijn poot gevoeld die al dagen dik was (trouwens ik was die dag bij iemand spelen), ik had dus geen afscheid kunnen nemen, maar ik vind het niet erg want ik heb de laatste twee jaar altijd van hem gehouden. Ik zeg wel tegen andere kinderen: 'Geniet van de dagen dat je je cavia nog ziet; hij kan er de volgende dag niet meer zijn'.
Onze cavia was heel lief en tam, maar we hadden te laat gezien dat Snoopy een tumor had.

P.S. Snoopy, ik zal je niet vegeten. Je krijgt een speciale plek in mijn hart die ik altijd bij me zal dragen.
Snoopy denk aan me in de dieren hemel
ik zal aan jou denken
groetjes en veeeeeeeeeeeeeeeeelllllllll liefs en kusjes...

Hannah
ik zal je nooit vergeten...


Lieve snoopy,

Ik weet dat je nu dood bent, maar ik zal je nooit vergeten.
Dat je altijd bij me bent voor altijd.

Kusje van Robin, je baasje.


Lieve Snoopy,
Ook ik zal je heel erg missen... vooral het gepiep als ik terugkwam van de kinderen naar school brengen.
Je wist dan dat je altijd een bakje met groenvoer kreeg.
Fit was een vast ritueel dat ik nu vreselijk zal missen.
Ik weet dat het het beste voor je is, dat je nu in de dierenhemel bent, maar het doet toch pijn.
Snoopy.... veel kusjes en knuffels....

Hannah, Robin, Betty (Luca is te verdrietig om iets te schrijven)

Mieke over haar cavia:

 Sinds vandaag (06-04-05) heeft mijn caafje mij verlaten. Hij was net vorige week donderdag gecastreerd en na een complicatie leek het er toch op dat-ie het ging redden.

Toch waren er kleine aanwijzingen die ik achteraf pas opmerk. Iedere dag bij de dierenarts langs geweest, het leek goed te gaan.

Maar vandaag, bij thuiskomt, vind ik hem... levenloos...

Mijn kleine Iggy piggy, ik ga jou zo missen!!!

Je bent en blijft mijn schat, mijn mupke...

Geboren in april 2004, was-ie nog net geen jaar. Het mocht blijkbaar niet zo zijn.

Lindy over hun cavia:

Mensen zeggen vaak dat je een cavia niet zindelijk kunt maken… nou, wij weten wel beter!  Als onze Stanley rondliep in de kamer, en moest plassen ging ze voor het hok zitten en begon keihard te piepen. We wisten dan genoeg... mevrouw moest plassen! Als ze klaar was, begon ze weer te flippen en rondjes te rennen omdat ze er dan weer uit wilde.
Allemaal kleine dingetjes die we enorm gaan missen. Ze is zes jaar geworden en heeft een fijn leventje gehad bij ons.

Op 30 maart 2005 vond mijn vader haar dood in haar hokje, precies zoals ik haar de vorige avond had neergelegd. Ze was al een week ziek, had verstopping en at en dronk niet meer.
De dierenarts had er een spuitje met vocht gegeven en sinds die tijd werd ze alleen maar zwakker...

Ik hoop dat ze nu weer kan wat ze wil, en dat ze weer gelukkig is... Ik heb haar begraven in de tuin en er een bloemetje geplaatst... rust in vrede...

Lindy, Otto, Jacqueline, Rick

Lotje over haar cavia:

Mijn lieve cavia Punky is overleden op 26-3-2005. Ik weet niet hoe oud hij is geworden, ik weet alleen dat hij een lange tijd iets aan zijn hart had en dat hij in de wachtkamer van de dierenarts een hartaaval kreeg.

Bij deze wil ik even zeggen dat ik 'm Superveel ga missen en dat ik Superveel van 'm hou, want het was echt een schat!!! Ik heb helaas geen foto van hem.

Dikke kus,

Lotte

(Omdat Lotje geen foto had, staat dit plaatje erbij.) 

Inês over haar cavia:

Een paar weken geleden is mijn cavia Nuno plotseling overleden. Waarschijnlijk heeft hij een hartaanval gehad, hij is bijna vijf jaar geworden. Toen ik Nuno voor het eerst kreeg was hij heel erg schuchter en angstig. Hij was dan ook alleen in een heel groot hok. Langzaam werd hij wat minder angstig en werd het een echte knuffelige schootcavia.

Na een paar jaar ging hij in de zomer in het buitenhok bij mijn vriend achter het huis. Dit was eerst wel spannend omdat hij ook twee drukke hondjes heeft en Nuno nog steeds een beetje angstig was. Alle zorgen voor niks, want hij leefde er juist enorm van op. Hij werd dikke vriendjes met de hondjes en zo werd het een dappere cavia. Hij piepte nog meer dan anders, vooral als de achterdeur openging en de hondjes op hem afstormden. Ze waren ook vaak aan het zoenen tegen het gaas aan, dikke maatjes.

Afgelopen winter hebben we hem op de overloop neergezet omdat hij daar wat meer aansprak had. Hier leefde hij nog meer op. De laatste maanden sprong hij gewoon zelf zijn hok uit, omdat hij graag rond wilde rennen. Inmiddels was het een echte bink. Vooral de laatste jaren heeft hij een heel fijn leven gehad. De dag voordat hij overleed sprong hij nog weer zelf zijn hok uit en was nog hartstikke vrolijk en actief. Hij liep me inmmiddels al overal achterna.

's Nachts begon hij plotseling ineens te piepen en te zuchten. Hij lag op zijn zij in zijn buitenhok, waar hij anders nooit sliep. Uiteindelijk is hij in mijn handen overleden. Ik mis hem heel erg en iedereen die hem heeft mogen leren kennen ook. Het was een bijzondere cavia. Na zijn dood kwam ik erachter dat Nuno eigenlijk een vrouwtje was. Helaas hebben we hem niet meer met de videocamera kunnen filmen, maar gelukkig hebben we nog wel een heleboel foto's van hem.

Rust zacht lieve Nuno. Heel veel liefs van al je vriendjes, we missen je!

Heel veel liefs, Inês & Richard.

Carlijn over haar cavia:

Dit is Tibbe. Hij is 7 januari 2005 om half 3 overleden. Hij was een Engelse pluimkop. Hij piepte altijd als de koelkastdeur open en dicht ging omdat hij weet dat daar de worteltjes in zaten. Hij kwam ook altijd in m'n nek zitten knuffelen; daar was het dan lekker warm. Hij overleed aan een longontsteking. Hij begon op een geven moment allemaal rondjes te draaien in zijn kooi en viel om. Niet veel later was hij overleden.

 
Julie over haar cavia's:

Op de avond van 20/01/05 is mijn cavia Zoë bevallen van een drieling. Ik wou haar vasthouden (het was al donker) en toen ik haar wilde vastpakken, voelde ik enkel een klein, amper droog hoopje cavia. Zoë was eindelijk bevallen!!! Gauw scheen ik in de kooi en toen wachtte me een verassing: er waren nog twee andere! Zwart met bruin, alledrie. Maar ik zag al meteen dat er iets mis was en even later bleken ze dood te zijn. Ik schrok verschrikkelijk: dit kon toch niet gebeuren! Het was haar eerste nestje, en... dit mocht toch helemaal niet gebeuren! Maar dat zijn nu eenmaal dingen die gebeuren en ik moet ermee leren leven! Achteraf gezien bleek ik nog geluk te hebben dat Zoë niet gestorven is: het éne jong is zo ongelooflijk groot dat het een geluk is dat ze niet uitgescheurd is!

Ik heb de jongen een naam gegeven. Ook de dode. Het is niet omdat ze gestorven zijn dat ze dat niet verdienen. Het jong dat nog leeft is hoogwaarschijnlijk een meisje en haar heb ik Zsa-Zsa genoemd. Van de andere twee weet ik het geslacht niet maar zij heten Buddy (het misvormde jong) en Djoegie.

Mijn 9-jarig zusje lijdt er zeer onder(het is de eerste keer dat ze zoiets meemaakt) en schreef een tekstje voor Buddy, wiens naam ze zelf koos:

Je bent op je geboorte dood gegaan en dat is het ergste wat er is. Je verdiende het te leven! We waren vast beste vriendjes geworden, vandaar de naam
BUDDY

 




(Op Julies verzoek is dit plaatje erbij gezet.)

De Grote Cavia:
De naam van deze foto is 'Jerry in de reclame'. Op de zak staat namelijk een stickertje met 'reclame'.
Jerry's baasje was er uiteraard bij en zorgde ervoor dat het niet gevaarlijk kon worden.

Denise over haar cavia:

Jerry

Mijn cavia Jerry is op 09-03-'04 overleden tijdens een operatie aan zijn kiesjes.
Jerry had al een jaar last van diarree. Dan had hij het en dan was het weer over. Na veel bezoekjes aan de dierenarts zei de dierenarts dat het misschien aan zijn kiesjes lag. Als zijn kiezen puntjes hadden, kon hij het hooi niet goed fijnmalen waardoor hij het hooi wel binnenkreeg maar niet goed, waardoor hij diarree kreeg. Dus moest Jerry aan zijn kiezen geopereerd worden. De dierenarts vond dat hij goed wakker werd uit de narcose, maar op een gegeven moment bleef hij liggen. Ze hebben hem nog spuitjes en zuurstof gegeven om hem weer wakker te krijgen. Maar het mocht niet meer baten. Jerry was overleden.

Ik ben echt kapot van dit verlies en zal ook altijd aan hem denken. Jerry was een lief beertje dat een kindje voor me was. Hij liep achter je aan, ging op je voet staan als hij wat te eten wou, en begroette mij als ik 's ochtends beneden kwam met een piepconcert!!!! Allemaal dingen die hij op zijn lieve caviamanier deed.

Dierenliefde is een wonder
deze vriendschap was bijzonder
Je was een trouwe kameraad
die zijn sporen achterlaat

Lieve Jerry, het leek alsof jij wist wat er met je ging gebeuren en daarom nog een afscheidskusje wou.
Ik hoop dat ik je een goed leven heb gegeven en helaas kunnen we niet meer overnieuw doen wat ik verkeerd heb gedaan.
Sorry voor alles wat ik verkeerd heb gedaan!!!
Ik wilde voor jou het beste, al weet ik dat ik jou niet altijd heb kunnen geven wat jij verdiende!!
Ook al heb ik nu Phoebe en Boelie en Yankee als nieuwe vriendjes, jij zal altijd in mijn hart blijven en nooit worden vergeten.

Veel kusjes van je baasje.

Pieter en Corina over hun cavia's:

Op 30 december 2004 hebben wij afscheid moeten nemen van onze lieve cavia Pluisje. We hadden haar pas sinds 5 maart 2004. We waren met haar naar de dierenarts geweest in verband met kapotte mondhoeken. De dierenarts dacht eerst aan vitaminegebrek. Omdat dit vorige week nog steeds niet over was en ze problemen had met kauwen, zijn we weer naar dierenarts gegaan. Daar hebben ze onder narcose geconstateerd dat er een gezwel in haar keel zat waar het etter al uit kwam, en waar niets meer aan te doen was. Om haar een verdere lijdensweg te besparen, hebben we Pluisje niet meer laten bijkomen uit de narcose. Een erg moeilijke beslissing omdat we erg gek met haar waren, maar aan de andere kant wel eerlijk tegenover haar. Nu heeft Pluisje geen pijn meer, en is ze samen met 'ouwe' Pluisje in de caviahemel. Pluisje was een echte lieverd die er uitgebreid voor ging liggen om gekroeld te worden. We hebben haar maar tien maanden gehad, maar wel intens van haar genoten. Zij was de opvolger van 'ouwe' Pluisje, die in maart 2004 overleden is. 'Ouwe' Pluisje was onze eerste cavia. Door hem zijn we verslaafd geraakt aan de caven.
 
Beertje, onze mannetjescavia, heeft in korte periode (in tien maanden) tweemaal een kameraadje moeten missen. Hij is pas twee jaar. Nu hebben we voor hem weer twee nieuwe vriendinnetjes gevonden, weer een Pluisje en Bruintje.
 
Pluizen, we missen jullie, maar maak maar veel plezier in de caviahemel!
 

 

'Ouwe' Pluisje, overleden 5 maart 2004, ruim 4 jaar oud.



Pluisje, overleden 30 december 2004, ruim één jaar oud. Op deze foto staat ze samen met Beertje. Pluisje is de linkse cavia.

 
Emile over haar cavia:

Dit is mijn cavia Tibo . Hij is nog maar net overleden 28-12-2004. Hij had een darmziekte gekregen door iets. Hij is twee jaar geworden. Ik zou alles doen voor m'n lief caviatje! Ik heb hem zien sterven en het maakt mij verdrietig dat ik hem niet meer kan terugzien. Ik mis hem enorm hard!

Hopelijk zit hij nu ergens waar andere caviatjes zijn waar hij kan mee spelen.

XXX Joni

Tibo, ik mis je enorm!

 Roy over zijn cavia:

Mijn cavia Stimpy is op 16-12-04 overleden en ik hield heel veel haar...
Zij was nog niet heel oud en had een leuk vriendje (Ren) om een beetje mee te spelen...
Ik had hem maar vier maanden mogen kennen...
Zij was net een paar weekjes zwanger...
In een keer was het over...
Ik snap niet hoe het kan...

STIMPY: IK HIELD HEEL VEEL VAN JE!!!

Groetjes Roy

Bonnie over haar cavia's:

Dit zijn Dunkie en Panda (Dunkie links, Panda rechts). Het waren halfzusjes. Panda is 9 maanden geworden. Ze heeft onverwachts longontsteking gekregen. Dunkie is 13 maanden geworden. Ik heb haar moeten laten inslapen. Dunkie had de kaken vergroeid, en kon niks meer eten. Ze leed erge pijn, en had veel stres.
 
Ooh, Panda en Dunkie, wat mis ik jullie.
Kon ik nog maar heel even bij jullie zijn.
Niemand vervangt jullie.
En ik wil jullie ook nooit vergeten.
Want jullie waren mijn eerste en blijven mijn eerste lieverds!!!!!!!
Ik hoopte zo dat jullie langer bij mij waren.
Maar dat is toch niet gebeurd.
Ik hoop dat jullie nou met zijn twee door de dromen van jullie leven rennen.
Samen in jullie droomleventje.
Met jullie droomprins.
Ik hoop dat jullie nog een fijn leven hebben zonder mij.

IK MIS JULLIE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Joël over zijn cavia's:

Mijn cavia Didi is al twee jaar geleden overleden. Zij was heel lief. Ze is drie jaar oud geworden.
Toen we haar jongen lieten krijgen, was het jonkie veel te groot geboren. Hij is dood geboren. Dus hij krijgt samen met Didi een plaats in de caviahemel. We hebben het overleden jonkie maar Didi Junior genoemd. Ondanks dat hij dood is hadden we dus wel een naam gegeven. Je denkt mischien 'Hoe is Didi dan overleden?' Omdat Didi Junior te groot is geboren is Didi gestorven.  Ik mis ze wel maar gelukkig heb ik nu twee andere cavia's: Kuifje en Caftaro.

(Op Joëls verzoek is dit plaatje erbij gezet.)

Jim over zijn cavia:

Het is erg triest want dit is mijn cavia Kuifje. Op 22-03-2004 is hij gestorven. De foto is genomen de dag voor hij stierf. Hij was 8 jaar.

Ik had eerst een konijn;, die beet me dus had mijn moeder hem geruild voor een ander; die beet ook dus gingen we die brengen naar de dierenwinkel (mijn moeders idee). Toen hoorde ik lieve cavia's piepen en mocht ze van de winkelier aaien; toen kocht mijn moeder die twee cavia's. Ik was heel blij; het waren twee meisje's. Ik wilde graag een jongetje en mijn klavertje vier in mijn broekzak bracht geluk want ze kregen jonkies!!!!! Wat bleek: die van mij was toch een jongetje! Dus het waren er eerst drie maar toen even later toen we net naar de dierenarts wilde gaan om de mijne te laten castreren, kregen ze negen jonkies. Ik was ook heel blij. Dus we hadden veel cavia's aan kennisen gegeven en twee aan de dierenwinkel. Eén cavia hielden we. We hadden drie cavia's. Toen was het vrouwtje (de cavia van mijn zusje) oud en stierf (snik...)
Toen stierf die van mij een jaar later en ik zag dat hij oud was de dag voor hij stierf en ik dacht: 'Oh, nee, morgen denk ik dat-ie dood is.' En ik maakte 22 foto's!

Toen stierf hij en we hadden nog maar één cavia. Hij had geen vriendje dus we kochten er nog een en wat bleek: in de dierenwinkel was ze zwanger geworden en die cavia kreeg twee jonkies. Nu hadden we vier cavia's.

Jim

Co over zijn cavia:

Op zaterdag 27 november 2004 is geheel onverwacht mijn cuyzeug Alicia overleden. Een inwendige bloeding was waarschijnlijk de oorzaak. Alicia werd op donderdag 2 september 2004 geboren en is slechts 86 dagen oud geworden...

Ze is afgelopen zaterdag tegelijkertijd begraven met nog twee hele jonge cuytjes, die niet voldoende levensvatbaar waren. Een beertje en een zeugje. Die waren op 17 november geboren en overleden op 21 november (het beertje) en op 23 november (het zeugje). Ze lagen beide opgebaard, om zaterdag begraven te worden. Maar toen overleed geheel onverwacht Alicia op de leeftijd van bijna drie maanden. Ze zijn aan het einde van de zaterdagmiddag met z'n drieën in een grafje bij elkaar begraven. De twee kleintjes hadden nog geen naam. Alicia was kerngezond en dan komt het hard aan. Een halve meter verderop ligt nog een zusje van de twee kleintjes, die op 17 november dood ter wereld kwam, als zevende van een nestje. Met de vier overgebleven cuytjes gaat het uitstekend. Drie wegen er rond de 300 gram elk, de vierde is wat kleiner met ongeveer 200 gram.

In memoriam Alicia:

* 2 september 2004
+ 27 november 2004

Co

 (Op Brenda's verzoek heb ik dit plaatje gemaakt.)

Brenda over haar cavia:

Een berichtje aan Doë...

Ik mis je heel erg Doë!
Jij piepte altijd en dat vond ik zo grappig.
Je was zo schattig!
Ik noemde je altijd dikke koe!
Niet als scheldnaam maar gewoon omdat je zwart met wit was. Je was wel niet dik maar je had veel haar!
Doë, ik mis je!!!!!!!!!!!!!!!

Van je baasje Brenda! snik snok...

Pauline over haar cavia:

Mijn lieve kleine Babbel,
Op 7 oktober 2004 moest ik je helaas laten gaan. We waren al zes maanden lang bezig met dierenartsbezoekjes en nu ging het niet meer. Twee jaar lang heb ik van je mogen genieten. Je was een erg ondeugende cavia maar ook al werd ik wel een keertje boos, die ontdeugende blik liet me altijd weer smelten. Je was dol op eten, spelen, knuffelen en slapen. Alleen de laatste tijd ging het eten heel moeizaam omdat je last had van scheef gegroeide kiezen. Toch bleef je proberen om te eten maar het lukte niet meer waardoor je ontzettend verzwakte. Knabbel is nu alleen en mist je. Voor haar komt er binnenkort een nieuw vriendinnetje. Ik zal je nooit vergeten en je zult altijd een plekje in mijn hart hebben.
Dag lieve Babbel. Heel veel knuffels
Pauline

(Op Nina's verzoek heb ik er een plaatje bijgezet.)

Nina over haar cavia:

Schatje was mijn eerste cavia. Ik kreeg haar toen ik in groep drie zat; ze was een kleine witbruine borstelcavia. Met haar heb ik veel leuke dingen beleefd. Toen ze ouder werd, vond ik haar zelfs nog leuker. Ze was ietjes rustiger, en als ze op mijn schoot zat kroop ze omhoog, en dan kietelden haar snorharen in mijn nek. Op een zaterdagmiddag toen ik net terug was van de bios, kwam mijn moeder me halen. Schatje was opeens heel ziek. Toen ik thuiskwam lag mijn cavia maar een beetje zielig op de bank. Ik nam haar op mijn schoot, en het leek al wat beter te gaan. Ik snapte niet waarom Schatje opeens zo ziek was. Vrijdagavond was ze nog heel levendig. Nu lag ze alleen nog op haar zij, en als ze probeerde op te staan viel ze om. Later werd Schatje toch een beetje beter, ze at weer wat sla. Om twee uur gingen we toch maar even naar de dierenarts. Al heel lang had ik mezelf voorgehouden dat Schatje heel oud zou worden, en dat ze bij mij thuis een natuurlijke dood zou sterven. Ik was doodsbang dat ze een spuitje zou moeten. Het leek er gelukkig niet op dat ze pijn had. Toen we thuiskwamen had Schatje een op pep spuitje gehad en we kregen power voedsel mee. Volgens de dierenarts had Schatje last van zenuwverlammingen. Schatje lag in een aparte kist naast haar hok. Ik ging wat lezen. 'S avonds gingen mijn ouders weg en Schatje mocht, voor het eerst en het laatst, naar mijn kamer. Ze lag heel rustig en telkens als ze weer onderuit gleed ondersteunde ik haar. Om ongeveer half zes ging het weer slechter. Ze bleef maar onderuitglijden en lag, net als in de ochtend, in een soort stuip. Ik tilde haar op en probeerde haar voorzichtig recht te leggen en te kalmeren. Nadat ik haar een tijdje een beetje had gewiegd, was ze weer rustig en ik legde haar terug. Ze ademde heel rustig, en ik probeerde haar een beetje sla te voeren en drinken te geven. Toen ik haar nog even had geaaid en haar pootje ondersteunde, zag ik haar niet meer ademen. Ook voelde ik haar pootje verslappen, en ik besefte dat ze dood was.

Ik zal veel van je blijven houden en je nooit vergeten,

Je blijft mijn liefste cavia,

Nina

Malou en Neomi over hun cavia:

Het was zaterdagavond toen mijn cavia een nestje jongen kreeg; een zwarte en witte en een bruin met zwarte. Helaas zagen we dat een caviaatje niet goed kon lopen. Maar wij dachten dat hij net was geboren en misschien verkeerd terechtgekomen was. Die ochtend erna zagen we dat Monster (zo hadden we de bruinzwarte cavia genoemd) nog steeds niet liep en ook niet bij zijn moeder kon drinken. Dus ik besloot om hem te voeren met koffiemelk.
Daarna heb ik samen met mijn moeder allemaal dierenartsen opgebeld of ze ook op zondag open waren. Om 10 uur gingen we naar de dierenarts, Monster had waarschijnlijk een scheur in zijn middenrif, ook waren zijn longen niet goed ontwikkeld.
Hij kreeg een spuitje zodat zijn longetjes beter open gingen. Ook kregen we speciaal voer mee en speciale spuitjes zodat we de koffiemelk konden  toedienen.
Na een paar uur en heel veel koffiemelk later ging het veel beter met Monster. Hij lag in een bak met daar onderin een kruik met daaroverheen wat handdoeken zodat hij het lekker warm had (Monster had het heel koud namelijk). Toen mijn moeder Monster aan het voeren was ging hij zelfs poepen en plassen. Daarna ging hij ook een klein stukje lopen, en iets later zelfs eten!!!!!!!
We waren heel erg blij en dachten dat het goed zou komen.
Maar een half uur later pakte mijn zusje hem uit zijn bak. Hij ademde heel zwaar en was heel slap. Iets later ging ik even kijken en zag dat mijn zusje de doek niet helemaal over hem heen had gelegd. Ik pakte hem op en zag dat hij dood was. Ik schrok me rot!! Hij was nog niet eens een dag oud!!! En hij at, liep,plaste en poepte weer!!!
We hebben hem die namiddag met z'n allen begraven. Nu branden er nog negen kaarsjes op zijn grafje.

Lieve Monster,
Je was er maar even maar toch was je onze liefste cavia!!!

We houden van je.
Liefs, Malou en Neomi

Nadia over haar cavia:

Mijn cavia Scooby is vandaag op weg naar de caviahemel. Op internet stond een mooi verhaal en dat wil ik even aan iedereen laten zien:

Gewoon aan deze kant van de hemel is er een plek die de Regenboog-Brug wordt genoemd.

Wanneer een dier sterft, dat heel dierbaar is voor iemand hier, dan gaat dit huisdier naar de Regenboog-Brug. Daar zijn grasvelden en heuvels voor al onze speciale vrienden zodat ze samen kunnen rennen en spelen. Daar is een overvloed aan eten, water en zonneschijn en onze vrienden hebben het warm en behaaglijk.

Alle dieren die ziek of oud waren worden weer gezond en vitaal, zij die gewond of verminkt waren worden weer heel en sterk, net zoals wij hen herinneren in onze dromen van de dagen en tijden die voorbij zijn. De dieren zijn blij en tevreden, behalve voor een kleinigheid, ze missen allemaal iemand die voor hen heel dierbaar is en die achter moest blijven.

Allemaal rennen en spelen ze samen, maar er komt een dag wanneer er plotseling een stopt en staart in de verte. Zijn heldere ogen staan gespannen, zijn enthousiast lichaam beeft. Plotseling begint hij weg te rennen van de groep, vliegend over het groene gras, dragen zijn benen hem sneller en sneller.

Jij bent gezien en als jij eindelijk je speciale vriend ontmoet, omhels je elkaar in een vreugdevolle hereniging om nooit meer gescheiden te worden. Gelukkige kusjes regenen op je gezicht, je handen liefkozen zijn geliefde hoofd en jij kijk opnieuw in de vertrouwde ogen van je huisdier, die al zolang uit je leven weg was maar nooit uit je hart.

Dan gaan jullie samen over de Regenboog-Brug...

Auteur onbekend

Ik wil ook Panda, Snoopy en mijn kat Jimmy even een plaatsje geven.

Ik houd van jullie,

Kusje Nadia

Yelena over haar cavia's:

Chiwawa I was ongeveer enkele maanden oud. Hoe hij gestorven is, zou ik niet weten. M'n andere cavia Chiwawa II van twee jaar is op 20 mei overleden. Ook dat is een raadsel... had haar naar de dierenarts gebracht omdat ze hard ademde, ze at niet meer en dronk niks meer... dierenarts zei dat ze niks vond dat abnormaal was dus dacht ik met een gerust hart terug naar huis te komen en antibiotica te geven wat de dierenarts had voorgeschreven, maar tevergeefs... ook dat wilde ze niet. Gebeld naar de dierenarts om dat te zeggen en hij zei: "Ze moet eten, dus geef haar ananassap."  Ik speciaal naar de nachtwinkel... geen ananassap... dus heb ik ananasschijfjes gekocht en er zelf een sapje van gemaakt, maar ook dat wilde ze niet.
Ik wilde die nacht niet gaan slapen, maar moest toch... De volgende morgen lag ze dood in haar kooitje. Ik had nog een laatste aai gegeven en ze was nog warm... Nu denk: 'Ik had iets vroeger moeten opstaan. Dan was ze er mischien nog.'

Mijn vriend zag dat ik enorm verdrietig was en is samen met mij speciaal een nieuwe cavia gaan kopen. Ik .heb er nu in totaal drie en een lief konijntje. Ik heb m'n terras volledig afgeschermd zodat ze vrij kunnen rondlopen. Ik kan niet zonder mijn caviaatjes.

Ik hoop dat Chiwawa daar heel gelukkig is. Chiwawa I en II: ik mis jullie enorm!!! En Stamperke, Ushi, Yoursie en Eamon missen jullie ook!!!!!! Zelfs mijn vriend!

Vele kusjes van ons allemaal.
We denken nog elke dag aan jullie.

 








(Op Yelena's verzoek staat dit plaatje erbij.)

Kimberley over haar cavia:

Dit super Joris, hij is 7,5 jaar geworden. Hij was een hele grote vent, 1.4 kilo, met een super karakter. Heel tam en heel brutaal! Zijn hobby's waren wortels eten, slapen, op schoot zitten, aan de tralies rammen en in huis rondrennen.
Alleen voor andere cavia's was hij een erg dominante vent, samenwonen was er dus helaas niet bij.

Ik heb hem genomen toen ik net op kamers was gaan wonen. Daarna zijn we samen naar een groter huisje gegaan. Het is heel raar zonder hem, vooral omdat ik niet beter weet dan met hem samen te wonen.

Joris is altijd heel gezond geweest en ik hoopte dat hij de Guinessbook of Records-cavia zou gaan worden. Helaas heeft het niet zo mogen zijn; hij kreeg in twee weken tijd twee grote tumoren en er was niets meer aan te doen. Ik heb hem in laten slapen toen hij redelijk vrolijk was; dat vond ik beter dan wachten op het ergste. Zo heeft hij het tenminste tot het eind nog naar zijn zin gehad.

Nou kleine speklap, ik mis je en ga maar fijn spelen met de andere dikkerds! Wel lief zijn hoor!! :))

Groetjes, Kimberley

 
Nathalie over haar cavia:

Dit is Oops. Op 17 januari 2004 heb ik Oops gehaald uit een caviaopvang in Rotterdam. Hij was gered van de slangen. Oops was toen ongeveer 9 maanden oud. Zijn eigenlijke naam was Brandy maar dat vond ik een meisjesnaam en hij had er de juiste kleuren niet voor.
Wij hebben ons best gedaan hem een geweldige tijd te geven en ik denk dat hij dat zeker heeft gehad. Hij kreeg er zelfs een vriendje bij, Gismo. Maar een aantal weken geleden werd Oops ziek. Antibioticakuren en een spuitje om zijn eetlust op te wekken mochten niet meer baten. Hij is bij de dierenarts overleden.

Nu heeft hij een mooi plekje in onze tuin gekregen en branden we af en toe een kaarsje voor hem. Het enige wat nog ontbrak, was een plekje in de caviahemel.
We missen hem heel erg. Gismo zal een nieuw vriendje krijgen, maar Oops is voor ons onvervangbaar. Hij is maar anderhalf jaar oud geworden.

Bram en Nathalie

Sylvia over haar cavia:

Mijn cavia Hamtaro was zó lief!
Hij is niet oud geworden, amper drie maanden. Ik had veel ideeën van de site gehaald om voor mijn cavia te zorgen, maar tevergeefs. Hij is overleden toen ik terugkwam van school. Ik ondekte dat hij graatmager was. We zijn met hem naar de dierenarts geweest.
We hebben hem nog dwangvoeding gegeven maar op een ochtend lag hij dood.

Hij hield veel van witloof en van zijn tunnel en zijn tobbe waar hij knusjes kon inzitten. Nu blijkt de oorzaak van zijn overlijden te zijn omdat de vrouw van de dierenwinkel ons verkeerd voedsel heeft gegeven. Ze had ons konijnenkorrels gegeven. Er stond nochtans een cavia op, zei ze.

Als ik ooit een cavia koop is het niet meer daar.
Als ik thuis kwam en hij zag me, was het eerste wat hij deed, piepen. Ik pakte hem er dan uit voor de rest van de dag en dat vond hij reuzefijn.

Rust zacht, Ham-ham,
Sylvia

 Tamara over haar cavia:

Mijn cavia Kareltje is op 19 augustes 2004 overleden. Kareltje wilde niet meer eten, een paar dagen al. We hadden hem een paar dagen van te voren al naar de dierenarts gebracht en die had zijn kiezen weer minder scherp gemaakt want die waren scherp en daar had hij last van. Een paar dagen later wilde hij niks meer eten.
Dus zijn we naar de dierenarts gegaan en zij hebben hem een spuitje gegeven zodat hij weer wat levendiger werd. Het eerste spuitje werkte wel want hij begon weer een beetje wild te worden en we moesten weer terug komen bij de dierenarts en die gaf hem nog een spuitje, maar die hielp niks dus zei hij: "Als het zo doorgaat moet je toch een beslissing nemen," en op 19 augustus 2004 hebben we die moeilijke beslising genomen. Om 14.30 uur is hij ver weg gegaan van mij.

Ik mis hem zo... Hij was twee jaar bij mij. Hij was drie maanden toen ik hem kocht, maar de dierenarts zei dat hij te groot was voor twee jaar dus hebben ze in die dierenwinkel gelogen want zij zeiden dat hij drie maanden was maar waarschijnlijk was hij al 1 jaar - maar dat doet er nu niks meer toe. Hij is nu weg en daar is helaas niks aan te veranderen.

KARELTJE IK ZAL JE NOOIT VERGETEN met die rare fratsen van je.
Ik hoop dat je het goed hebt in de caviahemel.

Groetjes,
dikke zoen
Kareltje, ik houd nog steeds van je,

Tamara

 
Charlotte over haar cavia:

Dit was mijn lieve caviaatje Fluffy. Fluffy en haar zusje Floppy zijn de eerste cavia's die we gekocht hadden, Fluf was een Zilver-Agouti, en Flop een Goud-Agouti. Fluffytje was nogal een snoeper!!! Ze was daardoor ook redelijk dik. We ondervonden dat Fluf ziek was toen ze begon af te vallen met grote mate. We gingen naar de dierenarts en die bevestigde dan een tumor. Ja, inderdaad, een tumor in haar buikholte. Maar Flufje was negen maand!!!!!

Uiteindelijk viel ze om in haar kooi, maar ze was nog niet dood, dus pakte ik haar bij mij, 3 uur en 45 minuten lang, totdat ze uiteindelijk stierf in mijn armen op 13 juni om 22.30 uur.
Nu hebben we al een nieuw vriendje voor Floppy. Ze heet Duffy, ze is zwart met een crème plekje op haar hoofd, maar ze zal nooit Fluffy kunnen vervangen, dat weet Floppy ook...

Ik Mis Je , Mijn Lieveling!!!!!!

Emmily over haar cavia:

Op 27 november 2005 is m'n caviaatje Spik gestorven. Hij was nog niet zo oud; hij was bijna vier maanden. Ik heb hem gekocht op 7 November 2005.
Hij was zó schattig... ik moest hem gewoon hebben! Na lang zagen kreeg ik hem ook! Maar deze zondag heb ik hem dood gevonden. Ik heb als troost wel een nieuwe cavia gekrege, Kruimeltje, maar niemand kan Spik vervangen!!
Hij was echt m'n maatje en ik zal hem nooit vergeten!! Hij was zo speels; hij rende rond in z'n ren. Hij plaagde z'n vriendinnetje: ze waren echt verzot op elkaar. Ze mist hem nog, ik zie het aan haar. Ze heeft nu wel een nieuw vriendje maar toch... vergeten zal ze hem nooit. Ze was ouder dan hij en zorgde voor hem precies of het haar kindje was!!

Dikke kus,

Emmily & Spam je vriendinnetje

Manuela over haar cavia:

Mijn cavia heette Charly, hij was vijf jaar, van 1 mei 2005. Hij was geboren 1 mei2000 en is gestorven de nacht van zaterdag 14 mei op zondag 15 mei 2005. Hij was al een heel tijdje aan het sukkelen met zijn darmpjes. Op het laatst zelfs zeker éénmaal om de veertien dagen had hij diaree. Het was niet meer uit te houden. Zaterdagmorgen ging ik hem eten geven en hij had dus weer diaree maar ik dacht dat hij net als alle andere keren  er wel zou boven op komen  want hij was daar nooit ziek van  dus ik gaf hem hooi en hij at.

Ik moest die dag naar mijn moeder gaan en naar mijn schooonouders en bij terugkomst heeft mijn vriend hem gevonden. Hij was heel verzwakt en stond niet meer op. Ik heb hem toen op schoot genomen en ben een paar uur bij hem blijven zitten. Hij was toen zo rustig en kontent. Hij was blij dat ik er nog was bij hem. Hij werd zelfs even actief toen ik met hem babbelde.
Ik heb hem daarna in zijn hokje bij zijn vriendinnetje gelegd. Daar is hij niet veel later rustig ingeslapen het deed geweldig pijn om hem zo te zien, dood, terwijl hij anders altijd zo vriendelijk piepte. Al zag hij me honderd keer per dag, altijd begroette hij mij. Hij at zelfs uit mij hand en nam eten uit mijn mond en als ik voerde, want ik heb een vijftigtal cavia's, dan stond hij netjes zijn beurt af te wachten aan de rand van zijn hok

Hij was een heel lief dier, echt mijn beste vriend. In de periode dat ik veel verdriet had stond hij altijd klaar; dan kon ik tegen hem zeggen wat er scheelde en hij was dan supperlief, echt een schatje. Ik ga hem echt missen.

Zo, lieve Charly, ik hoop dat je het daar ginder ook zo naar je zin gaat hebben als hier. Je was en blijft mijn beste vriend en ik zal je nooit vergeten. Je was het troeteltje  van papa en mama, schatje, en wij houden van je.

Kusjes xxxxxxxxx

Manuela

Zhouhan over haar cavia:

Mijn cavia Charlie is op 23 november 2005 overleden, het was een hele slimme cavia, die overal kon ontsnappen, en hij hield heelveeeeel van lekker eten, hij deed er alles voor om het te krijgen: sla, spinazie, witlof en paardenbloemblaadjes. Mijn cavia had veel ongeluk. Hij heeft heel veel meegemaakt: tandvleesontsteking, er zat een kraal om zijn tanden, heel strak en een tumor. Hij had een tumor bij zijn tepel. Heel zijn tepel was opgezwollen, toen werd hij geopereerd, de tepel werd geamputeerd.

Twee weken geleden stopte jij met eten, toen ging ik met je naar de dierenarts. die dierenarts zei dat jouw kaken misvormd waren, en dat je er last van zou krijgen. Hij zei dat ik je mee naar huis moest nemen, je zou langzaam
sterven. Eerst dacht ik dat je nog een beetje beter zou worden, maar het ging weer slechter, ik zag een cavia die ik niet kende, niet meer de blije cavia maar die cavia die leed, ik heb er een eind aan gemaakt, ik weet dat je dat wilde.

Nu heb ik je begraven, ik hoop dat je nu van je pijn bent verlost en dat je nooit meer moeite hebt met eten. ik heb veel verdriet om je dood, maar het was het beste voor je , je kon niet meer, ik zag het.

Ik hou suppeeeerrrr veel van je en ik zou je nooit meer vergeten, jij was mij lievelingshuisdier. ik hoop dat je in de caviahemel gelukkig word en ik hoop dat je weet dat ik heel veel van je hou. misschien kom je Roxy en Pluisje ook tegen. Veel aaitjes voor Charlie en sla en spinazie, en kusjes van mij: Zhouhan.

Joël over zijn cavia:

Op 1 October 2006 is mijn cavia Pip overleden.
Helaas te vroeg, want hij was pas net een jaartje oud.
Door een buikaandoening (buikgriep) wou hij niet meer eten en drinken, dus droogde hij uit.
Op deze dag heeft de dierenarts hem een spuitje gegeven omdat hij toch niet lang meer had.

Ik, en mijn andere cavia, Flip, zullen hem een goed plekje in ons hart geven.

En wij hopen dat Pip een goed onthaal krijgt in de caviahemel.

Jennifer over haar cavia:

 Mijn cavia, Vlekje, was heel lief, maar ook wel eens ontdeugend, want als ik hem liet loslopen dan ging hij altijd naar de keuken toe en als ik hem dan wilde pakken, rende hij heel hard weg!

Hij zat graag in de pantoffel van mijn vriendin. Hij at heel veel als ik een schoteltje met komkommer in zijn kooi zette en even niet keek, dan was zijn hele schoteltje leeg.
Als ik hem op mijn schoot had dan piepte hij tegen mij… en dan luisterde ik altijd...  niet dat ik iets verstond, maar oké. Soms werd hij wel eens boos op die hamster omdat ik hem dan eten gaf, en dan kreeg Vlekje niets!!

Vroeger hadden wij ook een buurcavia die heette Humpfrie, daar had hij altijd ruzie mee :-( maar soms dan waren ze ook heel lief tegen elkaar… want toen Humpfrie heel erg ziek was, was Vlekje heel lief tegen hem!

Hij at het liefst witlof en paprika… en hield er niet van als hij geaaid  werd onder het eten. Altijd als ik langsliep kwam hij ook altijd naar mij toe en dan aaide ik hem
altijd! Je moet toegeven dat hij heel erg lief was, toch! En toen hij ouder werd kreeg hij ook steeds meer bruin in zijn
vacht…

Groetjes van Jennifer
En een kusje voor Vlekje

Sylvia over haar cavia:

Mijn cavia Blinky is helaas maar vier jaar geworden...
Eind juli begon de ellende....
Hij at slecht en was niet meer zo gezellig, ik naar de dierenarts en die zeiden dat er waarschijnlijk wat met z'n kiesjes aan de hand was...
Blinky onder narcose en z'n kiesjes werden geslepen. Daarna leek het goed te gaan al was hij nog steeds erg sjaggie ,en dat was nix voor mijn Blinky. Ik weer naar de dierenarts, hij werd verder onderzocht en er bleek nix mis te zijn, maar hij kreeg allemaal krachtvoer,vitaminen enz enz mee. Hij werd weer vrolijk maar eten deed hij niet, weer naar de dierenarts, bleek hij een tumor in z'n wang te hebben!!! Prednison gekregen en Blinky moest er weer bovenop komen, het aantal bezoekjes aan de dierenarts daarna is niet meer te tellen, Blinky bleef maar afvallen en had onwijs last van diaree.
Ik heb er werkelijk alles aan gedaan en de meest vreemde dingen gekocht en hem te eten gegeven in de hoop dat hij beter zou worden. Hij vond het allemaal best, spuitje met antibiotica hier, vies voer daar, Blinky leek het allemaal niet erg te vinden. Ondertussen was hij van een dikke kilo afgevallen naar 360 gram! Elke dag speelde ik met hem alsof het z'n laatse dag kon zijn, in z'n kooitje slapen deed hij niet meer,in bed bij mij was veel lekkerder. Hij was echt onwijs gezellig ook al was-tie sterk vermagerd. En toen donderdag 10 november, ik kwam thuis van m'n werk en wilde hem roepen, daar lag hij midden in m'n kamer, op z'n zijtje dood op de vloer, alsof hij naar me toe wilde lopen maar het niet gered had....
Ik was er kapot van, ik heb nu nog dikke ogen van het huilen, hoe kan zoiets gebeuren? Een beessie waarvan je zoveel houdt, waar je zoveel voor gedaan hebt,ineens, zomaar dood! Ik heb wel een uur huilend met hem in m'n armen gezeten ik kon het niet geloven. Ik heb nooit geweten wat hij had, ik weet wel dat het de allerleukste/liefste/gekste cavia was die er is. En wie weet hoeveel pijn Blinky had... we hebben hem in het bos begraven... ik zal en kan hem nooit vergeten, ik had alleen gehoopt dat hij wat ouder zou worden...

Blinky, I love you poepie!!!

 
Sofie over haar cavia:

Hoi, mijn cavia is op vrijdag 18 november 2005 naar de caviahemel gegaan. Dit is mijn berichtje voor hem:

Lieve Billie,

Ik zie je nog zo zitten in het hok bij de Hornbach; zielig in elkaar gedoken en heel groot en dik, waardoor alle mensen je uitlachten. Na een paar bezoekjes in de Hornbach, heb ik je meegenomen. Toen bleek dat je een abces had, heb ik je meteen laten opereren en je knapte zichtbaar op. En 's zomers zat je met je vriendje Black Beauty samen in 't gras. Toen ging BB naar de caviahemel en kwam Bino, maar daar moest je niets van hebben. Verder was je echt een supercaaf! Tot je zo dun werd en ik het zo vreemd vond, maar de dierenarts er niets aan kon doen, ging 't bergafwaarts met je. Maar nog steeds was je een vrolijk dier!
Lieve lieve Billie, ik ben blij dat je 2,5 jaar bij me mocht zijn en nu mis ik je verscrhrikkelijik!
En zorg goed voor BB, Bambi, Noebe en al die andere caafjes in de hemel!!!

Irene en Stefan over hun cavia

Dit zijn Benno en Borstelini, de twee caviaatjes die we gelijktijdig in september 2003 kregen. Ze waren allebei pas een paar weken oud toen we ze kregen en ze konden het erg goed met elkaar vinden.
Benno, het caafje links op de foto is twee maanden geleden overleden. Toen we merkten dat ze niets meer at zijn we met haar naar de dierenarts gegaan. Ze bleek doorgegroeide kiezen te hebben en werd er onder narcose aan geholpen. Maar een week later is ze alsnog overleden. Het voederen lukte niet meer en ze bleek veel pijn in haar bekje te hebben door zweertjes in de mond als gevolg van die kies-operatie. We missen Benno heel erg en waren ontzettend verdrietig toen ze zo ziek was en dood ging.  Het was een ontzettend lief, rustig caafje, dat graag
geknuffeld en geaaid werd. Nu zit Borstelini heel alleen in haar kooi. Een andere cavia hebben we nog niet aangeschaft: Benno is niet te vervangen! Over een poosje, als het gemis wat minder is, zullen we eens naar een ander
vriendinnetje voor Borstelini gaan uitkijken.
Onze Benno verdient zeker een plaats in de caviahemel.

Charlotte over haar cavia:

Vandaag is mijn cavia Kiki gestorven.
We hadden al een paar dagen gemerkt dat ze een beetje stil was maar vandaag at ze ook niet meer. We waren van plan om naar de dierenarts te gaan maar die had pas om 7 uur spreekuur, dus we moesten wachten.

Ik en mijn moeder gingen even naar de stad omdat we bang waren dat we onze lieve Kiki dood zagen gaan en dat vonden we niet leuk.
Toen we weer thuis kwamen lag onze Kiki dood in haar kooi.

Lieve Kiki,
We hebben van Je gehouden,en nu nog steeds.
Veel liefs van je lieve baasjes Charlotte en Simone.

(Omdat Charlotte geen foo had, staat dit plaatje erbij.) 

 
Sandra over haar cavia:

Chef was drie maanden toen ik haar kreeg, ze was een zogenaamd achterblijvertje, en het duurde dan ook een paar weken voor ik haar eindelijk mee naar huis mocht nemen, omdat ze op gewicht moest komen.
Toen ze een paar weekjes bij mij woonde, was ze gelukkig al een lekker stukje gegroeid, maar toen gebeurde er wat ergs! Chef liep over de bank bij mijn ouders, waar toevallig ook de hond lag! De hond pakte haar, en Chef had een open botbreuk aan haar achterpootje. Ik snel met haar naar het dierenziekenhuis, er waren twee opties; of amputeren, of Chef in laten slapen... Omdat ik vond dat Chef als achterblijver al zo gekonokt had om er te mogen zijn, heb ik besloten haar te laten opereren... Dus had mijn knappe meid nog maar drie pootjes. Vanaf het begin heeft ze zich gelukkig prima kunnen redden met haar stompje en ging ze eigenlijk door het leven als een gewone cavia! Ze was zelfs de baas over haar vriendin Druppie, die bij haar in de kooi woonde.
Chef was een cavia met karakter, als ik eerst een andere cavia vasthield, en daarna haar pas, werd ik steevast gebeten door haar, zo liet ze even weten dat ik wel bij haar hoorde, en niet bij de andere cavia's. Toen Chef ongeveer een jaar was, moest ik geopereerd worden. Ik heb toen vier maanden niet kunnen zitten en lag dus constant op bed. Naast mijn bed stond een tafeltje  met daarop een kussen... en daar lag... Queen Chefje, haha!
Zo heeft ze vier maanden met me doorgebracht... We waren onafscheidelijk! Als ik af ging wassen en Chef liep los in huis, zei ik tegen haar: "Ga je mee afwassen?"
En dan liep ze achter me aan naar de keuken; als er water van het aanrecht op mijn voet druppelde likte Chef het af, echt grappig was dat! Een jaartje later bleek ik kanker te hebben en moest weer geopereerd worden... En daar stond weer naast mijn bed, op het tafeltje, lekker op het kussen : mijn Chef!

Ze heeft me door alle ezondheidsproblemen heengesleurd... als ik huilde likte ze mijn tranen op, en als ik een knuffel nodig had, leek het net of ze het voelde, en dan kroop ze bij me onder het dekbed... Chef is vijf jaar bij mij geweest; op 29 oktober 2004 merkte ik dat Chefje magerder werd en een beetje 'reutelde'... Ik ben met haar naar de dierenarts geweest en ze bleek een verkoudheid te hebben, ze heeft nog medicijnen gehad, maar ze werd er niet echt beter van... Ik wist ook uit ervaring wel dat cavia's aan een verkoudheid vaak overlijden, en wist eigenlijk wel wat me te wachten stond... Op 1 november werd ik 's nachts om 3 uur wakker, met de gedachte, dat als ik Chef niet zou gaan halen beneden, ik haar niet meer zou zien... Ze was toen al erg slap, en ik heb haar met me mee naar boven genomen... Ze heeft nog lekker op haar kussentje bij me in bed gelegen, en is toen om 11 minuten over 7 overleden in mijn handen... Het is nu al meer dan een jaar geleden, maar mijn Chef blijft echt heel belangrijk voor me, omdat ze zoveel met me meegemaakt heeft... Ze is dus met recht een caviaengeltje!

In mijn hart is ze dan ook altijd bij me... De foto is gemaakt de dag voordat ze overleden is... Sommige mensen zeggen 'Het is maar een beest', maar voor mij was Chef mijn beste vriendin... Ze heeft me door zoveel ellende heengesleept! Daarom zal ik haar nooit vergeten!

Milou over haar cavia:

Op 24 juni 2005 is mijn cavia Bertje heel onverwachts op 4-jarige leeftijd overleden. De dag ervoor huppelde hij nog vrolijk door de buitenren, de volgende morgen lag hij in zijn kooi en wilde niet meer eten. Hij heeft toen nog een uur of drie geleefd. We hebben hem in de tuin begraven bij onze andere cavia's.

 
Mandy over haar cavia:

Dit is Speedy, ik zeg nog steeds is want was klinkt zo ver weg... zo vergeten... alsof ik hem niet alleen in de tuin heb begraven bij Koosje, onze vogel, maar ook ben vergeten  in mijn hart. Speedy is een van de liefste en dikste cavia die ik heb gehad. Hij is ongeveer acht jaar geworden. Dat is een hele leeftijd als je je bedenkt hoe dik en traag hij was. Twee jaar geleden dachten we ook al dat hij dood zou gaan omdat hij nog trager was dan anders (kun je je voorstellen?).

Op 5/11/2003 had ik dit gedicht voor hem geschreven:

Speedy, ik hou van jou voor altijd
Jij bent best oud en ik wil niet dat je lijdt
Voordat je gaat wil ik zeggen: bedankt dat je er bent geweest
Jij bent echt het liefste en dikste beest
Ik zal nooit vergeten hoe je was
Hoe jij rondliep op het gras
Hoe jij alles opat
Hoe jij je eigen rond vrat
Maar toch ben jij de liefste cavia van mij
Jij maakt mij echt heel blij…
Toe ga niet weg, maar blijf nog even
Ik wil je nog zoveel liefde geven!

Toen hij vorig jaar aan een kant van het konijnenhok moest zitten, was het fout gegaan. Al snel zag ik dat Speedy's ogen waterig waren en af en toe nieste hij. Snel had ik het buitenhok gepakt en klaargemaakt. Maar het kwaad was al geschied, Speedy overleefde het niet...
De volgende vroege ochtend kwam mijn vader. Hij vroeg of ik nog even afscheid wou nemen van Speed. Ik in mijn pyama en al naar beneden gegaan. Toen ik in de keuken kwam lag er een doek over de kooi met een briefje van mijn moeder erbij: "Volgens mij is Speedy dood." Nou ging ik kijken maar Speedy lag op zijn zij adem te halen en zat me met zijn lodderige ogen aan te kijken. Ik zette de kooi op tafel en aaide hem en zei dat hij nu wel dood mag gaan, dat het goed was zo... volgens mij merkte hij niet dat ik er was. Hij rende met zijn poten en piepte. Na twee uur lag hij te stuiptrekken en met zijn bek open en dicht te klapperen... heel langzaam maar toch weer te snel. Het was zo zielig om te zien en dat gezicht zal ik altijd voor me blijven zien... Op gegeven moment hield hij op en Speedy was dood...
Ik zocht een schoenendoos en legde er een laagje zaagsel en stro en watten in die eigenlijk voor hamsters bedoeld zijn. Om hem legde ik blaadjes sla en alles wat hij lekker vond. We groeven een gat langs Koosje en we begroeven hem met een steen op de plaats waar hij was begraven...

Hij is nu al ruim een jaar dood en ik heb sinds een week een nieuwe cavia. Natuurlijk ben ik Speedy nooit vergeten en accepteer ik de verschillende karakters tussen Speedy en Mona.

  lieve Speedy,
  Na een dag strijden,
  vol pijn,
  ben je bevrijd van je lijden,
Vol van frustratie,
Ben je gestorven in mijn armen,
om je te realiseren dat ik van je hou,
om je hartje nog één keer te verwarmen,
Hoeveel cavia's ik ook mag krijgen,
zo een als jij bestaat er geen een,
zo lief, zo dik, zo grappig,
zo vind je er geen,
vaarwel Speedy,
doe Plofje van mij de groeten,
die zal je wel ontmoeten,
rust in vrede...

Dikke kus van Mandy en Breezer

 
Lisette over haar cavia:

Bij deze wil ik ook graag mijn cavia een plekje geven op uw site in de caviahemel. Het is alweer meer dan een half jaar geleden dat Quinnie is overleden. Ze was mijn eerste cavia en ik was helemaal dol op haar.

Quinnie is in april 2000 geboren en in december 2004 overleden.
Het was een heel vrolijk, lief en eigenwijs beestje!! Hield van spelen, kwam uitdagend op je afgerend om daarna weer luid piepend van je weg te rennen, maf beestje! Jammer genoeg had ze een zwakke blaas waardoor we keer op keer naar de dierenarts moesten.
Ik vond het zo zielig elke keer dat ik haar hoorde krijsen bij het plassen. Elke keer hielp de antibiotica maar voor een tijdje, we kregen steeds een sterkere. 

Vorig jaar december ging het opeens heel snel achteruit. Ze plaste bloed, werd magerder en zag er niet echt gezond meer uit. Na weer een bezoek bij de dierenarts bleek ze een snel groeiende tumor bij/in haar blaas te hebben. Ze gaf nog medicijnen als laatste redding maar deze werkte helaas niet meer. Ze ging die week zo snel achteruit en had zoveel pijn dat we haar hebben laten inslapen. De tumor bleek binnen een week ook enorm gegroeid te zijn. Gelukkig heeft ze nu geen pijn meer...

Quin, ik zal je nooit vergeten! x

Lisa over haar cavia's:

Toen ik op vakantie was is Tijger (links) overleden, hij is vijf jaar geworden. Vijf dagen later overleed zijn broer Winnie (rechts). Hij overleed aan een ziekte die hij al een tijdje had.

Tijger + Winnie? Ik zal jullie nooit vergeten...!!

X Jullie baasje Lisa

Lianne over haar cavia:

Dit is mijn Samsam, sinds een paar maanden is hij overleden en ik mis hem nog heel erg. Sammy was heel bijzonder, hij liep door het huis achter ons aan en ging onder het bureau bij je voeten liggen als je aan het werk was.

Sammy was echt mijn vriendje, het was daarom ook verschrikkelijk om te moeten beslissen om hem in te laten slapen. Hij was pas 2,5 jaar oud.

Lieve Samsam, ik mis je zo en ik hou heel veel van je.

Dikke kus van je baasje Lianne

Eva over haar cavia:

Ik wil heel graag het verhaal vertellen over mijn lieve cavia: Caramelleke.

Het was donderdag 26 mei, de eerste echte zomerdag dit jaar. Die ochtend was ik vergeten om de deur en het raam bij de cavia's open te doen, die staan in een soort tuinhuisje in de tuin. De avond tevoren doen we altijd het raam en de deur dicht zodat de katten die daar rondlopen niet binnenkomen. Maar ik wist niet dat het zo warm zou worden.

Ik ging naar school, zonder het besef dat er die dag iets ergs zou gebeuren. Rond de middag werd het pas echt heet. Mijn lieve Caramelleke stond vlak achter het raam (daar wordt het sneller warm) en alles was dus nog dicht. Zelf
had hij ook nog per ongeluk zijn slaaphokje voor zijn drinkflesje geschoven. Het was daar waarschijnlijk heel warm geworden en hij kon niks drinken. Toen ik thuis kwam van school was hij al dood, door de hitte. Mijn andere cavia, Blesje, was ook bijna dood, maar die had papa nog kunnen redden, maar voor Caramelleke was het te laat.
Hij mocht maar 108 dagen oud worden, ik voel me zelf hier heel schuldig over, als ik die ochtend nog was geweest, moest dit allemaal niet gebeurd zijn en had hij nog fijn in zijn kooitje kunnen rondspringen.

Hij had niet eens kunnen genieten van elke dag zoveel gras eten als je maar wil, lekker rondrennen en lekker languit in de zon liggen. Dat mogen ze altijd als het warm genoeg is in de zomer. Ook zijn moeder, Janneke, was heel verdrietig toen ze zag dat haar zoontje dood was, eerst keek ze een hele tijd naar hem en daarna draaide ze zich om en liep ze weg, net alsof ze het niet wou geloven. Ik voel mezelf nu zo stom tegenover hem en zijn moeder, dit is allemaal mijn stomme fout.

Als ik nu nog één ding tegen hem kon zeggen, zou
ik zeggen: IK HOU VAN JOU!!!!!

Omdat ik nog geen foto van hemzelf op de computer had staan doe ik er maar een foto van zijn moeder, Janneke bij.

Denise over haar cavia:

Dit is mijn Fyoubel!

Op 9 juni is hij ziek geworden en de volgende dag lag hij dood in z'n kooitje.
Nu is hij samen met Lupje in de caviahemel.
Ze hebben allebei een gelukkig leven gehad,maar het was nog veel te vroeg om nu al te gaan.

Veel liefs aan de andere cavia's die hier ook op de site van de caviahemel staan!

Denise over haar cavia:

Dit is mijn cavia Lupin.

Hij is op 11 juni overleden, en hoe het komt mocht gewoon echt niet gebeuren! Hij liep buiten in de kooi, en hoe het precies is gebeurd weet ik niet..  
Maar het komt er op neer dat Lupin met zn kopje tussen de tralies is vastgeraakt.

Hij heeft vast van de stress een hartstilstand gekregen.
Toen me vader dit tegen me zei kon ik het haast niet geloven! Want precies die dag ervoor was z'n vriendje Fyoubel heen gegaan.
Maar Fyoubel was ziek.. hoe dan ook... ik vind het zo erg.
Zo zitten ze allebij nog lekker buiten te spelen en zo zijn ze allebij in twee dagen weg!

Hier een plekje voor Lupin in de caviahemel. En natuurlijk ook voor Fyoubel maar die doe ik apart.

Ik mis ze allebij heel erg, maar ik troost mezelf om te denken: Ze zijn nu weer samen!

Busra over haar cavia:

Mijn cavia is vandaag 27 augustus 2005 om 14.00 uur gestorven. Mijn mooie cavia heet Pluisje en het is een beertje. IK MIS HEM ONTZETTEND IK HUIL ALLEEN MAAR!!!!!!!!!!!!!!!!! Als ik Yadah mijn konijn op mijn schoot heb dan denk ik steeds dat het Pluisje is..... ik kan echt alleen maar huilen.... ik kan er niet tegen; mijn cavia die dood is gegaan aan een zware longonsteking..... Pluissssssssssssssss.... mijn schatje is doooddddd, ik mis Pluisssssssss, ik typ dit terwijl ik heel erg huil..... Yadah zoekt Pluisje ook overal.... ik wil niet meer leven, ik mis mijn schatje zo erg......

Gedicht voor mijn enige Pluisje die niemand kan vervangen:

Hoe zal ik het zeggen,
Je was ondeugend speels en je durfde veel tegen Yadah te zeggen,
Jullie waren de beste maatjes
Yadah je vriend zoekt je overal maar je bent nergens te bekennen,
Jij ligt, met een wortel en hooi rustig in je graf,
Maar ik, ik kan dat niet accepteren, want alles wat ik aan jou gaf,
mijn liefde en jij jouw liefde,
dat zou ik nooit vergeten mijn lief,
Jij bent weg, ver weg,
Ik kan daar niet meer tegen
je hoort bij mij en Yadah,
yadah probeert me te troosten maar het lukt niet,
Ik ben te verdrietig,
Je blijft altijd in onze hart, mijn lief.

Pluisje zou twee jaar worden in september 2005. Ik kan er niet meer tegen, mijn schatje is voor altijd weg...... Mijn schatje die bij iemand anders op de schoot zat en als ik langskwam dat hij begon te piepen dat hij naar mij wilde... Yadah en ik kunnen je niet meer  vergeten schat. Weet één ding: ik zal je nooit vergeten...

Je verdrietige baasje BUSRA en je vriend Yadah (konijn)

R.I.P Pluisje.....

Aline en Steven over hun cavia:

Lieve Freek,

Plots ging je van ons heen,
we wisten niet waarheen.
Je bent nu in de Caviahemel,
daar kan je spelen als een echte vlegel.

Freek, je blijft voor altijd in onze gedachten
en ik weet dat je op ons zult wachten
want ooit zijn we weer allemaal samen
zoals we ooit tot een happy family kwamen!

Lieve Freek, we missen je zo!

Dikke knuffel,

Pientje (Aline) en Steven

Dorien over haar cavia:

In memoriam: Bieke x-1-1999 - 25-5-2005


Liefste Bieke,

Vandaag ben je voorgoed vertrokken. Je was als een kind voor me. We voelden elkaar heel sterk aan.
Ik kocht je toen je 4 weken oud was. Je had duidelijk behoefte aan een moeder, want je hechtte je heel vlug aan me.

Ik heb je zien opgroeien tot een mooie, vrolijke, slimme cavia. Je hebt me zes jaar van mijn leven gezelschap gehouden. We waren dol op elkaar. Je bent een echte wondercavia geweest, want je ging niet dood
toen de ziekte je in de greep hield.

Men zei dat je een vechter was, net als je baasje. We leken inderdaad op elkaar: zwart haar, sterke wil, vurig karakter...  Ik troostte je als je je pijn had gedaan, jij troostte mij als ik verdrietig was. Je protesteerde niet als mijn tranen op jouw pels vielen. We hebben heel wat samen meegemaakt.

Je hebt een mooi en lang leven gehad, maar toch zal mijn leven niet meer hetzelfde zijn zonder jou.
Ik hield erg veel van je.

Liefste Bieke, ik zal je heel erg missen!

Je baasje, Dorien XXX

Marieke over haar cavia:

Op 6 juni 2005 is mijn lieve jongen...Elvis overleden. Hij was pas 3,5 jaar oud. In april viel mij op dat hij niet meer at. De dierenarts constateerde dat hij flink was afgevallen en dat zijn kiesjes te lang waren, sommige groeiden zelfs in zijn wangetje. Onder narcose zijn de kiesjes weggeslepen en geknipt en Elvis ging weer gezellig mee naar huis. Ik kreeg pijnstillers en antibiotica mee. Hij knapte zienderogen op, hij kon alles weer eten. Tot zaterdag 4 juni...

De dag daarvoor heeft hij nog heerlijk zitten genieten van verse kersen, maar die zaterdag kon hij geen eten meer vastpakken. Ik heb zijn eten in kleine stukjes gesneden en dat at hij gelukkig nog wel. Maandag ben ik meteen naar de dierenarts gegaan, daar bleek het vrij ernstig te zijn. Bij het onderzoek bleek dat zijn tandjes los zaten,
een voortandje viel zelfs uit. Met betraande ogen kreeg ik te horen van de dierenarts dat zijn kaakje  helemaal geinfecteerd was. Er was niks meer aan te doen. Rond 15 uur is Elvis vredig ingeslapen.